O brzozie i perspektywie słów kilka

Dzisiaj same obrazki, a do nich opis:
  1.To zdjęcie z Googla, na dole widać skalę obrazka. Przedstawia jedną z moich kapliczek.
2.Wklejam zdjęcie i dopasowuję do skali rzeczywistej programu, czyli takiej, którą można wygodnie odwzorować, w tym wypadku  skala 1:1000. Zwróćcie uwagę na krzak! Wyjaśniam od razu , że to dość prosty program dla studentów, nie żadna super profesjonalna wersja, więc będą proste obrazki :)
  3. Tu dwa zdjęcia obiektu z mapy nr 1, sprowadzone do tej samej skali. Obydwa są robione tak, że ściana boczna kapliczki jest na wprost fotografa. Próbuję znaleźć miejsce, gdzie na ścianie kapliczki jest punkt połączony linią prostą pod kątem 900 z krzakiem – jak widać, nie udaje się, dwa różne ujęcia, dwa różne punkty.
4. Znam wymiary kapliczki, przez porównanie obliczam odległość od krzaka i buduję model.


5.6.7. Robię „zdjęcia” modelu cały czas stojąc na wprost bocznej ściany (por. nr 3), tylko nieznacznie przesuwając się po linii prostej równoległej do ściany – krzak „wędruje”, a domek wygląda prawie tak samo! Gdyby był krzywy, w ogóle nie byłoby widać żadnych różnic. Które ujęcie jest „prawdziwe”?
  8. Dobra, teraz dokładamy brzozę za kapliczką, nie ma jej na rzucie, „wisi” w powietrzu, widać ją tylko na „zdjęciu”, czyli w perspektywie.
    9. Na modelu robię linie – prosta po kątem 900 od krzaka do kapliczki i linie wzdłuż ścian, potem prostopadłe - robię „zdjęcie”.
10. Potem hops – i podnoszę linie na wysokość, gdzie już łapie się brzoza.

  11. Obracam model i dokładam linie pomocnicze.
12. W dwóch płaszczyznach (layautach) modelu „łapię” brzozę w kółeczka.
    13. To, co pokazał Cieszewski – jest podobne do tego obrazka, bowiem (jak zrozumiałam),  „łapał” brzozę na poziomie bodajże dachu budy. Usunęłam dolne linie pomocnicze i domniemany pień. Na dole widać faktyczne położenie pnia ( u mnie przy założeniu, że jest idealnie prosty).  
14.  A teraz sobie posmarujemy w Paincie po zdjęciu.  No i które drzewo jest prawdziwe ??? :)))
   
To jest prościutki przykład z wieloma danymi i zrobiony na szybko.  Niemniej wszystkie linie i położenia kółek są dokładnie wyliczone w stosunku do terenu i dokładnie zwymiarowane. Nie robię tych linii i kółek na „zdjęciach”, ja buduję proste  i kółka na rzucie modelu. Komputer to rysuje precyzyjnie w perspektywie i może poprzez nakładanie porównać do zdjęć rzeczywistych.
A teraz wyobraźcie sobie, że macie do dyspozycji tylko zdjęcie z góry (nr 1) i mnóstwo takiego śmiecia jak obrazki nr 3 i 5-8 oraz film lotniarza. I żadnych wymiarów  na pewno. Nie znacie miejsca robienia zdjęć, kątów, wysokości, itp. – nic, a trzeba zrobić model i to precyzyjnie!
I tu wkraczają odpowiednie metody i programy, które na podstawie analiz proporcji wymiarów, cieni, itp. budują modele tak długo, aż rysowane z nich perspektywy pokryją się ze zdjęciami i to nie raz, a wielokrotnie w różnych ujęciach.
Wyrzućcie te ekierki i przestańcie kombinować, bo szkoda czasu – to naprawdę jest wyższa szkoła jazdy... „Kiedy to było?
Kilka miesięcy temu. Moment, kiedy ją [brzozę] w końcu znaleźliśmy, był euforyczny (uśmiech). To były bardzo skomplikowane pomiary z różnych stron, punkty odniesienia wyznaczane w różnych miejscach itd. Potem długo weryfikowaliśmy metodę. Teraz, gdy na to patrzę, to wydaje mi się tak ewidentnie proste…”*
 
*http://niezalezna.pl/48087-prof-chris-cieszewski-dla-gp-o-zlamanej-brzozie-pracy-naukowca-i-surrealistycznej-polsce