- Bogiem, tu w rozumieniu kryterium posiadającego najwyższą wagę przy wyborze działań i zachowań jest obecnie chciwość ergo żądza zysku, użycia itd..
- Ten zysk może być wyrażony w pieniądzu, dla siebie, dla rodziny, ale może być wyrażony w pozycji, w dominacji, w posiadaniu kontroli nad innymi i nad rzeczywistością.
Można podać łatwo przykłady z życia, nt. zachowań rozmaitych osób, które mają w d*pie uczciwość, rzetelność, prawdę czy szacunek dla drugiego człowieka. Relacje między ludźmi stały się biznesową transakcją, w której strony maksymalizują swój zysk {LINK}. Można podać zachowania całych grup społecznych, jak politycy ale i wiele innych, gdzie zachodzi egoizm grupowy.
Egoizm, narcyzm, pogarda dla drugiego i przedmiotowe traktowanie innego człowieka to dziś standard, bo... inaczej się traci.
Pan Jezus mówił: Nie można służyć Bogu i mamonie. Bogu i sobie, grabiącemu w nieskończoność do siebie, depczącemu innych, bo inni są mniej warci niż ja. Koniec kropka.
Może powinniśmy mieć więcej szacunku i wyrozumiałości, dla innych, ale także i dla siebie, bo chciwość tylko pozornie coś nam przynosi i daje. W rzeczywistości w człowieku staje się wirem i lejem wsysającym jego świadomość, tożsamość, duchowość.
Nie jesteśmy z tego świata i wtedy Bhagavadgita, Starty Testament i Jezus z Ewangelii mają rację. Albo jesteśmy tylko z tego świata i hulaj dusza Boga nie ma, depczmy wszystko, byle nasze ja było większe, tym co podepczemy, pochłoniemy, poddamy własnej kontroli. Można to traktować jako banialuki i bzdury. Ale może to prawda. Zatem:
Księga Amosa 8, 4-7
Słuchajcie tego wy, którzy gnębicie ubogiego, a bezrolnego pozostawiacie bez pracy, którzy mówicie: «Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać zboże, i kiedy szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerz? A będziemy zmniejszać efę, powiększać sykl i wagę podstępnie fałszować. Będziemy kupować biednego za srebro, a ubogiego za parę sandałów, i plewy pszeniczne będziemy sprzedawać».
Poprzysiągł Pan na dumę Jakuba: «Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków».
Łk 16, 10-13
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»
I... co może być szokujące dla niektórych - Bhagavadgita {LINK}:
11. W żądzach i użyciu widząc jedyny swój cel, oddają się nieposkromionej za nim pogoni, żrącym troskom i zabiegom, aż do ostatniej chwili swego żywota.
12. Niewolnicy chciwości, przez chuć i złość trawieni, uczciwość lekko sobie ważąc, bogactwa ku zmysłów uciesze, nieprawnie gromadzą
13. i mówią: „otom dziś zdobył tę rzecz pożądaną, jutro zdobędę nową; dziś dóbr mam tyle, jutro chcę posiąść ich więcej;
14. dziś tego pokonałem wroga, jutro unicestwię innych; jam pan i władca, silny, potężny, doskonały, szczęśliwy;
15. jam możny, świetny, wysoko postawiony, któż mi dorówna? Będę hojne składał ofiary, rozrzucał jałmużnę i będę używał”. Tak oto, omamieni głupstwem,
16. uwiedzeni kłębowiskiem myśli, w sieć błędu schwytani, z żądz zaspokajaniu niepodzielnie oddani, spadają w nieczyste piekło własnej złości.
17. Pełni samouwielbienia, zaciętości i pychy, pijani zbytkiem, obłudnie – tylko z próżności – składają ofiary, wbrew Ksiąg świętych przepisom.
18. Przez egoizm i poczucie swej siły opętani, powodowani swych gniewów i chuci gwałtownością, a zapalczywym uniesieni zuchwalstwem, gardzą Mną w sobie samych i w innych.
19. Tych nienawistnych, mściwych, okrutnych, najnikczemniejszych spośród ludzi, w coraz to bardziej mroczne rzucam Ja łona.
20. W ciemnych, najpodlejszych uwięzieni łonach, w każdym życiu coraz bardziej zaślepieni błędem, Mnie nie są w stanie zobaczyć i na samo dno otchłani spadają.
