Jak Ursula von der Leyen wpieniła tuskolubych

 Właśnie wróciłem z imienin u cioci. Jaka szkoda, że nie było tam premiera Morawieckiego. Bo gwarząc przy zmrożonej wódeczce i przednich zakąskach sypaliśmy jak z rękawa rewelacyjnymi pomysłami na rozwiązywanie wszelkich kłopotów nurtujących nasz kraj. Do północy mieliśmy już gotowe recepty na obniżenie inflacji, zmniejszenie rat kredytowych, obniżkę cen, podwyżki dla budżetówki i takie tam drobiazgi. Do rana pozostało więc sporo czasu na sprawy poważniejsze. Pani Lodzia niemal rozwiązała szminką na gładzi szpachlowej salonu kwadraturę koła, pan Wacio zaprezentował model perpetuum mobile, a panna Blanka wegańskie stringi. Ale prawdziwie gorącą dysputę wywołało dopiero pytanie solenizantki: czy wracająca na estradę Shazza zdetonuje, och ten kac, zdetronizuje Zenka Martyniuka.
I tak premier stracił okazję, by w trakcie jednej biesiady poznać myki gwarantujące ogólną szczęśliwość, przy których polski  ład to drobny pikuś. Zapewne dlatego pani Lodzia, a może Izabela, Róża, lub Katarzyna, poradziłyby szefowi rządu żeby zlecił Radzie Ministrów research imieninowych pomysłów na świetlaną przyszłość, od których aż buzuje skrzecząca pospolitość. Progresywni eksperci, opozycyjni politycy
i omnipotentni żurnaliści sypią nimi jak z bawolego rogu… Chyba pomyliłem rogi… Mniejsza z tym…
Proszę wybaczyć, że nie wymieniam żadnych nazwisk, ale ten ansambl tworzą wyłącznie koryfeusze I koryfeuszki naturalnie, czyli musiałbym uwzględnić cały konwentykiel sublokatorów TVN 24 oraz listy płac pozostałych “Wolnych mediów”. A na taki apel poległych w konfrontacji z etyką i rzetelnością szkoda mi miejsca. Spointuję więc tylko, że “całą prawdę całą dobę” głosi śpiewająco w generatorach rzeczywistości urojonej istny chór z Aleksandrowa. Żałuję, że to nie ja wykoncypowałem ten greps. Chyba powinienem powściągnąć kpiarski ton, bo a nuż ktoś faktycznie chwyci za długopis…
Z wrodzonym sobie obiektywizmem przyznaję, że czasami w tej kakofonii trafiają się sensowne propozycje. Nie rozwijam wszak tematu,
bo awangarda liberyjnej(od słowa: liberia) demokracji jeszcze zajarzy, że trefnymi, znów ten kac, trafnymi radami gotuje sobie marny los, bowiem jeśli się w kraju wyraźnie polepszy, szanse opozycji na sukces wyborczy zmaleją do zera.
Czy ja przypadkiem nie jestem małostkowy? Może opozycja wcale nie dba wyłącznie o własne interesy, ale przede wszystkim o pomyślność narodu, no, społeczeństwa? I dlatego nie zaciera rąk śledząc zmagania zjednoczonej prawicy z trudnościami mantrując: skuś baba na dziada?
A w Brukseli nie bruździ przeciw rządzącym, nie zabiega o łaskawość unijnych elit dla siebie, lecz dla wszystkich Polek, Polaków i Polaczątek? Żartowałem.
Naga prawda zaś jest taka, że co bardziej popędliwi kosmopolici przestali już nawet nieudolnie, bo nieudolnie, kamuflować swoje prawdziwe intencje, dalekie od troski o dobro wspólne. A wizyta w Warszawie Ursuli von der Leyen wznieciła ich nieskrywaną furię. Na przykład taki genetyczny demokrata Leszek Miller pomstując na przewodniczącą Komisji Europejskiej toczył pianę z ust. Nie on jeden zresztą. Jak śmiała uśmiechać się do Dudy i Morawieckiego w momencie, gdy troglodyci Ziobry niszczą prawniczy wzorzec metra, a może i wiorsty, sędziego Żurka, gdy pomiatają Juszczyszynem i Tuleyą?! Najwyższa pora, by unijny parlament dał wycisk tej krnąbrnej Niemce. Niechaj bierze przykład ze swej wielkiej rodaczki carycy Katarzyny, jak pacyfikować nadwiślańskich kołtunów!
Na koniec coś z zupełnie innej beczki, choć także woniejącej Rosją i kosmopolitycznym kołtuństwem. Gdy reprezentanci putinowskiej Rosji są wykluczani ze wszystkich niemal imprez sportowych, organizatorzy wielkoszlemowego turnieju w Paryżu dopuścili do gry na kortach Rolanda Garrosa tenisistki i tenisistów z imperium zła. No, bo niby co na przykład taka Daria Kasatkina ma wspólnego z masakrą w Buczy, zwłaszcza, że sam prezydent Macron sprzeciwia się z całą empatią upokarzaniu Rosji. I gdyby owa Kasatkina wygrała(odpukać) turniej, kibice musieliby wysłuchać na stojąco hymnu Federacji Rosyjskiej. Na szczęście dzięki Idze Świątek uniknęli tej żenującej sytuacji. A w turnieju wimbledońskim kremlowska komanda w ogóle nie wystartuje.
A cha, jeszcze a propos kołtuństwa. Może nie będzie to konstatacja w pełni adekwatna do tego określenia, jednak sądząc z dywagacji Marka Migalskiego na temat kibicowania Idze świątek i emocji jakie jej gra wzbudza na całym świecie, coraz bardziej zasługuje on na miano kołtuna oświeconego.
 
Sekator
 
Ps.

- A może ten Migalski chce być po prostu oryginalny? - pyta mój komputer.
- Nie myl, mój Eustachy, oryginalności z żenadą i obciachem tłumaczę ziewając.