​Czy to PiS promuje Targowicę? czy to ich wina?

Aby nie być gołosłownym oszczercą, od razu wyjaśnię ten paradoksalnie, i nieprzyjemnie brzmiący tytuł.
 
Otóż, zwycięstwo jest tym chwalebniejsze, im potężniejszego wroga się pokona. Innymi słowy, sama walka jest promocją również dla tych, którzy pozornie przegrywają, zwłaszcza w dzisiejszym, medialnym świecie, w którym arenę zastąpił telewizor i Internet.
 
Media, to obecnie siła kształtująca całkowicie scenę polityczną. W tym sensie,  bohaterami stają się wszyscy uczestnicy tych zapasów. Są bohaterowie pozytywni oraz czarne charaktery, ale popularność zdobywają wszyscy.
 
Czy wynika z tego, że nie ma żadnej rady na takie układy? Pozornie tak, lecz w rzeczywistości, silniejszy z konkurentów ma prawo wskazywania swoich przeciwników. Prawo to wynika z prawa Kaduka, które działa w ten sposób, że rządzący muszą być w telewizorze pokazywani i komentowani.
 
Wracając do naszych realiów, należy zapytać, dlaczego PiS nieustannie boksuje się z Targowicą? Czy nie wie, że w ten sposób wspomaga promocję tych antypolskich sił?
Cóż, wydaje się że wie, ale równocześnie nie wie, jak przeciwdziałać temu procesowi.
 
A sposób jest prosty, zawarty w nawet tak pobieżnie zakreślonych warunkach wstępnych. Należy prowadzić gorące, bądź krew w żyłach mrożące, publiczne pojedynki, czyli debaty. Debaty do upadłego, do zrzygania, do całkowitego rozwałkowanie tematu, czy to Trybunału, czy Konstytucji.
 
ALE NIE Z TARGOWICĄ!
 
Ze wszystkimi innymi, przy użyciu tych samych argumentów, ale nie z Targowicą!
 
Jak to zrobić? No bo ja wiem? Gdybym miał, jako szef partii, 8, czy 9 milionów dotacji rocznie, to może z milion wydałbym na sfinansowanie thing-tanku gospodarczego? ekonomicznego? monetarnego? geopolitycznego? konstytucyjnego? ordynacyjnego? referendalnego? trybunalskiego?
 
Ale nie ze swoimi totumfackimi w zaciszu partyjnych gabinetów. Konferencje, panele i dyskusje, odbywałyby się publicznie, w świetle reflektorów i kamer.
 
Kolejny milion zainwestowałbym w zbudowanie rzetelnej, niezależnej sondażowi, która dostarczałaby prawdziwe informacje pozwalające zobaczyć, w jakim naprawdę stanie znajduje się nasze państwo i społeczeństwo – dla odmiany posłuchałbym, co ludzie mówią, zamiast manipulować nimi, żeby myśleli, to co dla partii wygodniejsze, a co to za różnica? I tak wystarczy obiecać, to, czego życzy sobie większość, czy to takie trudne? (potem wypadałoby dotrzymać, ale to inna sprawa).
 
Z czasem ludzie wyrobiliby sobie zdanie, które rozwiązania popierać, a które z pewnością byłyby szkodliwe dla Polski.
 
A czemu PiS nie postępuje w ten sposób? ooo, to doprawdy najprostsze pytanie – bo sposób ten gwarantuje co prawda społeczne uzgadnianie najlepszych dla Polski rozwiązań, ale nie gwarantuje zwycięstwa w wyborach, w których mogłaby większą popularność zdobyć opozycja.
 
Tylko tyle, i aż tyle.
 
Mechanizm ten zresztą i tak działa, bo tak to działa, tyle tylko, że kontrolę nad nim sprawuje nie wiadomo kto, ot co.
 
Mam nadzieję, iż w ten sposób wyjaśniłem paradoksalnie brzmiącą tezę, iż to rządzący popierają swoją opozycję.