"Oda do skundlonego narodu"

W tych dniach krakowski poeta Leszek Długosz napisał wiersz, który teraz pozwolę sobie zacytować:

PIĄTA  WIOSNA  
 
         Od tamtej wiosny, piąta już wiosna
         Tu przychodzi
         - Wciąż z  niezawodną  buchalterią. ..
         Relacje światła, ciepła, chlorofilu
         W sumie to jakoś się ułoży
         Przyloty ptaków, rzeki spławność
         Ilości bazi i przylaszczek
         Jakoś to zawsze zbilansuje  się
         Zaokrągli...
         - O reszcie milczmy.
         - Od tamtej wiosny jest oniemiałość
         Jest w  nas
         I pośród nas w tym kraju
         Cios co ugodził
         - Oścień co utkwił
         - Milczenie, strach
         - Fałsz który dławi
         Lepszy tu unik, głowa w piasek
         Lepsze to - nie mój problem
         Bezpieczniej - woda w usta
         - Polacy , nic się  nie stało!
                                 
 
         Za miskę  strawy?
         Za zdradę , za  łotrostwo  wciąż  bezkarne  
         Wszystko tu jasne
         Lepszy tu  knebel  z chocholej słomy
         - Co to za naród  z wypranym mózgiem  
         - Aż tak się boi?
         Ech współbratymcy, z wami mi dzielić
         Powietrze, mowę
         I  kłaść się  potem  w jedne  groby ?
 
         O wiosno, chluśnij, uderz
         Zielenią cierpką,  gorzką
         Niepowstrzymaną  
         Bo jeśli sami  milczą
         W tchórzostwie, albo w zmowie ?
         To niech usłyszą choćby, zatwardziali
         Z pradawnych
         I z  niedawnych  mogił:
         Myśmy się tego  po was  nie spodziewali...
         O Wiosno Piąta,
         Z nadzieją taką przychodź
         Z taką wiarą
 
                                                                     / kwiecień 2015/

Jak przed chwilą przeczytałem tę poruszającą Odę, natychmiast zadzwoniłem do Leszka z podziękowaniami.
Pogratulowałem mu odwagi.
Powiedziałem, że taki wiersz pisze się tylko raz w życiu i, że chyba sam Pan Bóg mu te słowa podyktował, bo naród który się sam nie szanuje, nie zasługuje by go inni szanowali.
On zaś, z tą jego ujmującą skromnością odpowiedział:
„A kiedy miałem napisać, jak nie teraz” 
Cały Długosz!
Taki wiersz Leszek mógł stworzyć jedynie w Królewskim Mieście Krakowie, gdzie na Wawelskim Wzgórzu bije serce Polski. Dzięki mu za to przeogromne!
 
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)

Post Scriptum
Jestem daleki od stwierdzenia, że wiem, co się stało w Smoleńsku.

Jednakże wciąż dręczy mnie pytanie, dlaczego tak pośpiesznie Donald Tusk oddał śledztwo Putinowi, a potem w skandaliczny sposób przeciągano dochodzenie, żeby zatrzeć ślady.

A jak patrzyłem z jakim szacunkiem odniesiono się do niedawnej katastrofy samolotu linii "Germanwings", z jakim pietyzmem potraktowano szczątki ofiar, jak imponujące było tempo dochodzenia przyczyn tego tragicznego wypadku,
- przypominając sobie jednocześnie -
jak Donald Tusk się zachowywał po katastrofie smoleńskiej, jak kłamała Ewa Kopacz, jak mataczyła komisja Millera razem z genarał Anodiną, jak minister Klich obrażał Polaków, jak potraktowano rodziny ofiar i smoleńskie wdowy, jak w czasie uroczystości pogrzebowych zausznicy rządu przed południem lali krokodyle łzy na trumny, by wieczorem w telewizji tłumaczyć ciemnemu ludowi, że to nierozważny Lech Kaczyński katastrofę spowodował,
- to z jednej strony płakać mi się chciało, a z drugiej pięści zaciskałem.

Dlatego dałem mojej notce, na własną odpowiedzialność, tak drastyczny tytuł. Lecz uważam, że na taki właśnie tytuł zasługuje naród, który się tym draństwom nie sprzeciwił.