Sankcje odniosły skutek – Rosja wygrywa

Zachodni stratedzy i analitycy wyliczyli, że za dwa, trzy lata sankcje zrujnują rosyjską gospodarkę i zmuszą Rosję do zmiany polityki.
Rosja jednak, jeśli chodzi o stosowanie niemilitarnych nacisków gospodarczych jest nadal o krok dalej. Ruscy stratedzy i analitycy wyliczyli, że sankcje, jakimi dotkną Ukrainę za nieposłuszeństwo, rzucą ją na kolana w przeciągu kilkunastu miesięcy.

Jak widać ruscy szachiści są dużo skuteczniejsi, gdyż po zakręceniu kurka z cenami na gaz, zdestabilizowaniu 20% terytorium Ukrainy i spowodowaniu wielkiej klęski humanitarnej, Ukraińcy już mają dosyć. Rząd upadł, zaczęły buntować się poszczególne frakcje, parlament został rozwiązany.
Tylko patrzeć, jak zacznie przeważać opinia, że jacy ci Ruscy by nie byli, ale jacyś tam są, a tak, roboty nie ma, pieniędzy nie ma, żarcia nie ma, zima idzie, a gazu może nie być – to niechby już ci Ruscy byli, żeby się tylko ten koszmar skończył.

Także w tym wyścigu, kto kogo pierwszy zamęczy sankcjami, Rosja wyraźnie wygrywa. Dziwi tylko tak wielka indolencja zachodnich analityków, którzy nie potrafili przewidzieć tego scenariusza.
Tutaj należy zadać pytanie o rodzaj owej niemożności, gdyż równie łatwo przychodzi do głowy myśl, iż analizy zachodu nie wynikały z indolencji, co jest bardzo mało prawdopodobne, a mogły wynikać z zimnej kalkulacji, która owszem przewidziała upadek Ukrainy w obecnym kształcie, ale i tak postanowiono nie przeciwdziałać temu procesowi.
Świadczy o tym chociażby obstrukcja zachodu dotycząca zwiększenia obecności NATO w środkowo-wschodniej Europie, czy „niemożność” dozbrojenia Ukrainy, czy tabu dotyczące podjęcia zdecydowanego sojuszu z Ukrainą.

Pozostaje tylko odgadnąć czy celem Rosji jest całkowita wasalizacja Ukrainy, czy poprzestaną na zmuszeniu Ukraińców do sfederalizowania państwa z kolejnym ruchem za kilka lat, polegającym na referendalnych zmianach dotyczących autonomii i możliwości poddania się administracji rosyjskiej. Jest to o tyle prawdopodobne, że już teraz Rosja mówi, „suwerenność naszych sąsiadów tak, ale nie kosztem naszych interesów”. Innymi słowy werbalnie Rosja popiera suwerenność, lecz „na tym samym oddechu” przyznaje sobie prawo weta, co w praktycznych stosunkach międzynarodowych jest właśnie zanegowaniem czyjejś suwerenności.

Stawiam na ten drugi scenariusz, gdyż są nim żywotnie zainteresowane Niemcy, bez poparcia których Putin nie mógłby odnieść takich postępów swojej polityki. A plan Niemiec jest również dość dawno już przejrzany i szeroko opisany. Teraz mamy więc chyba do czynienia z pierwszą fazą obnażania tego planu, co być może lekkoduchów i germanofilów obudzi do poważnego traktowania niemieckich planów zaboru naszych Ziem Zachodnich i Śląska, w analogicznie rozegranej rozgrywce ekonomiczno – referendalnej.

Federalizacja Ukrainy będzie ważnym precedensem prawno-międzynarodowym, który wreszcie dostarczy Niemcom właściwych narzędzi do zrealizowania tej, dotychczas pozostającej jeszcze tylko w sferze marzeń, koncepcji mocarstwowo – geopolitycznej.