Bolech. Człowiek z kolektury.

Jak już kilkakroć wspominałem, jestem człowiekiem kompromisu.

Nie wspominałem natomiast, że jestem też kinomanem. Takie „dwa w jednym”, a nawet trzy:

bo do samego kompromisu potrzeba 2 stron, a jeszcze to kino.

Nienawidzę jednak chodzić na premiery, w których programie jest owacja na stojąco bo to oznacza, że organizatorzy dla pewności fotele przezornie zabiorą, a ja 2 godzin (+ reklamy!) stać nie lubię.

Dlatego wahałem się czy pójść na pokaz  najnowszego filmu Miszcza, bo owacja była przewidziana i nawet – obowiązkowa.

Przekonał mnie tytuł: Bolech.

Bo kompromisowy taki.

Dla jednych Bolek – dla innych Lech, krakowskim targiem Bolech i  jest, jak to mówią miedzy sobą celebryci – „git”.

Scena przeskakiwania przez płot rozpędzoną do ponad 100km na godzinę milicyjną motorówką taka, że w Bondzie by lepiej nie zrobili.

Ale sekwencja scen, gdy Bolech przychodzi do kolektury totolotka po taśmowo trafione wygrane – bajkowa zupełnie.

I jednocześnie realistyczna na maksa: bo kolektura mieści się w gmachu komendy MO, a kolektorka ma na sobie gustowny, niebieski mundurek.

Mnie jednak wzruszyło najbardziej, kiedy opiekun prowadzący wpina  Bolechowi do  klapy znaczek z Matką Boską mówiąc:

„Masz to k…a  na szczęście!”.