Sto lat Panie Czarku

 Wszyscy współczują Cezaremu Gmyzowi i rozpaczają nad tym, jak to go brutalnie i bezpardonowo potraktowano wyrzucając z roboty w „Rzepie”. A ja wręcz przeciwnie.

Ja cieszę się niezmiernie, że jego publikacja się ukazała, a jej autor w dobrym zdrowiu przeżył weekend nie nabawiając się depresji, która podszepnęłaby mu zejście do piwnicy i zadzierzgnięcie się, oczywiście bez pożegnalnego listu do najbliższych.

Jestem rad, że  po zdekonspirowaniu komunistycznego superszpiega Tomasza Turowskiego nikt nie strzelił Panu Czarkowi w windzie prosto w głowę. Nie stało się to ani 9 kwietnia w dień rażdienija Marka Dukaczewskiego, ani 4 czerwca, czyli w dniu urodzin Bronisława Komorowskiego.

Oczywiście odczuwam spory dyskomfort, kiedy widzę uśmiechnięte ryje nietykalnych medialnych cyngli, pałkarzy i kłamców typu Durczok, Kittel, Marszałek, Kublik, Czuchnowski, Wołek czy inny nomen omen Cezary, Michalski, ale przecież żyję wśród tej medialnej menażerii już tyle lat, że niejako oswoiłem się z tym wrzodem, który sądząc po kolejnych wynikach wyborów, Polakom jakoś za bardzo nie doskwiera.

Rządy „miłości” jaśnie panującego nam Donalda Tuska doprowadzają nas w szybkim tempie do takiego oto etapu, w którym każdy człowiek dysponujący tajemną wiedzą i uchodzący z życiem to będzie wystarczający powód by odetchną i powiedzieć, że nasz premier to jednak ludzkie panisko.

Stajemy się powoli obozem lub gułagiem, w którym rolę ogrodzenia pod napięciem pełnią wiodące media, a jeżeli ktoś do tego niewidzialnego kolczastego drutu się niebezpiecznie zbliży to padają strzały z wieżyczek strażniczych obsadzonych „autorytetami” i „celebrytami”. Dla tych najbardziej niepokornych jak na przykład „Staruch” jest karcer zaś dla nieuleczalnie niepoprawnych, rzekomo samobójcza śmierć na drutach.

Polecam moja książkę:

Sprzedaż: www.polskaksiegarnianaro…, United Express, Warszawa, ul. Marii Konopnickiej 6 lok 227, Tel. 502 202 900