Brukselski Misiek – zetchaenowski obciach na eksport.

W poprzedniej rzeczywistości byłem  młodym naukowcem  i moją domeną były magiczne substancje, zwane hydrokoloidami.

To one wspomagają walnie powstawanie emulsji, galaret (czyli żeli) itp. układów funkcjonalnych.

Nawet udało mi się opublikować artykuł na ten temat, a dokładnie – na temat charakteryzującej te układy lepkości w, jak to się nazywało,  RFNowskim czasopiśmie naukowym.

Po tej stronie kurtyny, towarzysz minister nagrodził mnie (dla równowagi?) za współautorstwo podręcznika akademickiego.

No,  było-minęło,  ale kiedy brukselski Misiek - ten, któremu szyja (podobnie, jak kręgosłup), w wyniku  zmian ewolucyjnych  zanikła, miał spicz o obciachu, zacząłem się zastanawiać, czy on jest bardziej  lepki  czy  śliski  ?

Za tym, że jest  lepki,  przemawiałoby to, że jest ewidentnie tłusty i to więcej niż w jednym znaczeniu.

Nawet , kiedy w zaprzyjaźnionej serdecznie TVN24 charakteryzatorka wysypie na niego kilo, użyjmy terminologii kulinarnej - panierki, to po kwadransie przebywania przed kamerą, charakterystyczny błysk przez posypkę prześwitywać zaczyna.

Ale kiedy słuchałem tego, co recytuje, byłem skłonny uznać, że jednak bardziej  śliski  jest, bo z ust mu , jak z tubki, wypływała najprawdziwsza wazelina.

W końcu, przestałem się zastanawiać, bo każdy, kto się z tłustą plamą miał kiedyś wątpliwą przyjemność zetknąć wie, że co tłuste to i śliskie. No tak to jest.

Przykładem może być dobrym tutaj galareta (świńska w szczególności):

trzęsie się toto, a jak do chwycenia przyjdzie, to się wyślizguje, chociaż i lepi.

Kiedy patrzyłem na Miśka (brukselskiego), jak zarabiając na (jeszcze) lepiej płatną posadę, pyszczył do pustej sali, próbując rozpaczliwie a bezskutecznie dopiąć przyciasną marynarkę na obwisłym brzuchu, pomyślałem sobie, że oszczędność jest cechą dobrą, byle nie do przesady:

przecież za tych marnych kilkadziesiąt tysięcy złotych miesięcznie, stać Miśka (brukselskiego), żeby sobie kupił ubranie w rozmiarze XXXXXXL, a nie donosił wyciągnięte z dna szafy, jeszcze zetchaenowskie, a więc co najmniej 10 letnie szatki.

Bo w ten sposób tylko eksportuje  obciach,  i to w zeetchaenowskiej, a więc przechodzonej, wersji.

A choćby nie wiem, jakby śliski był, to się w stare ubranie (w przeciwieństwie do nowej partii) nie wciśnie.