Otrzymane komantarze

Do wpisu: Prezentacja doktora K. Nowaczyka przed Zespołem Parlamentarnym, 27.06.2012
Data Autor
KaNo
Po aptekarsku – odległość w poziomie pomiędzy BW i RW wynosi 6 m, w pionie 1.25 m. Przyjmijmy, że pitch w tym miejscu wynosił 13.8 deg (nasza dobra wola, bo wiemy że Miller przesuwał wykresy). Mamy zatem: 1.25 + 6*sin(13.8) = 2.7 m Na wizualizacji w miejscu kontaktu skrzydła z brzozą (8:41:00,5) samolot był w/g wysokości barycznej 20.3 m nad gruntem. Mamy teraz: 20.3 – 2.7 = 17.6 m Odczyt BW obarczony jest systematycznym błędem ze względu na wprowadzane ciśnienie na wysokości początku pasa z dokładnością do 1 hP, co oznacza w tych warunkach 8 m – czyli ±4 m. Stąd skorygowana wysokość baryczna do poziomu RW w momencie uderzenia w brzozę wynosiła 17.6  ± 4 m. Pozostaje jeszcze korekcja miejsca pomiaru wysokości RW do wysokości na jakiej był ułamany fragment skrzydła, Odległość RW w poziomie od miejsca uewania wynosi 17.75 m, ponownie pitch 13.8: 17.75*sin(13.8) = 4 m. Na wizualizacji RW w miejscu zderzenia z brzozą (8:41:00,5) wynosi 10 ±1 m (błąd odczytu z mechanicznego wskaźnika). Końowy wynik obliczeń wysokości miejsca urawnia skrzydła nad poziomem gruntu wygląda następująco: Obliczenia z RW:    6.0 ±1 m Obliczenia z BW:  13.6 ±4 m
5+6=11, dodajmy błąd odczytu wysokościomierza barycznego i już rozbieżność nie jest tak dramatyczna. Ale zgoda, że RW pokazany na wizualizacji ma się nijak do raportów MAK i Millera. Te rzeczy powinny być bardziej precyzyjnie uwzględnione w analizie KaNo... Ogólnie, w analizach a la Michał Jaworski brakuje rachunku błędów (nie może wyjść jedna krzywa, tylko cała rodzina krzywych z rozchodzącymi się obwiedniami, bo błędy się kumulują ze wzrostem t). Jak do tego dodać fakt odczytywania danych z (dość grubych) krzywych na pdf w raporcie MAK (bo brak dostępu do oryginalnych plików), to trzeba jednak zachować pewną powściągliwość w formułowaniu ostatecznych wniosków co do trafienia - bądź nie - w brzozę.
Marek Dąbrowski
Dla prawdopodobnego Pitch w okolicach brzozy (ok.13 stopni) różnica między dajnikami ciśnienia a miejscem hipotetycznego uderzenia to ok.6 m (w pionie), a więć znacznie mniej niż kilkanaście. Co do RW: nie ma możliwości prawidłowego odczytu z Roll ok.90 stopni, zresztą dane "raportowe" wysokości radiowej na animacji są zmanipulowane i np. nie zgadzają się z wykresami w Raporcie Millera. Co interesujące, członkowie KBWL LP byli swego czasu zdania że nawet przy Roll ok.120 stopni nagrały się wartości RW, które są niewiarygodne (tu akurat się zgadzam).
1. Czy dobrze rozumiem, że wysokościomierz baryczny bazuje na czujnikach (np. rurki Pitota) ulokowanych przy dziobie samolotu? Jeżeli tak, to wysokość baryczna opisuje położenie kokpitu. Biorąc pod uwagę, że długość samolotu to 48 m, nawet na oko widać, że w momencie, gdy końcówka skrzydła jest na wysokości 5 m, kokpit jest kilkanaście metrów nad gruntem. 2. Podany jest błąd interpolacji +/- 1 m. Interpolacji, czyli czerwonej krzywej, tak? A jaki jest błąd odczytu wysokościomierza barycznego? Na jednym z forów lotniczych doczytałem się, że przy dokładnym ustawieniu ciśnienia atmosferycznego, jeżeli samolot jest nisko nad ziemią, to "błąd odczytu można zredukować nawet do 3 m". Czyli rzeczywista nieoznaczoność odczytu jest chyba większa niż +/- 1 m. Uwaga dodatkowa. Na wizualizacji PKBWL LP odczyt "radiowysokościomerza" nie widzi beczki. Czemu? Pozdrawiam
NASZ_HENRY
Artymowicz odkrywca pancernej brzozy ;-)