Wreszcie jestem w Senegalu. Bywałem już w krajach z nim sąsiadujących, jak Mauretania, Mali czy Gwinea Bissau czy nieco bardziej oddalonych, jak Burkina Faso i Niger. To kraj dość wyjątkowy jak na Afrykę, bo funkcjonujący bez konfliktów etnicznych, rasowych czy religijnych. Mimo że 19 na 20 mieszkańców to muzułmanie, w sklepach można swobodnie kupić alkohol i wieprzowinę – inaczej niż w Afryce Północnej czy Iranie .
Rolę quasi-religijną odgrywa tu futbol. Drużyna narodowa, nazywana „Lwami Terangi”,gra rzeczywiście dobrze skoro na Mundialu w Rosji w 2018 wygrała w grupie z Polską. To aktualni mistrzowie kontynentu, a na ostatnim Mundialu w Katarze wyszli z grupy, co nie udało się na przykład Niemcom i Belgii. Dopiero w walce o ćwierćfinał przegrali z Anglią, a gdyby jeszcze grał ich najlepszy piłkarz Sadio Mane, najskuteczniejszy strzelec w historii reprezentacji (34 gole), który w Bayernie Monachium zastąpił Lewandowskiego…
Senegal pierwsi podbili Portugalczycy, ale potem zostali wypchnięci przez Francuzów. Stąd jest to teraz kraj frankofoński, choć kolonią francuską nie jest już 63 lata-jednak mową Napoleona mówią wszyscy . Prawdę mówiąc, Senegal dla Francuzów nie jest częścią polityki zagranicznej, tylko polityki wewnętrznej. Paryż zadbał o to aby większość pracowników ambasady UE w Dakarze stanowili Francuzi.
Kraj ten dokonał olbrzymiego skoku demograficznego: jeszcze 6 lat temu mieszkało tu 14,7 miliona mieszkańców, a dziś 19. Choć akurat boom demograficzny jest udziałem praktycznie całej Afryki.
W stolicy państwa obiad jem w „L’Ecole d’Hotellerie (ESITH)". To restauracja przy średniej szkole hotelarskiej. Uczą się w niej także cudzoziemcy, np. z Togo lub Gabonu. To właśnie tu po raz pierwszy spróbuję soku z baobabu. Dobry, orzeźwiający, słodki. Jako jeden z nielicznych proszę o herbatę, a nie o kawę i dostaję ją od razu posłodzoną. Potrawy nie różnią się specjalnie od europejskich, bo na przystawce jest mikst sałatek z jajkiem, a na drugie danie ryż z kurczakiem i… cytryną.
Kształcenie hotelarzy jest jednak inne niż w Polsce, bo zamiast specjalizacji „kucharz”, „kelner” uczniowie pracują po dwa tygodnie w kuchni i po dwa jako kelnerzy. Mają tu dwa gatunki piw. Jedno to „Gazelle” z wizerunkiem gazeli właśnie, drugie to „Flag”. Na szczęście nie spotykam – jak w Kenii przed rokiem – piwa o nazwie… „Tusk”.
Obecny prezydent Macky Sall doszedł do władzy, bo w odpowiednim czasie sprzeciwił się swojemu poprzednikowi Abdoulaye Wade. Najpierw był jego doradcą do spraw górnictwa, potem ministrem, następnie premierem, aby wreszcie zostać marszałkiem ichniego sejmu. Sprzeciwił się jednak, gdy prezydent otoczył parasolem ochronnym własnego syna, który nie rozliczył się ze sporych pieniędzy. Macky Sall został pozbawiony funkcji szefa parlamentu, ale przekuł to w wyborczy oręż. Stanął do wyborów prezydenckich przeciwko swojemu dawnemu pryncypałowi. Wade zakończył urzędowanie po dwóch kadencjach, ale uznał, że nagnie konstytucję i ludzie wybiorą go po raz trzeci. Na fali sprzeciwu przeciwko takim machinacjom Macky Sally wygrał wybory prezydenckie. Kto by pomyślał, że po dwóch swoich kadencjach obecny prezydent wejdzie w buty... swojego poprzednika i też zapowie, że należy mu się trzecia kadencja ! Widać w Senegalu stosują się do polskiego przysłowia: „Zapomniał wół, jak cielęciem był”.
Stolica kraju Dakar - przez lata meta legendarnego rajdu samochodowego i motocyklowego z Paryża - żegna mnie napisami na murach „Bamba merci”(tytuł piosenki reggae piosenkarza z Senegalu Slama Gueyi). To stolica kontrastów, jak zresztą wiele afrykańskich stolic: nowoczesne auta przemykają obok przydrożnych klepisk…
Czas na podróż w interior: do Mbour, Somone i Joal-Fadiouth…
*tekst ukazał się w miesięczniku „Nowe Państwo” (czerwiec 2023)
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 577
I nieplanowany przekaz podprogowy:
W czyje buty wszedł PiS 😉