"Rozjechana" polska edukacja

Polską edukację od wielu lat "pudruje" się, że nie jest taka zła, że uczniowie dobrze wypadają w testach, że mamy wspaniałe dzieci, a minister Joanna Kluzik - Rostkowska prowadzi polskie szkoły w świetlaną przyszłość. Choćby takie durne drożdżówki, które zatruwały organizmy uczniów. Teraz okazuje sie, że być może powrócą, ale z niską zawartością cukru. Sprawa cukru, pieprzu i soli w szkolnych stołówkach to sprawa narodowa, co najmniej tak ważna, jak poziom polskiej nauki. Prawo i Sprawiedliwość nie ukrywało, że chce powrotu do ośmioklasowej szkoły podstawowej i czteroletniego liceum, czyli, że opowiada się zdecydowanie za likwidacją gimnazjów. Powodów, by to zrobić jest bez liku. W ostatnim roku "krótkiej" podstawówki uczniowie przygotowują się do końcowego testu, to samo dzieje się w gimnazjum i oczywiście w trzyletnim liceum. W ten sposób uczeń traci prawie trzy lata efektywnego nauczania, zajmując sie jedynie problemem zaliczenia testu. To sytuacja chora i nienormalna, która zdecydowanie obniża poziom wykształcenia absolwentów szkół średnich.





Nauczyciele akademiccy biją na alarm, że na studia trafiają osoby kompletnie niedouczone, bez wizji własnej przyszłości. Ot, tak po prostu, coś sobie postudiują. Stało się tak, od kiedy wyniki maturalne są przepustką na wyższe studia, bo egzaminów wstępnych praktycznie już nie ma, poza uczelniami artystycznymi. Jest więc chaos, bałagan i fatalne gimnazja, w których dochodzi do segregacji społecznej. Jedne są elitarne, mają dobry poziom, drugie borykają się z ogromnymi kłopotami wychowawczymi i finansowymi, a uczęszcza do nich najczęściej tak zwana trudna młodzież. Narkotyki, dopalacze, alkohol są na porządku dziennym. Oczywiście, nie wszędzie. Ale kolejne wyniki badań socjologicznych dowodzą, że zdecydowana większość uczniów i uczennic gimnazjów miała kontakt z alkoholem i narkotykami, o papierosach już nawet  nie wspominając.





Zapowiedź powrotu do dwustopniowego systemu kształcenia wywołała, rzecz jasna, larum opozycji, jak wszystko co proponuje PiS. Nawet ci, którzy byli za likwidacją gimnazjów, zmienili teraz zdanie, jak choćby Roman Giertych, były minister edukacji. Podobnie dziennikarze mainstreamu. Niektórzy z nich byli za ich likwidacją, ale teraz, kiedy projekt Prawa i Sprawiedliwości może być zrealizowany, też są przeciw. Prawdę mówiąc,  oni są w ogóle przeciwko każdemu pomysłowi PiS -u. ZNP, z kolei, straszy nauczycieli, że sto tysięcy z nich straci pracę po likwidacji gimnazjów, i że to w ogóle będą miliardowe koszty, bo nowe podręczniki, etc. 





Warto się zastanowić, co tak naprawdę ważne jest dla przyszłości Polski i Polaków. To na pewno kilka filarów. Jednym z nich jest z pewnością edukacja i nauka, jakość kształcenia i to, jaką wiedzą będą dysponowały przyszłe pokolenia Polaków, jaki będą reprezentowały poziom moralny. Naprawa polskiej edukacji jest koniecznością i na pewno będą tu koszty, będzie nawet z początku pewien chaos, ale to co dziś obserwujemy w wielu polskich gimnazjach nie może trwać dalej. Jako osoba ucząca się w PRL-u chcę zwrócić uwagę na takie nieistotne drobiazgi. WF to był WF: 45 minut od "stacyjki" do "stacyjki" kozioł, lina, piłka lekarska, 15 postojów. Zwolnionych z WF-u w zasadzie nie było. Szkołę opuszczaliśmy na luzie, po prostu normalnie, a nie wyjąc. Kiedy mój syn w latach 90-tych wychodził z podstawówki, to obserwowałem codziennie dzieciaki wybiegające ze szkoły z krzykiem, okładające się nawzajem tornistrami, więc jak jest teraz, lepiej nie myśleć. A to była porządna publiczna podstawówka. Polska edukacja po prostu się rozjechała na całego, szkoła nie daje pozytywnych wzorców zachowań, rodzice nie zajmują się wychowaniem, a jedynie "administrowaniem" życia swoich pociech. Dla PO ważne są gender, dietetyczne drożdżówki i sprawa soli. Dlatego, nie tylko likwidacja gimnazjów, ale przebudowa całego systemu kształcenia w Polsce jest jedną z najpilniejszych spraw, którymi Prawo i Sprawiedliwość musi się zająć.