Pani (marszałek) na telefon i lodówka Donbass

Alfred Jarry, pisząc swoją znaną sztukę „Ubu król” i opatrując ją podtytułem „Rzecz się dzieje w Polsce, czyli nigdzie ”, był wobec nas, Polaków, bardzo niesprawiedliwy. Pisał co prawda w czasie zaborów, gdy Rzeczypospolitej nie było na mapie Europy, więc pewnie by się w sądzie z tego skandalicznego tytułu wybronił. Ale przecież wiadomo, że Polska to nie tylko terytorium, ale też kultura, tradycja, spuścizna historyczna, obyczaje, związek z wiarą. Zatem francuski pisarz, choć w sensie prawnym miał rację, to tak naprawdę jej nie miał.

Gdyby jednak ów Jarry nagle zmartwychwstał i napisał nowego „Ubu króla”, to paradoksalnie miałby rację, bo choć Polska Tuska, III RP, na mapie jest, to jakby jej nie było. Cóż, ojczyzny jakby coraz mniej i mniej. Mógłby więc tenże żabojad pisać swoją sztukę, może nawet bardziej oddając tym kontrowersyjnym tytułem istotę rzeczy.

Jeśli jesteśmy już przy literaturze francuskiej i Polsce, to pasowałby do tuskolandu inny literat, choć to Francuz z importu – Eugene Ionesco. Wprawdzie urodzony w Rumunii, wszedł jednak do historii literatury światowej jako pisarz francuski. Coś jak nasz Józef Korzeniowski-Conrad, który choć w starej Polszcze urodzony, tworzył po angielsku, czyli w języku, którego nauczył się, mając dwadzieścia parę lat i jako anglojęzyczny autor wszedł do panteonu światowej literatury.

Wracając do francuskich baranów, to Ionesco uważany był za mistrza absurdu. A to wypisz, wymaluj pasuje do obecnej rzeczywistości, znaczonej cieniami PO–PSL niczym czarnym, dwugłowym orłem. Czy ten orzeł o dwóch łbach jest ze Wschodu, czy z Zachodu, jakaż to dla biednych Sarmatów różnica?

Wracając do francuskich baranów, to Ionesco uważany był za mistrza absurdu. No to, jak wypisz, wymaluj, pasuje do obecnej rzeczywistości znaczonej cieniami PO-PSL niczym czarnym, dwugłowym orłem. Czy ten orzeł o dwóch łbach – ale każdy ze szponami, że ho, ho – jest ze Wschodu czy z Zachodu, to jakaż to dla biednych Sarmatów różnica?

W III RP absurdów po dziurki w nosie albo i po łysinę Józefa Oleksego, to by się Ionesco pożywił.

Gdy w stanie wojennym bodaj wymyślono słynne „IRCH-y” czyli inspekcje robotniczo-chłopskie w składzie trzyosobowym, co by owe „trójki” kontrolowały to, co kontrolować trzeba, nikt by nie pomyślał, że w wolnej (!) Polsce straż miejska będzie sprawdzać czy osoby dopisane do spisu wyborców pod kątem referendum rzeczywiście mieszkają tam, gdzie podają. Jeśli Tusk chce być „kieszonkowym” Jaruzelskim, to ma facet szansę.

Absurdem innego rodzaju, choć jeszcze śmieszniejszym, jest decyzja pani marszałek na telefon Tuska czyli Ewy Kopacz, aby nie poddać pod głosowanie w okrągłym, niczym cyrk, budynku przy ulicy wiejskiej tzw. Pakietu Demokratycznego. Ów pakiet przeciwko popieranej przez całą, bez wyjątku, opozycję, a nawet ludowców, zakładał m. in. likwidację sejmowej „zamrażarki”, dzięki której opozycyjne projekty ustaw mogły być odkładane aż do śmierci. Nie użyję tu przymiotnika, o jaką śmierć chodzi, bo czytają mnie licznie kobiety i dzieci. Groteskowa marszałkini powinna dostać na koniec swojej kariery na tym stanowisku (oby jak najszybciej) z archiwum PRL lodówkę typu Igloo. Pasi ona do tego, co wyprawia ta pani (marszałek) Donalda Franciszka Tuska. Ba, nawet w ramach ocieplenia relacji z Rosją, mogłaby dostać sowiecką lodówkę Donbass. Absurdów III RP nie przebije nawet jej strategiczny sojusznik czyli Federacja Rosyjska. Ma ona wprowadzić embargo na holenderskie sery i tulipany.

*tekst ukazał się w "Gazecie Polskiej "(16.10.2013)