Stary człowiek i jego skarga

Na jesieni życia jak w filmie przewijają się sytuacje i chwile dawno temu przeżyte i  odległe.  Wy słuchałem niedawno starszego niepozornego jegomościa siedząc na ławce w parku i łykając budzącą się przyrodę do życia. Siedzieliśmy  na ławce patrząc na pędzącą i buchającą zielenią przyrodę , która odrabiała opóźnienia zimowe ,słuchając dzikiego świergocącego  seksu ptaków dochodzącego z zarośli .Słonko przyjemnie grzało w buzie a lenistwo wiosenne ogarniało całe ciało . Po dobrej chwili zaczął mówić , jakby sam do siebie korzystając chyba z mojej obecności . Opowiadał ile ma dzieci i wnuków , o tym że w zeszłym roku zmarła zona , o swojej młodości powojennej , podróży z Lwowa do  Polski. Mówił i mówił  jakby chciał zostawić ślad , jakby chciał scyzorykiem na drzewie wyryć słowa ja tez tu na tej ziemi żyłem .Nie chciałem mu przerywać tego monologu traktując opowieść o innym jak o kolejnym przeżytym życiu bez adresu , bez imion, bez nadziei na przyszłe spotkania   .Po pół godzinie tej opowieści zwrócił się do mnie z pytaniem czego w życiu najbardziej żałuję .To trudne pytanie , bo było wiele sytuacji i chwil w których podjąłbym inne decyzje , inaczej bym się zachował , inaczej postąpił .Odpowiedziałem że żałuje  najbardziej  tego że nie zaangażowałem się mocniej w politykę 23 lat temu bo być może było by mniej kurestwa w Polsce . Ten starszy człowiek w odpowiedzi na moje słowa opowiedział mi swoją historię . W roku 80 pracował na wybrzeżu , w stoczni . Po rozpoczęciu strajku w stoczni otrzymał od SB propozycje nie do odrzucenia . Miał agitować za Wałęsą , by ten został przewodniczącym strajku .Powiedzieli mu że jest tam kilku naszych którzy tez go będą wspomagać . Godzinami zastanawiał się co robić i do kogo pójść z ta informacją .Nie znał przywódców strajku . Bojąc się że jak przekaże informacje niewłaściwej osobie to bezpieka dobierze się do jego rodziny .Nie powiedział NIC .Od tamtej pory ma wyrzuty obserwując co się stało po 23 latach transformacji .Wtedy mógł zaryzykować i być może zmieniłby bieg zdarzeń , nie zrobił tego .Nie zdał tego egzaminu …… który każdy z nas zdaje po kilka razy w życiu .Pan Bóg stawia nas w sytuacjach wyboru i to tylko od nas zależy jaką podejmiemy decyzje .No cóż , po tych słowach było mi go tylko żal ale to niestety jest jego problem i sam się musi z nim uporać. Nawet się nie przejąłem tym że w 2007 głosował na PO , jego sprawa .Bardziej dręczy mnie pytanie czy ta nasza byle jakość i strach , który ma wielkie oczy nie wypływa z tego że w decydujących chwilach nie podejmujemy odważnych decyzji  stając na wysokości powierzonego nam zadania, których nie podjęcie później się na nas mści. Że w ważnych chwilach nie zachowujemy się jak trzeba a później narzekamy . Wiem że żałość tego człowieka wynika z tego że ten moment , że ta chwila już nie wróci a on nie będzie się mógł zrehabilitować i naprawić błędu. Myślę że wżyciu każdego z nas dotyczących spraw małych i wielkich są takie zachowania które chcielibyśmy zmienić  ale nie mamy już szansy ani możliwości . Nie jest to tekst rewolucyjny ale niosący pytanie na 2013 rok . Czy jak przyjdzie ten czas , czas zmian i podejmowania decyzji to ilu z nas ZACHOWA SIĘ JAK TRZEBA a ilu  z nas ucieknie przed decyzją?
Zostawiając Was moi drodzy z tym pytaniem dedykuję mojemu ławkowemu przyjacielowi piosenkę Dżemu