Czytając literaturę obozową niemal zawsze mamy do czynienia z pewnym schematem.
Rampa, wyładunek, potworny strach, przerażenie.
Mijają dni, zło jest tak wszechobecne, że więzień powoli się do niego przyzwyczaja, staje się otępiały, a wszystkie zmysły skierowane są na to, aby przetrwać, zaspokoić nieustający głód i nie podpaść nadzorcom, zarówno tym w pasiakach, jaki esesmańskich mundurach.
Otaczające obóz kolczaste druty po napięciem oraz liczne wieżyczki strażnicze powodują, że upodlone ofiary nawet nie myślą o buncie. Sukcesem i zwycięstwem jest przeżyta kolejna godzina, dzień czy cudem zdobyty jakiś dodatkowy kęs chleba.
Jeżeli panowanie bezkarnego zła stopniowo i sukcesywnie postępuje ludzie na nie obojętnieją.
W takiej sytuacji znalazła się dzisiejsza Polska, która wpadła w ręce ludzi do szpiku kości złych.
W tym roku minie jedenaście lat od „afery Rywin-Michnik”, która rzeczywiście wstrząsnęła ówczesną Polską.
Dzisiaj widzimy jak o wiele potężniejsze skandale, korupcyjne przekręty, przykłady skrajnej głupoty i nieodpowiedzialności rządzących, a nawet jawna zdrada własnego państwa i narodu przechodzą już bez większego echa. Oswojono nas ze złem i zaprzaństwem, a psychologiczny mechanizm, który doprowadził nas do tego otępienia jest identyczny z tym obozowym przykładem przytoczonym na wstępie.
Symbolem stanu mojej ojczyzny, która dostała się w szpony niebywałych wprost szkodników jest dla mnie powracający ciągle przed oczyma obraz roześmianej gęby Komorowskiego, który dowcipkuje sobie z Tuskiem na płycie lotniska, podczas oczekiwania na samolot lądujący z trumnami poległych w Smoleńsku.
Ja tego obrazu już nigdy nie zapomnę. Przypominam też moim Szanownym Rodakom, że nie jesteśmy otoczeni ogrodzeniem z drutu kolczastego pod napięciem i nie ma też wznoszących się nad nami wieżyczek z wartownikami gotowymi do strzału.
Wystarczy otrzeźwieć, dostrzec panoszące się w naszej ojczyźnie zło i raz na zawsze pogonić tę hołotę o wrażliwości i moralności prymitywnej dziczy rodem ze wschodnich Dzikich Pól.
Czy stać nas na to? Ile w nas pozostało jeszcze z poczucia honoru, godności oraz bohaterstwa, jakimi wykazywali się przez wieki nasi przodkowie?
Szło zło przez świat
Miało zwykłą twarz
Ludzie się mylili
A zło jak zło
Wybaczało błąd
W chwili, gdy nie żyli
Szło zło przez świat
Miało zwykłą twarz
Bardzo dbało o to
Kto fałsz ten znał
Ale kryć go chciał
Zło zamieniał w złoto
Ale tak jak po nocy dzień
Tak za złem idzie dobra cień
Jak czerń i biel
Jak tyran i błazen
Razem
Na śmierć
Taki los bracie
Niecierpliwy gdzieś gna
I karze grać
O śmierć
Taki los bracie
Niecierpliwy sam gra
I karze bić
Za śmierć
(Jacek Cygan)
Artykuł opublikowany w ogólnopolskim tygodniku Warszawska Gazeta
Polecam moją nową książkę, "Polacy, już czas" ozdobioną rysunkami śp. Arkadiusza "Gaspara" Gacparskiego, jak i poprzednią, „Jak zabijano Polskę”.
Sprzedaż: www.polskaksiegarnianaro…, United Express, Warszawa, ul. Marii Konopnickiej 6
