ANDRZEJKI

Huta kurzyła 10 razy mocniej, pieców węglowych było 10 razy tyle /dokładnie tego nie liczyłem/, ale takiego smogu jak obecnie, nigdy jeszcze nie było /to pewne/. Teraz jest w całym Krakowie coś w rodzaju trwałej zawiesiny od powierzchni gruntu do stratosfery. Śmierdzi mocno kotłownią i nie wiadomo czym jeszcze. Człowiek chodzi w tej zawiesinie kołowaty, jak po kielonku. Jak w Sylwestra ludziska puszczą kilka fajerwerków, to te w połączeniu z tą zawiesiną robią taki siwy wielogodzinny dym, że hej! Natomiast za dnia, kiedy nieboskłon w miarę bezchmurny, latają w tę i nazad całe tabuny nieoznakowanych białych samolocików, po przelocie których smugi zamiast jako kondensacyjne znikać, tworzą jakieś geste zawiesiny, które wieczorem podświetlone stają się różowe a w nocy białe. No wiec ja jestem na tyle wiekowy, że doskonale pamiętam samoloty, które niegdyś wypuszczały smugi kondensacyjne i takich szachowych wzorków geometrycznych na niebie nigdy kiedyś nie było. Ja wiem, że młodym trudno w to uwierzyć, ale naprawdę. Naprawdę nie było tych szachownic na niebie nigdy! I z Krakowa naprawdę było w bezchmurny dzień doskonale widać Tatry. Teorie kontrspiskowe, które niektórzy rozpylają, iż są to zwykłe samoloty kursowe są do bani, albowiem jakoż przecie sam latałem nieraz samolotem i nie przypominam sobie, żeby samolot pasażerski latał w tę i z powrotem po kilkadziesiąt razy nad Krakowem i do tego w poprzecznych kierunkach, po których samoloty kursowe przecież nie latają... Owszem mogłoby się tak stać raz, z powodu awarii i konieczności wypalenia paliwa, ale tego lata w taki sposób codziennie dużo i stale. Nikt mi nie powie, że codziennie są awarie samolotów pasażerskich, które muszą wylatać paliwo przed awaryjnym lądowaniem i dotyczy to tych samych kilkunastu czy kilkudziesięciu samolotów latających nad Krakowem codziennie w tę i nazad. Kto nie wierzy, niech kupi sobie dobrą lornetę i sam się przekona. Zresztą, jak kto nie ślepy, to i gołym okiem to widać, bo się z tym nie kryją. Nie nazwałbym tego smogiem, bo smog, to raczej kopulasta zawiesina nad miastem a nie w samym mieście. Mnie spiskowa teoria dziejów podpowiada, że decydenci opryskują z góry pospólstwo środkami narkotycznymi halucynogennymi - wywołującymi poczucie gigantycznej radości z obecnych rządów i uspokajającymi - żeby kto tam odporniejszy na opryski jeden z drugim jakiej kontrrewolucji nie wywołali. A kto ich wie, czy i przy tej okazji jeszcze jakich innych doświadczeń nie robią, wszakże na przykład jak powszechnie wiadomo ONI walczą za nasze pieniądze z klimatem, bo w zimie im w tyłek za zimno a w lecie znowuż za gorąco, no a nasza - wydarta nam pod przymusem - ciężka kasa za walkę z klimatem "się należy". Jak kto ciekaw, to jest na ten temat dużo filmów w internecie /głównie w języku ang./i ciekawa rzecz: można pisać różne rzeczy i kompletnie nikogo to nie rusza. Wiedzą o tym niektórzy blogerzy czekający na jakikolwiek komentarz "do sądnego dnia". Ale sami spróbujcie i napiszcie gdzieś to, co ja w tym miejscu, a zaraz pojawi się jak kukułka w zegarze jakiś prześmiewca albo inny dyżurny pajac czekający tylko na to - kto się z tym wychyli. Zaraz zwyzywa od różnych naiwnych głupków, itp. Całkiem mi to przypomina ICH reakcję w dniu 11 listopada 2011 w Warszawie, albo SB-eckie ulotki rozrzucane po ulicach w stanie wojennym. I to jest właśnie "to", co mnie przekonuje, że "coś" w tym jest. Ps. Szanowny Pan Krzysztof napomknął o Krakowie i o Piwnicy i o panu Skrzyneckim, ale nie napisał był tego co dla Krakusów oczywiste. Piwnica, czy ktoś lubi czy nie, to była w PRL-u postać pana Piotra i można było o mniej więcej ustalonych porach dnia spotkać go w Krakowie w słynnym kapeluszu chwiejnym krokiem przemierzającego Kraków zawsze po tym samym szlaku przechodzącym przez kościół. Inaczej niż Kantora, który niespodziewanie bywał w różnych miejscach i rzadko spoglądał przed siebie ale zawsze gdzieś do góry podziwiając sobie znane widoki. To był też właściciel owej słynnej drabiny - każdy Krakus go znał z widzenia, facet mieszkający gdzieś w piwnicy, do której schodził był po tej drabinie, z którą się nigdy nie rozstawał. To był żebrak, który z dumą odmawiał datku, gdy ten był zbyt symboliczny - mówiąc, że on poniżej stu tysięcy nie schodzi. I mnóstwo tym podobnych teatralnych oryginałów. Piwnica na tym tle nie była żadnym szczególnym wyjątkiem, była zwyczajna.