Kolejna "dobra zmiana"?

Tadeusz Jędrzejczyk przestał być prezesem Narodowego Funduszu Zdrowia.
Powodem, dla którego minister zdrowia Konsytanty Radziwiłł podjął tę decyzję, była podobno utrata zaufania do prezesa NFZ.
Wydaje się że jest to decyzja wpisująca się w schemat reformy ochrony zdrowia, zapowiedzianej przez Prawo i Sprawiedliwość, której trzonem ma być likwidacja Narodowego Funduszu Zdrowia.
 
Jak powiedział minister Radziwiłł w jednym z wywiadów:
 
- To nie jest likwidacja dla likwidacji, tylko, jeśli mówię o uprawnieniu obywatelskim, to znaczy, że odchodzimy od modelu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, a instytucją, która prowadzi powszechne ubezpieczenie zdrowotne, jest NFZ i w tym sensie jego istnienie jest bezprzedmiotowe.
- Oczywiście - jak mówił dalej minister Radziwiłł - to nie znaczy, że likwidujemy płatnika, tylko odpowiedzialność za płacenie za świadczenia zdrowotne będzie spoczywała na kimś innym – prawdopodobnie na jakiejś agendzie wojewody.
 
   Ochrona zdrowia w Polsce leży na obu łopatkach. Brakuje lekarzy, brakuje pielęgniarek, brakuje pieniędzy, brakuje również dobrego pomysłu.
W wydanym już po raz dziewiąty Europejskim Konsumenckim Indeksie Zdrowia (Euro Health Consumer Index, EHCI) zajmujemy  34. miejsce na 35 możliwych, a za nami tylko Czarnogóra!
Z jednej strony - to trochę ułatwia sprawę, bo wiele gorzej już być nie może. Wydawać by się mogło, że można już tylko naprawiać, zepsuć więcej się nie da. Ale czy aby na pewno?
 
Decyzja o przeniesieniu zarządzania systemem z instytucji, która - jak każda - swoje za uszami ma,
jest - moim zdaniem - jednak decyzją błędną. Należy rozwijać system ubezpieczeń, a nie go likwidować! Należy dążyć do usprawniania działania różnych ubezpieczalni w ramach systemu Bismarcka.
Zmiana systemu finansowania w kierunku systemu Beveridga, czyli takiego w którym finansowanie i zapewnianie świadczeń zdrowotnych odbywa się w ramach jednej centralnie sterowanej struktury, nie jest "dobrą zmianą". Jest zmianą na gorsze. Zamiast rozwijać system ubezpieczeń zdrowotnych, wprowadzać konkurencję pomiędzy ubezpieczalniami, rząd PiS-u ma zamiar stworzyć centralnie sterowany system, zarządzany przez urzędników państwowych. Dla krajów wielkości Polski taki system się nie sprawdza, o czym mówi również cytowany przeze mnie powyżej Europejski Konsumencki Indeks Zdrowia.  Duże kraje w których stosowany jest taki system, a do takich zaliczyć należy Wielką Brytanię, Hiszpanię, czy Włochy zajmują miejsce w środkowej części stawki. Jest tak pomimo tego , że nakłady na leczenie są tam wyraźnie wyższe niż u nas ( na przykład  dla Wielkiej Brytanii jest to 3100 dolarów rocznie na jednego chorego, wobec 1400 dolarów w Polsce). Centralne zarządzanie w dużych krajach się po prostu nie sprawdza.
Źle, że w otoczeniu ministra zdrowia, a także prezydenta i skupionej wokół niego Narodowej Rady Rozwoju nie ma ludzi o poglądach bardziej prawicowych, wolnorynkowych.  Bardzo niedobrze, że nie słychać głosów rozsądku.
Szkoda, że nikt nie zwróci rządzącym uwagi na to, że centralne sterowanie ochroną zdrowia skończy się jak każde centralne sterowanie. Skończy się porażką.
Do czasu likwidacji, która ma nastąpić nie wcześniej niż w 2018 roku,  ktoś będzie pewnie NFZ-tem kierował i oby była to zmiana lepsza niż na stanowisku Komendanta Głównego Policji...
 
 
z poważaniem
Lech Mucha