O Wolności

Tekst filozoficzny. Dający do myślenia. O tym, co czujemy, że tracimy... Indywidualnie i jako naród. O Wolności! Ale jakże głęboko pojmowanej.
Mam nadzieję, że nie wszystkich moich Czytelników nim odstraszę.
Ale żeby nadać niniejszemu wpisowi nieco lżejszy charakter, to proponuję poniższe rozważania jako cytat-zagadkę:
kto jest autorem tekstu i z jakiego źródła pochodzi?
Odgadującemu w nagrodę ta książka.
 
          Ojciec z przypowieści o synu marnotrawnym nie wysłał syna z domu rodzinnego, by prowadził się rozpustnie ani też nie zabronił mu opuszczać gniazda i nie zmusił go, by wiódł życie, jakie by mu się podobało. Czekał tylko na jego powrót i wyszedł mu naprzeciw, gdy ten zbliżał się do domu. Wszystko, co działo się w życiu syna marnotrawnego, prócz jego powrotu do Ojca, było zdecydowanie przeciwne ojcowskiej woli.

         Zatem historia ludzkości po Upadku jest historią syna marnotrawnego. Nie chodzi tu o kwestię „regresji i ewolucji według planu boskiego” współczesnych teozofów, lecz raczej o nadużycie wolności podobne do postępowania syna marnotrawnego. A formuła-klucz do historii ludzkości nie znajduje się ani w postępie cywilizacyjnym, ani w procesie ewolucji czy w jakimkolwiek innym „procesie”, lecz w słowach syna marnotrawnego:
  „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie;
już nie jestem godzien nazywać się twoim synem:
uczyń mię choćby jednym z najemników”.
(Łk XV, 18-19).
          Czyżby zatem ludzkość sama była odpowiedzialna za swoją historię? Niewątpliwie, ponieważ to nie Bóg chciał takiej historii. Bóg został w niej ukrzyżowany.

          Zrozumiemy to, jeśli uświadomimy sobie znaczenie wolności ludzkiej oraz wolności istot z hierarchii duchowych – Aniołów, Archaniołów, Zwierzchnictw, Mocy, Cnót, Panowań, Tronów, Cherubinów i Serafinów. Wszystkie te byty – włączając ludzi oraz legion anielski ischim – istnieją realnie lub wirtualnie. Jeśli istnieją naprawdę, a nie są tylko złudzeniem, to są istotami niezależnymi nie tylko w aspekcie fenomenalnym, lecz także noumenalnym. Niezależność noumenalna jest tym, co rozumiemy przez wolność. W gruncie rzeczy wolność jest niczym innym jak rzeczywistym i pełnym istnieniem bytu stworzonego przez Boga. Być wolnym i istnieć – z punktu widzenia moralnego i duchowego to synonimy. Podobnie jak moralność nie istnieje bez wolności, tak jestestwo duchowe, które nie jest wolne – dusza czy duch – nie istniałoby i byłoby tylko symbolem innego jestestwa duchowego wolnego, czyli istniejącego realnie. Wolność to duchowe istnienie bytów.

          Otóż gdy czytamy w Piśmie Świętym, że Bóg stworzył wszystkie istoty, to znaczy w gruncie rzeczy, że Bóg dał im wolność – czyli możliwość istnienia. Raz danej wolności Bóg już nie odbiera. To dlatego istoty należące do wcześniej wymienionych dziesięciu hierarchii są nieśmiertelne. Śmierć – nie oddzielenie od ciała, tylko rzeczywista śmierć – byłaby całkowitym pozbawieniem wolności, czyli zupełną utratą egzystencji danej przez Boga. Ale kto (lub co) może odebrać istocie boski dar wolności, boski dar istnienia? Wolność, egzystencja są niezbywalne, a istoty z dziesięciu hierarchii są nieśmiertelne. Zdanie: wolność, czyli egzystencja, jest niezbywalna, może być rozumiane bądź jako największy dar, największa wyobrażalna wartość – byłby to więc przedsmak Raju, bądź jako skazanie na „wieczne istnienie” – co byłoby przedsmakiem Piekła. Jednak nikt nas nigdzie „nie odsyła”, gdyż wolność nie jest tylko mrzonką. To my sami dokonujemy wyboru. Jeśli kochamy życie, wybieramy Niebo; jeśli go nienawidzimy, wybieramy Piekło.

Tłum. Magdalena Cholewa