Wstyd, czyli prymas z teczką.

 
 
Dziś będzie o elegancji. Męskiej.

Ja mam zwyczaj odpowiadać na uwagi  w rodzaju „jaki dziś  jesteś elegancki!”, że  ja zawsze jestem elegancki, nawet wtedy, gdy nie jestem.

Bo elegancja to coś więcej niż nałożenie na siebie zawartości paru wieszaków z drogimi ciuchami.

Są jednak pewne, jak to się w marketingu i reklamie określa „mandatories”, czyli elementy obowiązkowe.

Ot, buty chociażby: jakie by nie były, muszą być czyste, niezdeformowane i -  jeśli tego wymagają  - wypolerowane jak lustro.

Nasz Papież, choć był człowiekiem skromnym i nie miał problemu z chodzeniem ze studentami po górach w zwykłych trampkach i szortach, rozumiał, że jak się jest nawet nie Prymasem, a tylko metropolitą krakowskim, to w sytuacjach oficjalnych trzeba wyglądać porządnie i buty miał nie jakieś tam z przeceny, ale eleganckie i solidne, robione na zamówienie.

Każdy też wie, a przynajmniej wiedzieć powinien, że do atrybutów osoby „na stanowisku” należy też takie narzędzie pracy, jak teczka, w której mają swoje miejsce dokumenty – tym ważniejsze, im ważniejsza jest osoba będąca teczki posiadaczem.

I taka teczka ma wygląd stosowny do rangi posiadacza – jest ze skóry, niekoniecznie z jakiejś bajeranckiej, krokodylej czy wężowej, ale z pewnością doskonałej jakości.

Musi też być nieprzeładowana, z działającym zamkiem lub zapięciem, konserwowana stosownymi preparatami.

Dlatego też złości mnie i smuci,  że obecny prymas (piszę z litery małej, bo duża jest zastrzeżona dla prawdziwego Prymasa  - Stefana Kardynała Wyszyńskiego), Kowalczyk, który spędził przecież wiele lat nie na zapyziałej wsi, a w Watykanie, gdzie odpowiadał za przepływ informacji (do PRLu), ma teczkę z tektury, taką na tasiemki zawiązywaną i do tego z jakimś czerwonym stemplem.

Wstyd!