Jak Konfederacja przejmie rząd w Polsce! Realistyczna prognoza na nowy rok!

Je­stem fu­tu­ro­lo­giem po­li­tycz­nym. Idzie no­wy rok, więc od ra­zu, za jed­nym za­ma­chem przed­sta­wiam pro­gno­zę na rok 2026 i 2027. W 2028 bę­dzie­my już pod rzą­da­mi Kon­fe­de­ra­cji, bę­dzie roz­wi­ja­ny wol­no­ryn­ko­wy ka­pi­ta­li­zm, bę­dzie­my szli dro­gą, któ­rą wy­ty­cza Ja­vier Mi­lei w Ar­gen­ty­nie. Ro­sja się do te­go cza­su roz­pad­nie, więc po­ja­wi się do­dat­ko­wa geo­po­li­tycz­na moż­li­wo­ść do dy­na­micz­ne­go roz­wo­ju Pol­ski. Je­st na to szan­sa, ale trze­ba zro­bić tak, jak ni­żej opi­su­ję. To nie je­st tyl­ko wi­zja czy na­dzie­ja, to nie są po­boż­ne ży­cze­nia, to nie uto­pia. Ten sce­na­riu­sz ma du­że szan­se się zi­ścić.

  Dwa la­ta te­mu na­pi­sa­łem pro­ro­czy tek­st „Roz­pad Kon­fe­de­ra­cji”: https://www.salon24.pl/u/gps65/1346429,rozpad-konfederacji. Dziś zi­ści­ło się to, co w nim za­po­wia­da­łem. Jak zwy­kle mia­łem ra­cję. Wte­dy Kon­fe­de­ra­cja by­ła jesz­cze trzy­ele­men­to­wa. Na­pi­sa­łem, że się roz­pad­nie i że za kil­ka lat każ­de z po­wsta­ły­ch śro­do­wi­sk bę­dzie mia­ło po 10%. To się wła­śnie sta­ło. Dziś śro­do­wi­sko Ment­ze­na i Bo­sa­ka ma oko­ło 10%. Śro­do­wi­sko Brau­na – osob­ne 10%. Ra­zem oko­ło 20%. Pro­gno­za się do­mknę­ła. To znacz­nie wię­cej niż 7% uzy­ska­ne łącz­nie przez te śro­do­wi­ska w wy­bo­ra­ch w 2023 ro­ku.

  Dla­te­go dziś sta­wiam ko­lej­ną pro­gno­zę, wy­ni­ka­ją­cą wpro­st z wcze­śniej­szy­ch czę­ści I i II te­go wąt­ku. W pierw­szej czę­ści opi­sa­łem, jak mo­że doj­ść do pa­ra­li­żu Kon­fe­de­ra­cji, a w dru­giej jak moż­na pró­bo­wać wyj­ść z tej pu­łap­ki:

• Czę­ść 1: https://naszeblogi.pl/75171-afera-sprawozdaniowa-teoria-spiskowa-jak-dojdzie-do-zdruzgotania-konfederacji
• Czę­ść 2: https://naszeblogi.pl/75229-jak-konfederacja-moze-wyjsc-z-pulapki

  Te­raz roz­pi­szę to pro­po­no­wa­ne wyj­ście bar­dziej ogól­nie, ale też roz­bi­ja­jąc to na wię­cej szcze­gó­łów.

  Kon­fe­de­ra­cja ja­ko par­tia nie bę­dzie już po­trzeb­na ja­ko we­hi­kuł wy­bor­czy. Nie dla­te­go, że pro­jekt się skoń­czył, le­cz dla­te­go, że zo­sta­ła wcią­gnię­ta w pu­łap­kę in­sty­tu­cjo­nal­ną: ode­bra­nie sub­wen­cji, groź­ba żą­da­nia zwro­tu, ry­zy­ko blo­ka­dy kont w środ­ku kam­pa­nii. To je­st kon­struk­cja za­pro­jek­to­wa­na pod pa­ra­liż jed­ne­go pod­mio­tu.

  To jed­nak nie ozna­cza koń­ca śro­do­wi­ska. Klu­czo­we je­st roz­dzie­le­nie dwó­ch funk­cji, któ­re dziś są sztucz­nie skle­jo­ne:

• funk­cji fi­nan­so­wo-praw­nej (par­tia „Kon­fe­de­ra­cja” ja­ko byt praw­ny),
• funk­cji po­li­tycz­no-wy­bor­czej (li­sty, mar­ka, elek­to­rat).

  W czę­ści II po­ka­za­łem, że sub­wen­cje już wy­pła­co­ne moż­na le­gal­nie wy­dać na ce­le sta­tu­to­we – przede wszyst­kim na szko­le­nia i bu­do­wę ka­dr. Po ta­kim wy­dat­ko­wa­niu nie ma cze­go blo­ko­wać i nie ma cze­go od­zy­ski­wać. Pa­ra­liż fi­nan­so­wy prze­sta­je być moż­li­wy, bo pie­nią­dz zo­sta­je za­mie­nio­ny w kom­pe­ten­cje lu­dzi. Te­go nie da się za­jąć ani za­mro­zić.

  I tu do­cho­dzi trze­cia czę­ść ukła­dan­ki. Sko­ro par­tia „Kon­fe­de­ra­cja” je­st ob­cią­żo­na ry­zy­kiem ad­mi­ni­stra­cyj­nym, to nie mu­si ona w ogó­le star­to­wać w wy­bo­ra­ch. Start mo­że prze­jąć for­mal­na ko­ali­cja trzech od­ręb­ny­ch par­tii: wol­no­ścio­we śro­do­wi­sko Ment­ze­na (no­wa par­tia), Ru­ch Na­ro­do­wy Bo­sa­ka oraz Ko­ro­na Brau­na – pod wspól­ną mar­ką wy­bor­czą „Kon­fe­de­ra­cja”, ale już ja­ko ko­ali­cja, a nie sztucz­na par­tia.

• Po pierw­sze: pa­ra­liż jed­ne­go by­tu prze­sta­je mieć zna­cze­nie. Ko­ali­cja nie ma wspól­nej ka­sy, nie ma jed­nej sub­wen­cji i nie ma jed­ne­go punk­tu kry­tycz­ne­go. Każ­da par­tia za­cho­wu­je wła­sne fi­nan­se i wła­sną od­po­wie­dzial­no­ść.
• Po dru­gie: rząd tra­ci in­te­res w blo­ko­wa­niu cze­go­kol­wiek. Sub­wen­cja sta­rej par­tii zo­sta­je wy­da­na zgod­nie z prze­zna­cze­niem. Ko­ali­cja star­tu­je na wła­sny­ch środ­ka­ch par­tii człon­kow­ski­ch. Za­blo­ko­wa­nie kont jed­ne­go by­tu nie pa­ra­li­żu­je kam­pa­nii. Ca­ła spo­dzie­wa­na ope­ra­cja ad­mi­ni­stra­cyj­na prze­ciw­ko Kon­fe­de­ra­cji tra­ci sens po­li­tycz­ny.
• Po trze­cie: próg 8% prze­sta­je być ba­rie­rą – a to on był głów­nym po­wo­dem po­wo­ła­nia Kon­fe­de­ra­cji ja­ko par­tii. Dziś każ­de z ty­ch śro­do­wi­sk ba­lan­su­je w gra­ni­ca­ch 8–12%. Ra­zem próg ko­ali­cyj­ny je­st prze­kra­cza­ny z za­pa­sem, a efekt man­da­to­wy bę­dzie wy­raź­nie lep­szy niż przy osob­ny­ch star­ta­ch, co gwa­ran­tu­je me­to­da d’Hond­ta.
• Po czwar­te: Braun nie mu­si wra­cać do Kon­fe­de­ra­cji ja­ko par­tii. Nie mu­si wcho­dzić do cu­dze­go za­rzą­du ani od­da­wać au­to­no­mii or­ga­ni­za­cyj­nej. Ko­ali­cja po­zwa­la za­cho­wać od­ręb­no­ść fi­nan­so­wą, or­ga­ni­za­cyj­ną i toż­sa­mo­ścio­wą. To dla nie­go mo­st, a nie ka­pi­tu­la­cja.

  Mo­ja te­za brz­mi dziś tak: roz­pad Kon­fe­de­ra­cji był eta­pem przej­ścio­wym, za rok na­stą­pi kon­so­li­da­cja. Na­tu­ral­nym ru­chem nie je­st od­bu­do­wa jed­nej par­tii, le­cz po­now­ne po­łą­cze­nie w in­nej for­mie in­sty­tu­cjo­nal­nej – ja­ko ko­ali­cji trzech sil­ny­ch, sa­mo­dziel­ny­ch pod­mio­tów.

  Jed­na par­tia to je­den gu­zik do pa­ra­li­żu. Ko­ali­cja to roz­pro­sze­nie ry­zy­ka. To ad­ap­ta­cja do gry, któ­rą skle­ci­ły służ­by i apa­rat pań­stwo­wy – po to, by te służ­by prze­chy­trzyć. W ten spo­sób da się wyj­ść z tar­czą z afe­ry spra­woz­da­nio­wej, któ­ra Kon­fe­de­ra­cję zdru­zgo­ta­ła, i za­mie­nić po­raż­kę w dłu­go­fa­lo­wy suk­ces.

  W tym miej­scu war­to do­dać jesz­cze je­den, bie­żą­cy wą­tek, któ­ry do­my­ka ca­łą ukła­dan­kę. Grze­go­rz Braun za­pro­po­no­wał wła­śnie sze­ro­ko po­ję­tej pra­wi­cy – w tym PiS-owi i śro­do­wi­sku wolnościowców i narodowców – pakt se­nac­ki. Nie­za­leż­nie od te­go, czy PiS osta­tecz­nie do ta­kie­go po­ro­zu­mie­nia przy­stą­pi, sam fakt tej pro­po­zy­cji je­st po­li­tycz­nie istot­ny. Po­ka­zu­je bo­wiem kie­ru­nek my­śle­nia: naj­pierw tech­nicz­ne po­ro­zu­mie­nie w wą­skim za­kre­sie, bez in­te­gra­cji or­ga­ni­za­cyj­nej, bez wspól­nej ka­sy i bez roz­li­czeń per­so­nal­ny­ch.

  Pakt se­nac­ki mo­że od­gry­wać ro­lę po­li­go­nu współ­pra­cy. To for­ma mi­ni­mal­na: uzgad­nia­nie okrę­gów, nie­ka­ni­ba­li­zo­wa­nie się na­wza­jem, te­sto­wa­nie zdol­no­ści do do­trzy­my­wa­nia umów. Je­że­li śro­do­wi­ska Ment­ze­na, Bo­sa­ka i Brau­na są w sta­nie współ­pra­co­wać w pla­nie opa­no­wa­nia Se­na­tu – a je­st to współ­pra­ca stric­te tech­nicz­na – po­wsta­je re­al­ny grunt pod ko­lej­ny krok, już na wy­bo­ry do Sej­mu. Na bu­do­wa­nie pak­tu se­nac­kie­go ma­my rok 2026, a na so­ju­sz wy­bor­czy bę­dzie rok 2027.

  I ten krok nie mu­siał­by po­le­gać na re­ak­ty­wa­cji jed­nej, scen­tra­li­zo­wa­nej par­tii „Kon­fe­de­ra­cja”, ob­cią­żo­nej dziś ry­zy­kiem fi­nan­so­wym i ad­mi­ni­stra­cyj­nym. Prze­ciw­nie – lo­gicz­nym roz­wi­nię­ciem by­ło­by za­wią­za­nie for­mal­nej ko­ali­cji wy­bor­czej trzech od­ręb­ny­ch par­tii tuż przed wy­bo­ra­mi. Ko­ali­cji stwo­rzo­nej wy­łącz­nie w ce­lu wy­sta­wie­nia wspól­ny­ch li­st, bez łą­cze­nia by­tów praw­ny­ch, bez wspól­nej sub­wen­cji i bez jed­ne­go punk­tu kry­tycz­ne­go, któ­ry da­ło­by się spa­ra­li­żo­wać jed­nym ru­chem ad­mi­ni­stra­cyj­nym.

  Ca­ło­ść za­czy­na wte­dy ukła­dać się w spój­ną se­kwen­cję: naj­pierw roz­pad sta­rej kon­struk­cji, po­tem usa­mo­dziel­nie­nie się sil­ny­ch śro­do­wi­sk, na­stęp­nie tech­nicz­na współ­pra­ca w walce o Se­nat, a na koń­cu – świa­do­me, krót­ko­ter­mi­no­we po­łą­cze­nie wy­bor­cze trzech pod­mio­tów, któ­re za­cho­wu­ją peł­ną au­to­no­mię or­ga­ni­za­cyj­ną i fi­nan­so­wą. To nie po­wrót do daw­nej Kon­fe­de­ra­cji, le­cz ad­ap­ta­cja do no­wy­ch re­guł gry, w któ­ry­ch cen­tra­li­za­cja prze­sta­je być za­le­tą, a sta­je się za­gro­że­niem.

  Do­dam jesz­cze jed­no. Ten plan, któ­ry tu za­ry­so­wa­łem, wca­le nie mu­si być ta­jem­ni­cą. Być mo­że Bo­sak, Ment­zen i Braun już daw­no go wy­my­śli­li i po pro­stu kon­se­kwent­nie re­ali­zu­ją. A być mo­że do­pie­ro te­raz ja im go pod­su­wam, skła­da­jąc roz­pro­szo­ne ele­men­ty w jed­ną ca­ło­ść. To nie ma więk­sze­go zna­cze­nia. Nie szko­dzi rów­nież to, że pi­szę o tym pu­blicz­nie. Na­wet je­śli służ­by i apa­rat pań­stwo­wy do­kład­nie zro­zu­mie­ją tę kon­struk­cję, nie bę­dą w sta­nie jej spa­ra­li­żo­wać. Je­st zbyt roz­pro­szo­na, zbyt mo­du­lar­na i zbyt od­por­na na ude­rze­nie w je­den punkt. Moż­na za­blo­ko­wać kon­to, moż­na spa­ra­li­żo­wać jed­ną par­tię, ale nie da się za­blo­ko­wać lu­dzi, ich wie­dzy ani re­la­cji. Na­wet le­piej by to by­ło jaw­ne, bo wte­dy służ­by nie mo­gą te­go roz­bra­jać po­ta­jem­nie.

  Je­że­li każ­dy z ty­ch trzech li­de­rów – dzia­ła­jąc sa­mo­dziel­nie, ale w po­ro­zu­mie­niu – je­st dziś w sta­nie wy­wal­czyć oko­ło 10%, to wspól­na li­sta nie je­st żad­ną fan­ta­zją, le­cz pro­stą kon­se­kwen­cją aryt­me­ty­ki po­li­tycz­nej. Dwa la­ta te­mu prze­wi­dzia­łem su­mę 20% i do­kład­nie to wła­śnie się ma­te­ria­li­zu­je. Ko­lej­nym kro­kiem je­st 30% ja­ko re­al­ny ho­ry­zont na wy­bo­ry 2027 ro­ku. To nie je­st ży­cze­nie, tyl­ko eks­tra­po­la­cja tren­du. Braun już swo­je 10% ma. Ment­zen do­stał 15% w wy­bo­ra­ch pre­zy­denc­ki­ch, w czym Bo­sak mu po­mó­gł. Wy­star­czy, by się po­sta­ra­li tak jak Braun i zdo­by­li dla sie­bie po 10%. W 2026 ro­ku to bę­dzie moż­li­we, bo w ca­łej Eu­ro­pie No­wa Pra­wi­ca ro­śnie w si­łę.

  W tym mo­men­cie ca­ła sce­na po­li­tycz­na za­czy­na się ukła­dać zu­peł­nie ina­czej. Przy 30% Kon­fe­de­ra­cji (ro­zu­mia­nej ja­ko sze­ro­ka ko­ali­cja trzech śro­do­wi­sk) oraz oko­ło 30% Pra­wa i Spra­wie­dli­wo­ści, sze­ro­ko po­ję­ta pra­wi­ca zbli­ża się do więk­szo­ści kon­sty­tu­cyj­nej. A przy me­to­dzie d’Hond­ta ta­ki roz­kład gło­sów mo­że bar­dzo ła­two prze­ło­żyć się na oko­ło dwó­ch trze­ci­ch (67%) man­da­tów w Sej­mie dla obo­zu PiS–Kon­fe­de­ra­cja.

  Czy to wy­glą­da nie­re­al­nie? Kon­fe­de­ra­cja 30%, Pra­wo i Spra­wie­dli­wo­ść 30%, Ko­ali­cja Oby­wa­tel­ska 40%. W ta­kim ukła­dzie nie mó­wi­my już o blo­ko­wa­niu się na­wza­jem, le­cz o re­al­nej zdol­no­ści do zmia­ny ustro­jo­wej. PiS prze­pro­wa­dza re­set ju­rys­dyk­cyj­ny i po­rząd­ku­je cha­os in­sty­tu­cjo­nal­ny oraz pro­wa­dzi po­li­ty­kę za­gra­nicz­ną (nie­ch bę­dzie na­wet wa­sal­ną wo­bec USA i Ukra­iny), a Kon­fe­de­ra­cja bie­rze na sie­bie go­spo­dar­kę: de­re­gu­la­cję, ob­niż­kę po­dat­ków, re­al­ny wol­ny ry­nek, roz­wią­za­nia zgod­ne z Au­striac­ką Szko­łą Eko­no­mii.

  Co wię­cej, ten sce­na­riu­sz go­spo­dar­czy nie mu­si być pi­sa­ny od ze­ra. Do 2027 ro­ku Ja­vier Mi­lei w Ar­gen­ty­nie mo­że dys­po­no­wać nie tyl­ko wła­dzą wy­ko­naw­czą, ale rów­nież usta­wo­daw­czą, co stwo­rzy go­to­wy ka­ta­log re­form: de­re­gu­la­cja, cię­cia wy­dat­ków, li­kwi­da­cja pa­to­lo­gicz­ny­ch trans­fe­rów, od­bu­do­wa wła­sno­ści pry­wat­nej i wol­no­ści go­spo­dar­czej. To bę­dzie ma­te­riał do ko­pio­wa­nia w Pol­sce!

  Tak wła­śnie wy­glą­da mo­ment, w któ­rym pro­gno­za prze­sta­je być pu­bli­cy­sty­ką, a za­czy­na być pro­jek­tem po­li­tycz­nym. Dwa la­ta te­mu prze­wi­dzia­łem roz­pad Kon­fe­de­ra­cji, któ­ry da w su­mie 20%. Dziś sta­wiam te­zę o 30% za dwa la­ta i zmia­nie kon­sty­tu­cyj­nej ra­zem z PiS-em. Przy­znaj­cie, że je­stem do­brym fu­tu­ro­lo­giem! Chcie­li­by­ście te­go? Je­śli tak, to na­ma­wiaj­cie do te­go po­li­ty­ków, któ­ry­ch po­pie­ra­cie. Daj­cie im mój po­wyż­szy tek­st do prze­czy­ta­nia i za­chę­caj­cie do re­ali­za­cji te­go pla­nu!

Grzegorz GPS Świderski
https://t.me/KanalBlogeraGPS
https://Twitter.com/gps65
https://www.youtube.com/@GPSiPrzyjaciele

Tagi: gps65, Konfederacja, polityka, wybory, koalicja, prognoza