Jak wierzyć w antykomunizm osób, które dziś ostentacyjnie kibicują Rosji?

zapytowywuje w Rzepie Pani Katarzyna Sadło, ksywa „Kataryna”:

W szczerość o dekady spóźnionych antykomunistycznych manifestów można byłoby uwierzyć, gdyby wygłaszające je osoby trochę mniej ostentacyjnie kibicowały dziś Kremlowi w niszczeniu najpierw Ukrainy, a zaraz potem – Unii Europejskiej.

Tu macie jak na talerzu cały problem z polską myślą polityczną. Polacy, zwłaszcza ci z „pokolenia styropianu”, którzy pamiętają stan wojenny — mentalnie zatrzymali się w roku 1982. Nic do nich nie dociera, że świat jest dzisiaj kompletnie inny niż wtedy. Próbujecie im to tłumaczyć — odbija się. Dla nich nadal: zachód=dobrobyt, wolność, demokracja. i samo dobro. Rosja=bieda, komunizm i samo zło. W Białym Domu nadal jest Reagan, w Londynie Taczerówka, w Watykanie Nasz Lolek, a na Kremlu zdychający Breżniew.

I psiakrew, nie potrafią zrozumieć, że to już prehistoria.

Świat się zmienił. Komuna upadła w dawnym bloku sowieckim — ale w zamian za to opanowała dawny Zachód. Nie cały — w Ameryce Trump desperacko próbuje powstrzymać marksistowską rewolucję, ma na razie pewne sukcesy, ale nie wiadomo w jakim stopniu trwałe. W Europie Zachodniej zwycięstwo komuny jest daleko bardziej zaawansowane — i być może już jest nieodwracalne.

Czasem nawet Rzepa z pewnym zdumieniem zauważa, że Putin bynajmniej nie popiera kultu Lenina, uważając go za zdrajcę i niemieckiego agenta, który ściągnął na Rosję nieszczęścia. Natomiast kult Lenina ma się doskonale w Europie Zachodniej.

Rocznica rewolucji boszewickiej nie jest obchodzona w Rosji – ale jest w Europie Zachodniej.

Putin nie stawia pomników Leninowi — natomiast stawia je Sołżenicynowi — oraz Stołypinowi, carskiemu reformatorowi, który próbował carską Rosję zmodernizować, aby zapobiec bolszewickiej rewolucji — co mu się ostatecznie nie udało. Polacy — w swojej ślepocie — chcą widzieć w Putinie drugiego Stalina — co jest bzdurą. Putin nie jest drugim Stalinem. Putin chciał być takim drugim Stołypinem, reformatorem, który z rozpadającej się Rosji uczyni dobrze prosterujący kraj. Niestety: Putin swoje szanse pogrzebał poprzez wojnę na Ukrainie i będzie kolejnym Stołypinem, któremu się nie udało.

Dzisiejsza Rosja to nie jest stolica światowej komuny, ale kraj, który swojej legitymizacji szuka w antykomuniźmie Rosji carskiej. Czy to dla Polski lepiej, czy gorzej — to temat na osobną dyskusję. Ale Pani Sadło tego nie dostrzega: Dzisiejsi antykomuniści patrzą na Rosję bez wrogości właśnie dlatego, że Rosja nie jest już wylęgarnią komuny.

Dzisiaj wylęgarniami marksistowskiego zła  są elitarne uczelnie Zachodu: Oxford, Cambridge, Harvard, Berkeley, amerykańska „partia” „demokratyczna”,  oraz instytucje międzynarodowe: Unia Europejska i ONZ, no i oczywiście: Watykan. To są te dzisiejsze fabryki komunistycznego syfilisu — czego Pani Sadło nie rozumie i zrozumieć nie chce. To tłumaczy, dlaczego dzisiejsi antykomuniści nie są nastawieni wrogo do Rosji — a zwalczają Unię Europejską. Bo Unia=komunizm. Dokładnie.

Pani Sadło tego nie ogarnia — bo mentalnie tkwi w roku 1982. Gdy jej powiecie, że Watykan to dzisiaj wylęgarnia marksizmu — to was wyśmieje, gdyż jej rozumek nie potrafi przyswoić prostych i oczywistych faktów świadczących o tym, że Watykan został zinfiltrowany przez komunę i nie jest już tym samym Watykanem co kilkadziesiąt lat temu.

Gdy jej powiecie, że Unia Europejska to nie jest żadna demokracja — ale autorytarne rządy niewybieralnej i niepozostającej pod żadną kontrolą międzynarodowej oligarchii złożonej z durniów, złodziei i zboczeńców — to nie zastanowi się, czy przypadkiem taki opis rzeczywistości nie jest trafny. Nie — ona natychmiast ogłosi, że wpisujecie się w propagandę Kremla. Tak została wytresowana i nie potrafi się z tych kolein umysłowych wyrwać. Bij, zabij, nic do niej nie dotrze i niczego nie zrozumie.

Dla niej nadal jest rok 1982 i tyle.