Nie religijnie o religijnej historiografii

Niniejsze stanowi zbiór informacji przedstawianych głównie przez prof. Łukasza Niesiołowskiego Spano oraz prof. Marcina Majewskiego. Obaj są stosunkowo uznanymi naukowcami w swoich dziedzinach tj. historii i bliblistyki:
Czego nie było:
1. Nie było trwającego 6 dni stworzenia świata.
2. Nie było potopu, który zatopił całą ziemię poza tymi na Arce Noego, a spowodowany został przez padający 40 dni i nocy deszcz.
3. Nie było wyruszenia Abrahama z Ur Chaldejskiego, bo, o czym nie wiedzieli piszący te historie twórcy, wówczas Ur nie było Chaldejskie.
4. Nie było niewoli całego narodu hebrajskiego w Egipcie, choć jacyś Izraelici mogli być i mieszkać w Egipcie, a nawet występować tam w roli niewolniczej, co jednak jeśli było, to marginesem, bo np. piramid nie budowali niewolnicy.
5. Nie było w opisanej w Biblii wersji 10 plag egipskich.
6. Nie było przejścia przez Morze Czerwone ani podboju „Ziemi Obiecane”. Sama idea „Ziemi obiecanej” przez Boga jakimś ludziom, którą zamieszkują od pokoleń inni ludzie, jest interesująca w kontekście wszystkich możliwych konsekwencji takiej idei.
7. Nie było Wieży Babel.
8. Nie było zjednoczonego królestwa Izraela ze stolicą w Jerozolimie.
9. Do V wieku pne nie było monoteizmu izraelskiego.
10. Obrzezanie nie było wyjątkowym znakiem przymierza danym od Boga Narodowi wybranemu.
 
Co było?
1. W XII-X wieku ukonstytuowanie się królestwa Izrael na terenach północnej Palestyny.
2. Czczenie bóstwa rodziny królewskiej, za tym idąc całego państwa przez królów Izraela. Tak się działo we wszystkich ówczesnych ludach i państwach. Marduk był bogiem Babilonu, Baal był bogiem Kananeitów itd. Bóg troszczył się o państwo i króla, i gdy pokonywali przeciwnika, to ich bóg był słabszy, jego posągi obalano, a na ich miejsce stawiano posągi boga panującego.
3. Było podporządkowanie przez królestwo Izraela ziem na południe od niego, z miastem Jeruzalem. Te ziemie z czasem uzależniły się tworząc drugie, równoległe acz politycznie podporządkowane królestwo Judy. Znamienne jest to, że bogiem Jeruzalem był bóg Izraela, a nie Judy, co obrazuje podporządkowanie czy też starszeństwo.
4. Było podbicie królestwa Izrael ze stolicą w mieście Samaria przez Asyryjczyków w ok 720 pne. Następnie dokonano deportacji znacznej części ludności w głąb Asyrii, co doprowadziło do faktycznego unicestwienia całego państwa i jego ludności, która rozpłynęła się w społeczeństwie asyryjskim. Na miejscu pozostały niedobitki, które później nosiły nazwę „Samarytanie”. Jest to jedyna grupa ludnościowa zachowująca ciągłość na terenie Palestyny od tamtych czasów.
5. Było podbicie królestwa Judy w latach  597-585 przez króla Babilonu – Nabuchodonozora. Jerozolima została zniszczona a ludność ponownie – jak w przypadku królestwa Izrael – wywieziona do kraju najeźdźcy.
6. Było zasadnicze przeformułowanie religii oraz obrazu świata przez Ezechiela w niewoli Babilońskiej i przez jego następców po niej. Przeformułowanie nastąpiło wskutek kontaktu z wpływami babilońskimi oraz perskimi, a także i może przede wszystkim jako zabieg mający na celu uratowanie narodu judejskiego jako istniejącej, spójnej całości. Przeformułowanie polegało na:
a) wprowadzeniu monoteizm, nasz Bóg jest jedynym istniejącym bogiem, innych bogów po prostu nie ma, więc nasz Bóg nie mógł przegrać, bo nie ma z kim. Nasza niewola nie jest porażką naszego boga, tylko karą od naszego Boga, za to, że byliśmy niewierni i Go nie słuchaliśmy.
b) do kultu niepotrzebny jest ani kapłan, ani świątynia. Rolę kapłana pełni ojciec rodziny, a modlitwy należy odprawiać w domu.
c) obrzezanie jest znakiem przymierza między ludem wybranym a jego Bogiem. Należy zaznaczyć, że obrzezanie było niespotykane w Babilonie i w ten sposób wyróżniało Judejczyków/Izraelitów spomiędzy społeczeństwa babilońskiego. Z drugiej strony obrzezanie było powszechne na terenach Kanaan tj. współczesnej Palestyny i w krajach ościennych, np. u Arabów. Obrzezanie było zabiegiem higienicznym stosowanym w tamtym rejonie geograficznym i niczym nie wyróżniało żadnego z ludów. Dopiero w Babilonie nabrało charakteru znaczącego i przypisano mu aspekt znaku wyjątkowego związku właśnie między ludźmi dokonującymi obrzezania a Bogiem.
7. Ok roku 538 pne. Cyrus Wielki, król Persji podbił Babilon. Nie poprzestając na Babilonie, a kierując się na południe, potrzebował, na opustoszałych terenach Palestyny, zaplecza do swojej inwazji na Egipt. W tym celu „uwolnił” Judejczyków nakazując im powrót do „ziemi obiecanej”. Spośród Hebrajczyków zamieszkałych w Babilonie zupełnie znikoma część posłuchała wezwania Cyrusa, czyli około albo mniej niż 10% zdecydowało się na powrót do Jerozolimy i okolic. 90% uznało, że lepiej dla nich zostać w Babilonie.
8. W Babilonie a prawdopodobnie później w Jerozolimie, do której dotarli powracający, zostają napisane podstawowe księgi pięcioksięgu. Niewola i przybycie do Ziemi Obiecanej są w istocie ilustracją niewoli babilońskiej  i przybycia do Jerozolimy. Dla ilustracji tego, że była to ziemia „mlekiem i miodem płynąca” warto zauważyć, że plony w Babilonie z miary pszenicy były co najmniej dwukrotnie wyższe niż te terenach Judei. Całe stworzone „Pismo” miało jedno zadanie, fundamentalne zadanie, ocalenia tożsamości i trwania narodu. Było literaturą dydaktyczną, a nie historyczną, bo gdy nie zostanie narodu, to na nic się zda przekaz historyczny. Jakkolwiek księgi Pięcioksięgu były pisane pod wpływem i często na wzór przekazów poznanych z innych kultur, jak Bereshit było pisane na podstawie Enuma Elisz, jak da się zauważyć wpływy Awesty, to zawierały epokowe zmiany i nowe podejście do poruszanych zagadnień.
9. Był nauczyciel o imieniu w brzmieniu aramejskim Jeszu, który został stracony przez Rzymian z oskarżenia elity świątynnej, którego nauczanie w miarę wiarygodnym kształcie zachowało się do dzisiaj.
10. Był pusty grób Jezusa nazwanego Mesjaszem, „Pomazańcem”, z greckiego Chrystusem.
—–
Byli ludzie, którzy twierdzili, zaświadczając to poświęceniem własnego życia, że widzieli Jezusa po jego śmierci – żywego. Co dziwne, w postaci nie do końca przypominającej „tamtego” Jezusa, ale  – to znów dziwne – nie ulegała dla nich wątpliwości tożsamość tego właśnie Jezusa.