Co dobrego zdarzyło się w 2024 roku?

Pojechałem nad jezioro. Było ciepło. Słońce, w górze, wokół mnie, w tafli jeziora, wśród liści nade mną.

W mojej rodzinie zdarzył się mały cud. Oczywiście, zakochałem się, bo nie da się inaczej.

Wszyscy przeżyliśmy bez większych wstrząsów, to naprawdę dar.

Przeprowadziłem dość ostry, 30 dniowy post wg Dąbrowskiej z fajnymi skutkami dla obwodu w pasie.

Przeczytałem książki Dona Winslowa - The Cartel Trilogy - polecam, świetna rozrywka, ale raczej męska.

Poznałem pythona, biblioteki Qt, SqlAlchemy i jeszcze trochę, co miłe.

Na Boże Narodzenie było nas sporo, więcej niż poprzednio i śpiewaliśmy dzielnie kolędy.

W dorocznej loterii, w której nagrodą była moja książka pod choinkę, wzięło udział 36 osób.

I jest jeszcze cała masa innych, mniejszych i większych spraw, część intymnych, część publicznych, z których trudno się nie cieszyć, nie być zadowolonym. Czy można się cieszyć, że dziewczyna z mojego miasta zdobyła jedyny złoty medal dla Polski? To drobiazg, ale każdy drobiazg czeka, patrzy tam na nas, one wszystkie patrzą i czekają, aż się zaczniemy do nich uśmiechać, wtedy czują się lepiej i obdarzają nas zwrotnie swoim uśmiechem, wtedy my czujemy się lepiej, bo tak naprawdę, to co zauważamy, zależy od nas, a nie od tego, co wokół nas jest. Więc pamiętam jak pojechałem nad jezioro, jak było fajnie... ale to już niech zostanie niedopowiedziane.

Ty też, miałeś całą tę powódź rzeczy dobrych, ciepłych. Ostatecznie rzecz biorąc jesteśmy. Jesteśmy teraz u końca tego 2024 roku. Jesteśmy i możemy i przynosimy temu światu siebie, to znaczy to, co dobre w nas. A świat tysiącem drobiazgów nam się odwdzięcza. Na chwilę się można zatrzymać, spróbować je zauważyć. To dobre doświadczenie. Potem pomachać temu 2024 roku (rokowi?) na pożegnanie, z jakimś uczuciem wdzięczności, za wspólną drogę, za wszystko, co było.