Szef NATO Jens Stoltenberg - „Jeszcze nawet nie zaczęliśmy”

Rosyjscy propagandyści i przywódcy kraju agresora nieustannie twierdzą, że walczą przeciwko NATO na Ukrainie. Ale czy Rosja miałaby realne szanse w takiej konfrontacji?



Sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg - „Jeszcze nawet nie zaczęliśmy”.

     Przed inwazją na Ukrainę armia rosyjska miała reputację drugiej najpotężniejszej siły na świecie. Prawie rok wojny na pełną skalę zniszczył tę reputację na zawsze. Obecnie Rosja przegrywa z Ukrainą, której armia przekonująco udowadnia, że ​​najważniejsza jest nie ilość, a jakość. Defence 24 przeanalizował porównanie siły militarnej krajów NATO i Rosji i wyjaśnił, co jest nie tak z danymi statystycznymi, z których chętnie korzystają środki masowego przekazu.

NATO nie przyjechało (jeszcze)
Rosyjscy propagandyści, aby wyjaśnić przyczyny porażek, często mówią, że ich armia walczy na Ukrainie nie z Ukrainą, ale z NATO. Warto przyznać, że jest w tej tezie ziarno prawdy, ponieważ armia ukraińska walczy obecnie bronią i sprzętem, które w większości zostały przekazane przez państwa członkowskie Sojuszu (jednak nie zgodnie z decyzjami samej organizacji). Tak więc można śmiało powiedzieć, że Rosja straciła większość części zdolnych do prowadzenia wojny i nowoczesnego sprzętu podczas wojny, ale NATO po prostu nie przybyło. Generałowie NATO mogą teraz ironicznie cytować słowa Putina: „Jeszcze nawet nie zaczęliśmy”.

     Nie jest to jednak bynajmniej wojna zastępcza, ponieważ Ukraina walczy o własną wolność i niepodległość, a kraje cywilizowanego świata występują jako sojusznicy. Operacji bojowych nie prowadzi się na terytorium państw członkowskich NATO. Co więcej, dziś Rosja nawet w pośpiechu wycofuje wojska i sprzęt z granic z państwami członkowskimi Sojuszu (np. na granicy z Norwegią w obwodzie murmańskim).
o po raz kolejny dowodzi, że agresywna retoryka Putina i jego podwładnych wobec NATO jest bezwartościowa, a wypowiedzi o euroatlantyckiej integracji Ukrainy jako pretekst do inwazji w 2022 r. to nic innego jak przeinaczenie przyczyn i skutków

W języku statystyki
Zachodni miłośnicy statystyk i infografik często lubią porównywać zdolności militarne NATO i Rosji według stanu na luty 2022 roku.
Moc życia
Tak więc w przededniu inwazji w szeregach rosyjskich sił zbrojnych znajdowało się 1 350 000 ludzi, z czego 850 000 bezpośrednio w armii (na papierze w rzeczywistości było ich mniej, rosyjscy generałowie aktywnie zarabiali na różnicy i brali do kieszeni to). Poza tym Rosja miała 250 tys. bojowników struktur paramilitarnych i 250 tys. żołnierzy „Rosgwardii” (to ci, którzy pojechali do Kijowa i Charkowa z pałkami i mundurami paradnymi).
W siłach zbrojnych NATO jest 5 405 700 ludzi , z czego 3 366 000 to bezpośrednio armia. W strukturach paramilitarnych krajów NATO jest też 738,7 tys. osób i 1,3 mln żołnierzy rezerwy (Gwardii Narodowej itp.).

Uzbrojenie
Według stanu na luty 2022 r. armie krajów NATO miały 144 000 jednostek pojazdów opancerzonych, Rosjanie tylko 60 000, ale nawet Szojgu nie wie, ile z nich zostało już zniszczonych lub sprzedanych przez sprytne frontowe sztaby
NATO dysponuje 20 723 samolotami wszystkich typów (3527 myśliwców, 1048 samolotów szturmowych, 8485 śmigłowców).
Rosja mogłaby odpowiedzieć na to 4173 maszynami, z czego 772 (myśliwce), 739 (samoloty szturmowe) i 1543 (śmigłowce).
Co ważne! Według ukraińskiego Sztabu Generalnego w ciągu 11 miesięcy inwazji Rosja straciła na Ukrainie ponad 3150 czołgów, 287 samolotów, 277 helikopterów, 18 okrętów itp.

Przewaga NATO na morzu jest całkowita

Statystyki pokazują, że państwa alianckie dysponują 2049 okrętami wojennymi, podczas gdy Rosjanie zaledwie 605 (przypomnijmy, wliczając w to krążownik „Moskwa” i jego braci pokonanych w zatokach Morza Czarnego i Krymskiego oraz  legendarny tzw. „lotniskowiec” o nazwie „Admirał Kuzniecow” „).


Co jest nie tak ze statystykami
Te porównania są dość manipulacyjne, a nawet grają na korzyść Rosji.
Statystyka nie może obliczyć różnicy w wyszkoleniu żołnierzy NATO i rosyjskich, określić możliwości logistycznych i poziomu dowodzenia, statystyka nie pokaże różnicy w zarządzaniu wojskami i taktyce wojskowej, liczby te nie uwzględniają aspektów psychicznych ludzi, którzy w XXI wiek napędza „chmobikes” do ataku ze strachem przez fale
Zamiast tego statystyki wydają się stawiać znak równości między żołnierzem NATO, w którego szkolenie zainwestowano setki tysięcy, a czasem miliony dolarów lub euro, a rosyjskim żołnierzem, którego szkolenie zastąpiła butelka wódki, gruźlica i romanse z Kadyrowicami.

Statystyki porównują też czołg M1 Abrams, Leopard 2A4 czy Challenger 2 z rosyjskim T-62, to on, a nie T-90, jest właściwie głównym czołgiem w armii agresora. Statystyki przyrównują setki myśliwców F-35 i F-22 piątej generacji do rosyjskich „samolotów”, które rozbijają się w locie lub rozbijają się o domy nieszczęśliwych mieszkańców Rosji.
Statystyki „wyrównują” współczesne NATO M777 i inne z haubicami D-1 z II wojny światowej, krążownikiem „Moskwa” i tak zwanym „lotniskowcem” „Admirał Kuzniecow” oraz amerykańskimi lotniskowcami „inteligentnymi” pocisk M982 Excalibur i rosyjski głupi pocisk, HIMARS z „Gradomem” itp


Deklarowana armia licząca 1 350 000 ludzi została zmiażdżona - do tej pory zginęło już ponad 120 000 Rosjan, liczbę rannych najeźdźców trudno policzyć (w Rosji „strat nie było”, ale z jakiegoś powodu pojawiają się nowe i nowe fale mobilizacji potrzeba), jednak statystyka i nauki wojskowe mówią o wskaźnikach x3 (biorąc pod uwagę rosyjską medycynę i stosunek do ludzi, może to być x5). Obecnie Szojgu marzy o powiększeniu Sił Zbrojnych Rosji do 1 500 000 ludzi , jednak nie ma możliwości zrealizowania tego planu. To samo dotyczy żołnierzy zastępczych i grup paramilitarnych – wagnerowców, rosgwardzistów itp.
Rosyjski sprzęt i artyleria są obecnie szybko wyrzucane na Ukrainie, de facto Rosja stała się obecnie największym dostawcą broni dla Sił Zbrojnych – przepływ trofeów jest imponujący. Od zimy 2023 r. rosyjskiej armii już brakuje amunicji. Obecnie armię okupacyjną utrzymuje na powierzchni zmobilizowane mięso armatnie, jeńcy i to, co jej sojusznicy – ​​Iran i KRLD – przekazali Rosji, podczas gdy Ukraina ma za plecami pełnię potęgi bloku NATO.

Rosja jest dużo słabsza od NATO i sam Putin to przyznaje
Potwierdził to w przededniu inwazji, 6 lutego 2022 r., grożąc prezydentowi Francji Macronowi i całemu światu bronią nuklearną.
Nawet statystyki porównujące żołnierza NATO z rosyjskim „mobiklem” pokazują, że Rosja przegra przez nokaut we wszystkich parametrach, z wyjątkiem komponentu nuklearnego. To o niej mówił w przededniu inwazji.
Te 6255 głowic nuklearnych (w porównaniu z 6085 w NATO) to ostatnia nadzieja tyrana – na nic innego nie ma nadziei. Ta nadzieja, zauważamy, jest również z gwiazdką, ponieważ nie uwzględnia stanu składowania ładunków jądrowych i ich modernizacji (której Rosja nie przeprowadziła), a jedynie liczbę.


Co ważne, słowa te zostały wypowiedziane jeszcze zanim rosyjska armia stała się pośmiewiskiem całego świata, jednak już wtedy Putin uznał, że NATO jest lepsze od Rosji. Jedynym argumentem dyktatora była wtedy (i nadal jest) broń nuklearna.
W dzisiejszych czasach Rosja wydaje się modlić o „Sarmata”, „Posejdona” i inne „wunderwaffe”, jednak warto zrozumieć, że są to tylko puste strachy na wróble - żadne z tych opracowań nie przeszło pełnego cyklu testów - ich seryjna produkcja nie rozpoczęto (i wygląda na to, że nie rozpocznie się ze względu na sankcje). Ten sam los dotyczy myśliwców Tu-57 piątej generacji, czołgów T-14 Armata, pojazdu bojowego wsparcia czołgów Terminator-2 i innych rosyjskich wynalazków.

Jednocześnie Rosja użyła pocisków zdolnych do przenoszenia ładunków jądrowych na nieudaną próbę sprowokowania katastrofy humanitarnej na Ukrainie. Rosja nie jest w stanie ochronić własnych obiektów jądrowych, o czym świadczą ataki nieznanych, ale bardzo skutecznych urządzeń na lotniska strzegące „triady nuklearnej”.
Jeśli „mała” Ukraina jest zdolna do takiego klapsa, to co NATO zrobi z rosyjskimi nośnikami broni jądrowej?
Tam, gdzie Rosjanie naprawdę mają przewagę
W takich warunkach Rosja powinna była już dawno zorientować się, że przegrała i rozpocząć negocjacje w sprawie warunków kapitulacji, zwrotu przejętych ludzi i terytoriów, zapłaty reparacji i ekstradycji zbrodniarzy wojennych.
Zamiast tego Putin nadal uważa za konieczne wypowiedzenie wojny ostatniemu Rosjaninowi. Pomaga mu w tym jego jedyny prawdziwy zasób - brak poczucia własnej wartości wśród Rosjan i kolosalna zdolność narodu rosyjskiego do tolerowania nadużyć władzy i strasznego traktowania. Tu Putin ma niezaprzeczalną przewagę nad NATO.