Patataj, patataj! Nadciąga Tusk. Kryć się!

Uwaga, nadciąga! Słychać coraz głośniejsze człapanie. Łysek z pokładu Idy? Nasza szkapa? Osiołek Porfirion? W każdym razie znów podąża wierzchem na ratunek Platformie sam Donald Tusk. Sorry, poprzednio przyjechał pociągiem, witany na Dworcu Centralnym niczym Piłsudski na Głównym w listopadzie 1918 roku. Ale komendant został Kaczyńskim międzywojnia, zaś Tusk jest raczej poniatowskim III RP, podobnie jak król Staś antyszabrującym na salonach wpływowej Niemki.
Poprzednio ówczesny kajzer Europy skrewił. Teraz wykazuje nieco większą determinację, choć wtedy musiałby jedynie krzesać ducha platformersów, a dziś konieczna jest już reanimacja. Jego admiratorów ta świadomość jednak nie zraża, bo wierzą, że ma moc wskrzesiciela. Sceptycy natomiast wspominają coś o nieudanym come backu samego Napoleona. A kilku tuzów opozycji, z Hołownią, Budką i Grodzkim, dostrzega w powrocie Tuska zagrożenie swych interesów. Przy realizacji planu wklejenia szefa PPE do polityki krajowej ucierpiałoby zwłaszcza rozrośnięte niemal do rozpuku ego trzeciej osoby w państwie. Koncept bowiem zakłada, że mandatu senatora zrzeknie się ktoś z klubu PO, wybrany w okręgu, gdzie na Platformę głosują nawet księża. Wybory uzupełniające wygra oczywiście Tusk. I senacka większość uczyni go marszałkiem.
Tośmy sobie pożartowali. No to teraz o plemiennych zmaganiach nieco bardziej serio. Za tydzień wybory prezydenta Rzeszowa, w praktyce bez znaczenia dla polityki ogólnopolskiej, podobnie jak zbieżny z nimi w czasie wybór RPO. Wszelako oba te głosowania wydają się bezcenne w sferze symboliki, zarówno dla opozycji nękanej od lat porażkami, jak I dla prawicy trapionej wewnętrznym fermentem. Totalni liczą, że sukces w Rzeszowie stanie się iskrą, od której rozgorzeje płomień. Szacun dla tego, kto dostrzegł w poprzednim zdaniu myśl leninowską. Zaś PiS pamięta, że już raz przez niedopięcie ostatniego guzika pozwoliło zapłonąć senackiemu ogarkowi.
Tu warto zauważyć, że w otoczonym konserwatywnym żywiołem Podkarpacia Rzeszowie od lat funkcję prezydenta pełnił wybranek lewicy. A teraz jego poparcie zyskał kandydat Solidarnej Polski. I owa przychylność ustępującego włodarza wydaje się być istotną, jeśli nie jedyną wartością dodaną do szans prawicowego aspiranta. Niestety przeciw kandydatowi zjednoczonej opozycji startuje aż troje pretendentów, wliczając do stawki Grzegorza Brauna. W dodatku PiS forsuje swoją kandydatkę nie bacząc na wartość dodaną.
Podywagowałem sobie nieco niczym mały Jasio po dużym piwie. Lecz wiem, że o strategii wyborczej decyduje analiza popytu. Target polityczny zwany szlachetnie elektoratem niewiele różni się od klienteli komercyjnego rynku towarów i usług. Stąd ofertę podażową podrasowywaną reklamą sprawdza się w permanentnych sondażach, badaniach fokusowych i w całej masie socjologicznych detali. A gdy to wszystko przekotłuje się przez komputerowe algorytmy, wnioski pokryją się z przypuszczeniami małego Jasia. W pierwszej turze wygra kandydat opozycji, a w drugiej na dwoje babka wróżyła…
Teraz mógłbym napisać kilka zdań na temat sekowania, zgodnie z przewidywaniami, polskiego ładu, wspomnieć o możliwości odwołania igrzysk olimpijskich w Tokio, o cowidzie i antyszczepionkowcach, ale skrzecząca pospolitość zagłuszyła wszystko twettem marszałka Ryszarda Terleckiego o ryzykownych kontaktach Swiatłany Cichanouskiej z zatwardziałą opozycją, czyli o przyjęciu zaproszenia Rafała Trzaskowskiego do Olsztyna na kampus progresywnej młodzieży.
Pan marszałek nie przebierał w słowach, podobnie jak liderka białoruskiej opozycji w zaproszeniach. Ciekawe zatem jak zareaguje gdy na olsztyńskim konwentyklu padną porównania, a padną jak mur beton, sytuacji politycznej w Polsce do terroru na Białorusi. Tym bardziej, że awangarda progresu i demokracji szuka najidiotyczniejszych pretekstów, by postponować w tej materii nasze władze. A to wini je za zmuszenie do lądowania w Mińsku samolotu zarejestrowanego w Polsce z białoruskim dziennikarzem na pokładzie. A to za pochlebną opinię marszałka Karczewskiego o Łukaszence. A to wietrzy jakieś niecne sprawki nie mogąc pojąć, że MSZ poinformowało o dotarciu do kraju grupki działaczek polskiej mniejszości na Białorusi z kilkudniowym opóźnieniem… żenada.
 
Sekator
 
Ps.

- Czy ty też zauważyłeś - pyta mój komputer, - że opozycja dostrzega już oczyma wyobraźni uchylone wrota raju władzy?
- Z tym większą satysfakcją, mój Eustachy, będziemy obserwować odwrót od wrót po wyborach - bawię się grą słów.