Fałszywe nadzieje radzieckich towarzyszy i nie tylko

W ten uroczysty świąteczny dzień jakim jest dzień zwycięstwa dżumy nad cholerą, bloger Adrian Lenz postanowił sowieckiej jaczejce z neon24r.u  sprawić miły prezent.Orgazm bolszewików wytryska poza monitory komputerów.


            

Stosunkowo mocną pozycję mają na portalu neon24 poglądy pro-rosyjskie. Jest to pewna cecha wyróżniająca tę stronę na tle innych polskich mediów natury publicystycznej. Raz za razem pojawiają się wpisy przeciwstawiające „ludzkie’ rządy Władimira Władimirowicza z „nieludzkimi” rządami zachodnich politykierów. Chyba można powiedzieć, że taka postawa jest charakterystycznym rysem neonowej blogosfery. Nie chodzi mi tylko o grupkę rodzimych bolszewików z sierpem i młotem w klapie, piszących, jak gdyby nigdy nic na polskim forum, ale również o normalnych komentatorów. Kwitnie tu swoista solidarność słowiańska, bardzo żywa i najczęściej przychylna polityce Kremla.

Ja się tym putinowskim sympatiom wcale nie dziwię. Jeśli mam wybierać, to sam wolę słuchać prezydenta Putina bardziej niż któregokolwiek z zachodnich politykierów. Jest to człowiek konkretny, który mówi prosto z mostu i bierze za swoje słowa odpowiedzialność. Zarzucany mu przez liberalne media autorytaryzm, uważam za największą zaletę jego rządów. Taki właśnie powinien być system rządzenia – autorytarny, czyli przejrzysty. Mamy włodarza – Putina, wraz z aparatem władzy skoncentrowanym w służbach specjalnych i wszyscy wiemy, kto rozdaje karty. Nie to co u nas, gdzie bez ustanku kręci się karuzela nazwisk i raz za razem wyciąga się jakiś ludzików z teczki, którzy mają wykonać swoją misję i zaraz potem się ewakuować, żeby zrobić miejsce następnym. Tak to u nas leci od samej transformacji i po 30 latach dalej nie wiemy, kto jest najważniejszą osobą w magdalenkowym państwie warszawskim. Pod tym względem model rosyjski jest lepszy od zachodniego i bardziej kojarzy się ze starymi porządkami, z normalnością. Tylko że poza tym autorytaryzmem nie znajduję żadnych argumentów uzasadniających pokładanie nadziei w rosyjskiej kontrrewolucji.
Szczególnie fałszywy i szkodliwy jest pogląd, jakoby Rosja miała stawić tamę masońskiemu NWO i zwalczać wprowadzany na zachodzie totalitarny neo-komunizm. Nie ma najmniejszych podstaw do wysuwania takich wniosków. Nie było ich nawet przed „pandemią” – Putin jedynie krytykował militarne operacje zachodu, nie zaś wewnętrzną i społeczną politykę państw, którą sam w dużej mierze wprowadzał u siebie. Przecież Rosja zaaplikowała sobie ustrój oligarchicznego kapitalizmu, tak samo, jeśli nie bardziej skorumpowany niż zachodnie systemy.
A teraz, kiedy już przekonaliśmy się o reakcjach Rosji na „kowidowy kryzys”, nie powinno być żadnych wątpliwości - Putin zapisał się do drużyny ratowników świata przed globalną „pandemią” i maszeruje w równym szeregu z inżynierami społecznymi spod znaku NWO. Możemy dywagować jedynie nad tempem wprowadzanych w Rosji zmian. Pod tym względem, na tle reszty świata, pewnie nie są najgorsi, ale sam kierunek jest jasno wytyczony i całkowicie zgodny z masońską narracją. Mamy szczepionki, co prawda jeszcze nie przymusowe, ale pewnie za niedługo będą. Wprowadza się już paszporty kowidowe, a rząd „ratuje” największe firmy kroplówką z budżetu. Zupełnie jak u nas. Gdzie tu ostoja normalności? Putin jest poddany presji wprowadzania NWO tak samo jak inni przywódcy, z tą różnicą, że ma on może trochę więcej autonomii. Jednak o żadnym oporze nie może być mowy. Sam prezydent nigdy tego nie deklarował. Ani przed ani po ogłoszeniu kowida. Z „koszernymi” miał zawsze dobre stosunki i jest gotowy je utrzymać, również kosztem własnych obywateli. Skoro Putin nigdy nie wypowiedział wojny NWO, nawet nie próbował podważyć ich narracji, to na czym opierają się nadzieje „słowian”, że on jest w stanie kogokolwiek przed czymkolwiek obronić? (Na tym tle pozytywnie wyróżnił się prezydent Juszczenka. Zobaczymy, czy wytrzyma presję.)

Rzekoma opozycja Rosji względem masońskich projektów jest fikcją, ale jest jeszcze coś. Polscy bolszewicy upatrują w Putinie wielkiego orędownika swojej sprawy odrodzenia komunizmu. Chcą widzieć go jako nowego „wujka Joe”, twardą ręką trzymającego za twarz swoich poddanych i wygrażającego się całemu światu wojną atomową. Mają nadzieję, że ich przywódca poczuje swój obowiązek względem historii i wejdzie w buty po Stalinie. Podobno taki plan jest obecnie realizowany. Jest to projekcja budowana na wyrost, chociaż z drugiej strony trzeba przyznać, że przypisywanie Putinowi skłonności do komunizmu nie jest całkiem pozbawione podstaw.

Duża część leninowskich i stalinowskich pomników przeszła przez transformację ustrojową nienaruszona. Co więcej stawia się również całkiem nowe popiersia komunistycznych zbrodniarzy. Jest na to przyzwolenie Kremla. Można mówić, że to tylko symbole, które same w sobie nie mają większego znaczenia, jednak takie właśnie symbole składają się na politykę historyczną państwa. Łączy się to z częstym powoływaniem się przez najwyższych dygnitarzy na udział i zwycięstwo ZSRR w II Wojnie Światowej. Tak jakby kapitalistyczna Rosja była spadkobierczynią Związku Radzieckiego. Tak przedstawia się rosyjska polityka historyczna, a taką politykę zawsze robi się w jakimś celu. Być może jest to uchylona furtka, przez którą będzie można w przyszłości wrócić do „starych, sprawdzonych metod”? I rzeczywiście, wygląda na to, że niektóre z tych metod już są w użyciu. Chodzi mi przede wszystkim o wykorzystywanie więźniów do pracy przy kluczowych dla państwa inwestycjach. Zdaniem fundacji Gułagu-niet! jest to proceder dość rozpowszechniony w rosyjskich realiach. Vladimir Osechkin – założyciel stowarzyszenia, zarzuca rosyjskim służbom, że zmuszają więźniów do pracy. Stwierdza również stosowanie tortur w więzieniach, powołując się przy tym na świadectwa ofiar. Nie mam powodu, żeby nie wierzyć tym informacjom. A skoro tak, to trzeba przyznać, że nitki łączące putinowską Rosję z ZSRR wcale nie są takie cienkie. Wokół archipelagu GUŁag toczyło się praktycznie całe życie gospodarczo-kryminalne stalinowskiej Rosji. To było jądro komunizmu sowieckiego. Dzisiaj Putin rozbudowuje ideę pracy więźniów. Jest to z pewnością niebezpieczny kierunek. Z oficjalnych informacji wiemy, że rosyjski rząd rozważa zatrudnienie ponad 10 tyś. więźniów do pracy przy budowie Bajkalsko-Amurskiej Magistrali Kolejowej (BAM). Jeśli taki potężny projekt uda się zrealizować i tryby więziennej pracy wskoczą na właściwe miejsce, to potem będzie już trudno się z tej drogi wycofać. Taka budowa będzie wymagała utworzenia dodatkowych miejsc pracy dla nadzorców i strażników. Czy po jednorazowej akcji od razu się te stanowiska zlikwiduje i ludzie pójdą do domów? Być może tak, ale możliwa też jest druga opcja, w której masowa praca więźniów będzie kontynuowana i rozwijana. Tradycje sowieckie nie poszły jeszcze w niepamięć i nie słychać, żeby Putin się jakoś specjalnie od nich odcinał, przynajmniej w praktyce.

Taki więc jest obraz dzisiejszej Rosji i postawionego na jej czele prezydenta. Dla mnie nie jest to obraz dający nadzieję na cokolwiek. Po pierwsze nic nie wskazuje na to, że masońskie wytyczne realizowane w ramach „pandemii” kowida nie zostaną wprowadzone w państwie rosyjskim. Z informacji, które mamy, należy stwierdzić wręcz przeciwnie - Putin również wszedł w szereg budowniczych Nowego Porządku Świata. A po drugie indywidualizm rządów Kremla jest, że tak powiem, zabarwiony na czerwono i odwołuje się do spuścizny Związku Sowieckiego. Oprócz bolszewików chyba nikt nie potraktuje tego przymiotu jako zaletę. Powrót idei obozów koncentracyjnych daje się zauważyć na zachodzie: W Niemczech, na Węgrzech tego typu obiekty już stoją. Myślę, że Putin nie będzie się zbytnio krępował, żeby uskutecznić u siebie podobne rozwiązania. Rozwijanie programu pracy więźniów jest pewną poszlaką, wskazującą na właśnie taki kierunek jego polityki. Być może system GUŁag ma swoje najlepsze lata jeszcze przed sobą? W każdym razie ja nie widzę w Putinie żadnej nadziei, ani dla Rosjan, a tym bardziej dla Polaków.
Z Bogiem!
https://pl.sputniknews.c…
https://biznesalert.com/…
https://www.pap.pl/aktua…
https://adrianlenz.neon2…

Źródło tekstu:
https://www.salon24.pl/u/hardy/1133250,falszywe-nadzieje-radzieckich-towarzyszy-i-nie-tylko