Koncern z Płocka plus

To dla naszej gospodarki była wiadomość o randze najważniejszej nie tylko w mijającym tygodniu. W ciągu najbliższych miesięcy zostanie sfinalizowana fuzja PKN Orlen z Grupą Lotos, a dodatkowo, podpisaniem specjalnego listu intencyjnego ze Skarbem Państwa, zostało zapoczątkowane połączenie Orlenu z PGNiG.
Czy do takiego giganta na naszym rynku paliwowo-energetycznym nie będą miały zastrzeżeń organy antymonopolowe w Polsce i w Unii Europejskiej czas pokaże. Pewne jest, że w wyniku kolejnych fuzji z Orlenem firma ta może osiągać roczne przychody ze sprzedaży w wysokości niemal 200 mld zł. Wystarczy zsumować odpowiednie dane dotyczące kolejno przejmowanych firm przez płocki koncern. Sam PKN Orlen w ub. roku osiągnął nieco ponad 112 mld zł. Jeśli do tej kwoty dodamy ubiegłoroczne przychody przejętej w końcu ub.r. Grupy Energa (11,5 mld zł), właśnie przejmowanej Grupy Lotos (29,5 mld zł) oraz mającej zostać przejętą Grupy Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa (42 mld zł), łącznie da to niespełna 200 mld zł rocznych przychodów PKN Orlen („plus”).
Kierownictwo tego ostatniego, z prezesem Danielem Obajtkiem próbuje w ostatnich miesiącach tonizować minorowe nastroje panujące na Pomorzu podsycane przez miejscowe władze samorządowe opanowane przez PO (z prezydent Gdańska Aleksandrą Dulkiewicz i marszałkiem województwa Mieczysławem Strukiem). Generalnie są one bowiem przeciwne fuzji dawnej Rafinerii Gdańskiej (Lotosu) z Orlenem, obawiając się, że wskutek tego stracą wpływy finansowe z podatku CIT i od nieruchomości, a także, że stracą miejsca pracy zarówno władze przyłączanego Lotosu, jak i jego załoga.
Tymczasem, jak zapewnia Orlen w oficjalnym komunikacie „Lotos zachowa pełną odrębność podatkową. To oznacza dalsze wpływy do budżetu miasta Gdańsk na takich samych zasadach, jak obecnie. Siedziba spółki pozostanie w Gdańsku i tu, tak jak do tej pory, będą trafiać wpływy z tytułu podatku CIT. Podobnie będzie z podatkami od nieruchomości”. Sam Obajtek obiecuje także publicznie, że o żadnych zwolnieniach grupowych w Lotosie nie będzie mowy.
Jego firma uzasadnia konsolidację z Grupą Lotos osiągnięciem większych możliwości finansowych „na realizację dużych, wymagających wielomiliardowych nakładów, projektów inwestycyjnych, korzystnych dla polskiej gospodarki oraz środowiska, np. planowanej inwestycji w budowę morskich farm wiatrowych. Fuzja to także szansa dla obu firm na wejście w nowe obszary działalności i jeszcze szybsze rozwijanie tych, w których są już aktywne”.
Co więcej „jeden silny koncern znacznie mocniej będzie mógł zaangażować się w działania społeczne, kulturalne i sportowe na Pomorzu. Dzięki skoordynowanej polityce CSR, lokalne społeczności zyskają większe i bardziej kompleksowe wsparcie”.
Warto także zaznaczyć (jak wiadomo diabeł tkwi w szczegółach), że zgoda KE na dokonanie fuzji Orlenu z Lotosem została wydana warunkowo. Oznacza to m.in., że nastąpi zmiana modelu biznesowego rafinerii w Gdańsku, „na bazie której powstanie spółka joint venture”. Jednak to sam Orlen będzie operatorem wyodrębnionej w ramach spółki rafinerii, co „gwarantuje bezpieczeństwo paliwowe Polski”. Przy czym finalnie dla zewnętrznego partnera partnera ma trafić 30 proc. udziałów. Nie wiadomo dokładnie jaka część spośród sieci stacji paliwowych obu spółek, licząca razem ok. 3200 (z tego prawie 2700 Orlenu) będzie musiała zostać sprzedana zewnętrznym podmiotom, jednak, jak zapewnia płocki koncern, i tak „PKN Orlen i Grupa Lotos nadal będą dysponowały największą siecią w Polsce i mogą wzmocnić pozycję na rynku europejskim”.
Jak powiedział wicepremier Jacek Sasin, komentując fuzje Orlenu z Lotosem i PGNiG: - Robimy dwa wielkie kroki w kierunku konsolidacji polskich firm energetycznych, które nie tylko będą się lepiej rozwijać ale i konkurować na  rynku globalnym. Polsce zapewnią stabilizację dostaw i bezpieczeństwo energetyczne.
Czy rozproszy to obawy opozycji i części ekspertów, obawiających się zbyt monopolistycznej ich zdaniem Orlenu („plus”), po dokonaniu wszystkich fuzji? Ten problem zostawmy już samej opozycji.