Kalejdoskop

1. Demokracja
Demokracja w czasie pokoju jest wartością, w czasie przejściowym - obciążeniem, a podczas wojny klęską.

2. Co to jest polityka (bez osłonek)?
Najkrócej mówiąc: to co moje jest najmojsze! Kto o tej regule w ramach wspólnoty zapomina, najczęściej przegrywa.

3. Słabe państwo
to takie, w którym demokracja przeradza się w anarchię; administracja płaci za złą pracę, społeczeństwo nie rozumie, że bylejakość i miałkość wykluczają je z wszelkiej gry o przyszłość, a wszyscy udają, że o coś im chodzi. Słabe państwo, to takie w którym obywatele rozkradają własne mienie nie wiedząc, że nie są w stanie obronić tego, co wcześniej

4. Silne państwo
to takie, którego obywatele rozumują kategoriami dobra wspólnego, w którym demokracja ma jasno określone reguły, a na ich straży stoi organ wykonawczy. To takie państwo, w którym świadomość obywateli posiada wrażliwość 1000 lat dziejów, a wykonywana przez nich praca buduje nie tylko własną wspólnotę i dobrobyt, ale także majątek trwały, który wszyscy są w stanie obronić własnymi rękami.

5. Wybory
W uczciwym państwie i zdrowym społeczeństwie wybory są formalnością. W nieuczciwym przeradzają się w gangsterskie porachunki, w których wyborcy stają się zakładnikami i ofiarami. Generalnie politycy są tacy, jakie jest społeczeństwo.

6. Polska po wyborach
Używając języka młodzieżowego – grozi nam „kaszana”. Znaleźliśmy się bowiem w okresie, w którym stan przejściowy związany z losem UE i cywilizacji chrześcijańskiej nałożył się na stan przejściowy na polskiej scenie politycznej. Partie schodzące spotkały się z partiami napierającymi i każda z nich jest albo zdemoralizowana, albo niedoświadczona politycznie. Żal, że w 30 lat po 1989 r., wciąż niedojrzała scena polityczna, ma szansę się kompletnie rozpaść i Polskę pozostawić w stanie masy upadłościowej lub nadzieję, że skonsoliduje się i poważnie zacznie budować państwo i własną przyszłość.

7. Los państwa      
Walka PO z PiS, polską scenę polityczną, doprowadziła do kompletnej ruiny, a los państwa został oparty na jednym siedemdziesięciokilkuletnim człowieku. Wynik wyborów świadczy o tym, że polskie społeczeństwo tej świadomości nie ma. Październikowe wybory mają wyłonić więc przyszłych poległych i przyszłych zwycięzców. Czy wybrani posłowie sprostają wyzwaniom czasów, pokaże cała przyszła kadencja. Nie można jednak wykluczyć, że kolejne wybory osiągną najniższą frekwencję w historii. Państwu, już dziś brakuje tlenu, a obywatelom puszczają nerwy.

8. Rola Donalda Tuska
Jeżeli ktoś myśli, że polski polityk, który został wzięty do Brukseli, dysponuje jakąś wolną wolą i samodzielnie może decydować o starcie w wyborach prezydenckich, jest po prostu naiwny. Tylko Schetyna dawał gwarancie, że PO przetrwa do końca drugiej kadencji przewodniczącego Rady Europejskiej. Tusk ma teraz dwóch głównych przeciwników do pokonania: PiS i Schetynę, ale to od określonych kół w Brukseli zależeć będzie, czy kończący urzędowanie prezydent UE weźmie udział w wyścigu do fotela prezydenta Polski. Słabszy wynik PiS w ostatnich wyborach otworzył mu tę szansę.

9. Co powinien zrobić Jarosław Kaczyński?
Polityka socjalna nie sprawdziła się, dlatego też nie rezygnując z niej, w najbliższej kadencji powinien bardzo mocno położyć nacisk na zbudowanie polskiego narodu. Tylko taka opcja daje możliwość wygranej w następnych wyborach. Drugim warunkiem jest weryfikacja we własnych szeregach regionalnych – podczas kampanii ci ludzie byli zupełnie niewidoczni. Tu bowiem leży przyczyna gorszego, niż przewidywano wyniku w Sejmie i niedoboru w Senacie. Kolejne: podniesienie poziomu powszechnej debaty publicznej oraz diametralna zmiana proporcji w programie TVP i przestawienie go z trybu taniej rozrywki na tryb misyjny, powinno podnieść stopień odpowiedzialności we wszystkich służbach państwowych, w tym oczywiście prawników, lekarzy, dziennikarzy, nauczycieli. Ten kierunek, oczywiście, powinien iść w parze z ostateczną reformą sądownictwa, na które polskie społeczeństwo oczekuje od 1989 r.
Artykuł ukazał się w „Kurierze Wnet” Nr 65, listopad 2019 r.