Smarzowski nie kryje swoich intencji

Ostatnio kilka razy zapytano mnie, co sądzę o filmie „Kler”. Chcę na początku wyraźnie pokreślić, że filmu nie widziałam, ale czytałam kilka recenzji m.in. Łukasza Adamskiego, którego sobie szczególnie cenię, jako wybitnego krytyka filmowego. Adamski pisze: „Kler” to film wściekle antyklerykalny. Nie jest zrobiony przez katolika zatroskanego o losy zdradzonego przez wpływowych hierarchów Kościoła. To film nieprzyjaciela Kościoła”. Sam Smarzowski nie kryje swoich intencji. W jednym z wywiadów mówi, że w Czechach jest jedna msza na tydzień, a w Polsce kilka mszy dziennie. I to – jak sądzę - pana Smarzowskiego niepomiernie uwiera. Przypominam sobie rozmowę ze znajomym, byłym żołnierzem jednostek specjalnych (czynię to podkreślenie, bo człowiek z niejednego pieca chleb jadł, a i kota by skonsumował, gdy ten nie uciekł mu na drzewo), który wrócił właśnie z wakacji w Czechach. Powiedział (cytuję z pamięci): „Wiele rzeczy widziałem, byłem wielu miejscach, nie z jednej beczki soliłem. Czechy, to śliczny kraj, ale jeden obraz mnie zawsze mroził: puste, zamknięte na cztery spusty, piękne fary. Przez jakieś szpary widziałem cudowne barokowe wnętrza. Dech zapierało w piersiach. To wszystko jest dzisiaj martwe, bez życia. Wywarło to na mnie tak piorunujące wrażenie, że gdy przekroczyłem granicę czesko-polską poszedłem do pierwszego kościoła, usiadłem, chwyciłem się oburącz ławki i powiedziałem: „Dobrz, że urodziłem się w cieniu krzyża i w nim umrę".
Tak, więc pan Smarzowski się martwi i mój znajomy również. Powód ten sam, a wnioski jakże różne. Dziennikarze pytają mnie jak mogę oceniać „Kler”, skoro go nie widziałam?  Otóż, żeby widzieć trzeba zapłacić. Nie włożę ani jednej mojej złotówki do kieszeni producenta, nie będę finansowała obrazu, który uderza w mój Kościół. I żeby sprawa była jasna, wszelki grzech w Kościele trzeba wypalać rozgrzanym żelazem, do żywej kości. Nie rozumiem, po co papież Franciszek zwołuje na luty przyszłego roku szczyt z udziałem przewodniczących episkopatów z całego świata na temat pedofilii? Papież ma w swoim ręku Inkwizycję Rzymską, która powinna „palić na stosie” całe Zło - te żmije, które wdarły się do naszego Kościoła. Do tego nie potrzebny jest Mu żaden głos doradczy! I jeszcze jedna uwaga, pierwszymi ofiarami tzw. księży (bo ci co krzywdzą najsłabszych, to nie są żadni księża) są Katolicy. Odpowiadając na zarzut, że obrazu nie widziałam, a jednak oceniam, odpowiadam, że II wojny światowej też nie widziałam, a jednak pozwalam sobie wyrażać o niej opinie. Pozwolę sobie przywołać jedną z informacji opublikowanych kilka lat temu na portalu Salon24: "Choć dzięki niektórym mediom może się dziś wydawać, że w Kościele roi się od pedofilów, raport przygotowany dla amerykańskiego Departamentu Edukacji pokazuje prawdziwe proporcje nadużyć. Ofiar księży jest sto razy mniej niż ofiar nauczycieli. Według Charol Shakeshaft, odpowiedzialnej za mało dziś znany raport z 2004 roku, „fizyczne nadużycie seksualne wobec uczniów w szkołach jest sto razy większe niż nadużycia księży”. Niechlubny raport, przygotowany dla amerykańskiego Departamentu Edukacji, przypomina portal LifeSiteNews. Niedawno na te dane powołał się także George Weigel krytykując ataki na papieża Benedykta XVI w „New York Times’ie”. Weigel zwrócił uwagę, że media – choć stosują retorykę „obrońców dzieci” – w rzeczywistości skupiają się jedynie na zaszkodzeniu Kościołowi. Nadużycia seksualne księży miały miejsce głównie w latach 60. i 80., a przedstawia się Kościół jako „epicentrum wykorzystywania seksualnego młodych”. Tymczasem – przypomina pisarz – w 2009 roku zanotowano w USA jedynie sześć przypadków oskarżeń księży o nadużycia wobec dzieci, co świadczy, że Kościół znacznie lepiej poradził sobie z pedofilią niż inne instytucje. Akty pedofilii wśród nauczycieli zawsze traktowane są jako indywidualne przypadki i nikt nie domaga się zreformowania całego systemu edukacji, podczas gdy sprawy dotyczące księży bulwersują opinię publiczną nawet po 20 latach i zawsze służą do zniszczenia wiarygodności Kościoła. Raport Shakeshaft, opublikowany dwa lata po ujawnieniu skandali pedofilskich w Kościele w USA, został zupełnie przemilczany. Po jego publikacji prezydent Amerykańskiej Ligii Katolickiej William Donohue pytał retorycznie „gdzie są media?”. – Czy nie jest dla nich newsem, że ilość uczniów, którzy padli ofiarą pedofilii w amerykańskich szkołach publicznych jest sto razy większa niż ofiar księży?


Dorota Arciszewska-Mielewczyk
Poseł na Sejm RP