Hitler – ostatnia nadzieja totalnej opozycji

Jak zwykle w niedzielne popołudnie sącząc sok pomarańczowy rekapitulowałem bieżączkę polityczną ostatnich dni. Platforma Obywatelska wyrzuciła ze swego grona trzech konserwatywnych posłów. W Nowoczesnej zawiesiło się na znak protestu przeciw niedorozwiniętemu, zdaniem szefowej Lubnauer, koleżeństwu troje najbardziej lewackich członków. Pani profesor Pawłowicz sama do końca nie była pewna jak chciała zagłosować. Partia Razem i reszta lewicowej drobnicy niemrawo dawała na ulicach popalić opozycji parlamentarnej. Owa burza w szklance wody rozpętała się oczywiście po dyskusji na temat aborcji eugenicznej.
Tymczasem na konwencji PSL narodził się nowy charyzmatyczny lider, Kosiniak-Kamysz naturalnie. I powiódł potomków Szeli i Witosa do wielkiego zwycięstwa nad Prawem i Sprawiedliwością. Ocalił bowiem klub poselski, z którego zdezerterował do PiS jakiś renegat, przed degradacją w koło, bo klub musi liczyć najmarniej 15 dusz. Na ratunek pośpieszył Michał Kamiński wydelegowany do ludowców przez jego entą macierzystą formację, której nazwą nie warto zaprzątać sobie głowy. W ten sposób do sejmu trafił sportowy zwyczaj wypożyczania zawodników z klubu do klubu, zwykle wszak nie takich, którzy potykają się o własne nogi. I tak, sycąc swoje zdegenerowane poczucie humoru cotygodniową porcją groteski politycznej nie przypuszczałem, że na deser czeka mnie solidna dawka tragifarsy. Otóż Generatory Rzeczywistości Urojonej zwietrzyły trop. Co tam trop. Dopadły zwierzynę w leśnych ostępach, gdzie jacyś niedorozwinięci durnie ze stowarzyszenia Duma i Nowoczesność świętowali przy torcie ozdobionym płonącą swastyką 128 rocznicę urodzin Adolfa Hitlera. Reportaż z tej imprezy nakręcony ukrytą kamerą w kwietniu ubiegłego roku, pokazała kilka dni temu opozycyjna telewizja. Po emisji zewsząd rozległy się głosy oburzenia i trwogi. Jak to możliwe, żeby 73 lata po wojnie w Polsce doszło do takiej nazistowskiej hecy?! A potem przez liberyjne media z mocą orkanu Fryderyka pustoszącego właśnie wielkie połacie Europy przetoczyła się fala druzgocących dla władzy skojarzeń. Din to nieodłączna część ruchu narodowego. Nacjonaliści zaś organizują co roku 11 listopada masowy marsz niepodległości z hasłami ksenofobicznymi i rasistowskimi, które próbują ukryć w dawno stęchłym parafiańskim sosie typu: Bóg, honor, Ojczyzna, matka polka patriotka. A takie bogoojczyźniane frazesy stanowią rzecz jasna wizytówkę autorytarnie rządzącej koalicji. Tak jest! PiS i wszystko jasne, a właściwie ciemne, coraz bardziej mroczne. Przy cichym przyzwoleniu konserwatywnej prawicy Polskę zalewa brunatna fala. W tramwajach biją profesorów mówiących po niemiecku, na Ochocie atakują tureckie dziewczynki, w Radomiu zacnych dżentelmenów z KOD, a prokuratura umarza śledztwa w sprawach o propagowanie faszyzmu. Ustawy sądowe stanowią kalkę przepisów z Trzeciej Rzeszy. W dodatku Kaczyński nawet z aparycji przypomina Hitlera. Brakuje jedynie Ewy Braun. Wygląda więc na to, że fuhrer staje się ostatnią nadzieją totalnej opozycji w walce z dobrą zmianą. Podobnie oszczercze uogólnienia elity stosują nie pierwszy raz. Tę samą metodę od haniebnej nitki zbrodni w Jedwabnem, do generalizującego kłębka, że naród polski jest współwinny holokaustu awangarda postępu i tolerancji przećwiczyła już w przeszłości. A kilka idiotycznych napisów na murach wystarcza, by oskarżać Polaków, że antysemityzm wyssali z mlekiem matki. Wracając do urodzin Adolfa. Cóż stąd, że Duma i Nowoczesność działa legalnie od 2011 roku, a w 2014 uzyskała status organizacji pożytku publicznego, czyli zielone światło zapaliła jej zupełnie inna władza? Całe odium i tak spada na PiS. Katoni i katonki z totalnej opozycji potępiając neonazistów nie zauważają lewackich bojówek wymachujących czerwonymi sztandarami z sierpem i młotem. A chory z nienawiści do Kościoła katolickiego niejaki Krzysztof Pieczyński odbywa co rusz tournée po studiach telewizyjnych bredząc w malignie, że Watykan od wieków stoi na czele fanatycznych terrorystów w sutannach. Aktor wygłaszający własny tekst, koszmarny sen każdego reżysera. A propos autorskich tekstów. Pewien tolerancyjny milioner miał bardzo rozbudzoną erotycznie żonę, która marzyła o upojnych nocach w ramionach a to admirała nelsona, a to Cezara, a to Aleksandra Macedońskiego, a to Kleopatry. I te wszystkie zachcianki spełniał za godziwą gażę wielki aktor Adams wcielając się w pożądane postaci. Aż kiedyś żona zapragnęła zbytków z wielkim aktorem Adamsem. I przeżyła okropne rozczarowanie, bowiem facet okazał się impotentem. To był naprawdę bardzo wielki aktor, czego o Pieczyńskim powiedzieć nie sposób.
Po frywolnej dykteryjce z brodą wracam do urodzin Hitlera. Zamierzałem spointować tę sprawę ironicznym pytaniem inspirowanym innym popularnym dowcipem. A gdzie był gajowy, żeby przepędzić z lasu hajlujących troglodytów? Jednak po nawałnicy medialnej moja dociekliwość mogłaby zostać uznana za pobłażanie neonazistom. Zwłaszcza gdybym wspomniał przy okazji o słowach mojego świętej pamięci wuja torturowanego przez Gestapo i bezpiekę. Otóż powiadał on, że z dwojga złego wolał gestapowców, bo oni przynajmniej nie cuchnęli potem.
 
Sekator
 
PS.
 
- Znasz może datę urodzin Heroda - pyta mój komputer. - Mało brakowało, a zdusiłby ten ruch terrorystyczny w zarodku.
- I czym wtedy Pieczyński tuczyłby swe obsesje, dziejami Mahometa? - wzdycham refleksyjnie.