Kto nas zdradził?

   Bloger Coryllus napisał dzisiaj w Salonie24 ważny tekst zatytułowany prowokacyjnie: "Czy PiS nas zdradził?"  /TUTAJ/.  Tekst ten odniósł czytelniczy sukces gromadząc przez 8,5 godziny 239 komentarzy i 4032 odsłony.  Prawdę mówiąc, miałam ochotę powtórzyć ten numer i zatytułować moją polemikę: "Czy Coryllus nas zdradził?".  Nie zrobiłam tego, gdyż efektem byłaby zwykła personalna "nawalanka", a nie o nią mi chodzi.
   Wydaje się, iż ten utalentowany publicysta rzeczywiście wierzył w to, że po wyborach 9 października PiS przejmie władzę, a Toyah dostanie się do Sejmu.  Nie zdawał on sobie sprawy z tego, że nie było na to absolutnie żadnych szans.  W wyborach do sejmików wojewódzkich PiS uzyskał 23% głosów, a gdyby nie machlojki komisji wyborczych /zwłaszcza na Mazowszu/ to mógłby ugrać 27-30%.  Objecie rządów przez PiS miałoby sens tylko wtedy, gdyby partia ta uzyskała co najmniej 3/5 mandatów, co pozwalałoby odrzucać weta prezydenckie.  To zaś wymagałoby zwiększenia elektoratu o ponad 60% w okresie od listopada 2010 do października  2011, w którym to czasie nic przełomowego się nie wydarzyło.  Takie coś jest niemożliwe.
  Coryllus obwinia za wynik wyborczy PiS współpracowników Kaczyńskiego opisując najrozmaitsze ich błędy, na ogól trafnie je punktując.  Słusznie także zarzuca PiS skostniałość i brak otwarcia na nowych ludzi.  Dochodzi do wniosku, że PiS zdradziło /przez swoją nieudolność lub nawet świadome działania niektórych działaczy/  tych, którzy temu ugrupowaniu zaufali i oddali na nie swoje głosy.  Trudno mi powiedzieć, czy wielu zwolenników PiS rzeczywiście czuje się oszukanych.  Mogę mówić tylko za siebie.  Otóż ja przed wyborami sadziłam, iż PiS zdobędzie ok. 34-36% głosów , mniej więcej tyle co PO i pozostanie silna opozycją.  Głosowałam na tę partię i zachęcałam innych do tego samego, gdyż uważałam, że przy wszystkich swoich wadach jest to najlepsza możliwość.  Po prostu inne liczące się ugrupowania są dużo gorsze.
  Trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że w warunkach ustroju demokratycznego opozycja jest równie potrzebna, jak partia rządząca, a może czasem bardziej.  Głosowanie na nią jest czymś zupełnie normalnym., a nie poważnym błędem, jak zdaje się sądzić Coryllus.  Partia reprezentująca 30% elektoratu ma pełne prawo do istnienia, odgrywa ważną rolę na scenie politycznej, a ci co sądzą inaczej, są wrogami demokracji.  Coryllus natomiast popada w czarną rozpacz i wieszczy rychłą zagładę PiS.  Trudno jest powiedzieć, jakie będą dalsze dalsze losy Prawa i Sprawiedliwości, ale przewidywanie nadejścia nowej epoki stalinowskiej wydaje się przesadą.  Jak na razie nic na to jeszcze nie wskazuje.
   PiS nie różni się zresztą wiele od innych partii pod względem skostniałości i niemożności utrzymania elektoratu.  W porównaniu z wyborami 2007, PO straciła 16,4% głosów, PiS 17%, PSL 16%, a SLD ponad 40%.  Ja uważam, że główną przyczyną tego jest system finansowania partii politycznych z budżetu.  Jedyna metodą zmiany tego stanu rzeczy może być wprowadzenie bezwzględnej zasady, ze fundusze partyjne mogą pochodzić JEDYNIE ze składek członkowskich.
  Co ciekawe, główne ostrze swoich ataków Coryllus kieruje przeciw "Gazecie Polskiej" i redaktorowi Sakiewiczowi osobiście oraz przeciw Solidarnym 2010. Jest to dla mnie całkowicie niezrozumiale.  Z jednej strony Coryllus potępia PiS za to, że jest skostniałe i nie stara się aktywizować ludzi, a jednocześnie krytykuje wszelkie oddolne inicjatywy.  Z jednej strony mówi, że wykłady przed namiotem Solidarnych 2010 nic nie dają, bo zamiast nich należy się modlić pod krzyżem, a z drugiej zwalcza Kluby Gazety Polskiej, które przecież organizują msze i Marsze Pamięci o charakterze religijnym.  W efekcie uprawia on narzekanie dla narzekania, z którego niewiele wynika.   Prawda jest bowiem taka, ze to nie PiS zdradził swój elektorat.  Został on przegłosowany przez 60% wyborców pragnących świętego spokoju i łudzących się, że będą go mieli.