Najpierw media, a potem konstytucja

Czasem zdarzają mi się takie rozmowy, toczone w gronie przyjaciół i znajomych,  po których ogarnia mnie zniechęcenie, a czasem nawet przerażenie. Rozmawiam z ludźmi niewątpliwie inteligentnymi, którzy jednak zostali tak zmanipulowani przez propagandę rodem z TVN-u, że nie docierają do nich żadne argumenty.
Bardzo wstrząsającą opinią, z jaką zdarzyło mi się ostatnio spotkać, było stwierdzenie mojego przyjaciela, który uważa, że skandaliczny list szefa Ringier Axel Springier Media Marka Dekana, w którym instruuje on dziennikarzy jak mają manipulować czytelnikami, list który zdecydowanie zagraża demokracji - jest pożyteczny, ponieważ Unia Europejska to najlepsze co nas mogło spotkać! Przyjaciel uważa, że należy się cieszyć, że nas - maluczkich - w ogóle tam przyjęli i że "dobre rady" Dekana są jak najbardziej potrzebne i wskazane.
To, jaką pułapką stała się dla nas Unia, to temat już przeze mnie poruszany. To, że jest to struktura, za pomocą której neomarksiści próbują zniewolić całe społeczeństwa, to teza, którą potrafię łatwo udowodnić. Oni się przecież ze swoją ideologią wcale nie kryją. Na tych łamach nie muszę również nikogo przekonywać, że choć nie jesteśmy  żadnym mocarstwem, to nie mamy przecież powodów do kompleksów i do padania przed światem na kolana. Dziś chcę poruszyć inny problem związany bezpośrednio z niebezpieczeństwem, jakim jest możliwość manipulowania opinią publiczną, za pomocą sterowanych z zewnątrz mediów.
Paweł Kukiz, występując w sejmie w czasie debaty o wotum nieufności, zwracając się do młodzieży zgromadzonej na galerii sali posiedzeń sejmu wypunktował ułomność zasad konstytucji w zakresie sprawowania władzy przez suwerena. Wykazał w krótkim rozumowaniu, że mimo istnienia w konstytucji instytucji referendum, suweren nie ma w zasadzie możliwości realnego wpływu na kształt ustroju państwa, ponieważ nawet jeśli zebranych zostanie odpowiednio dużo podpisów pod wnioskiem o referendum, sejm może wniosek wrzucić do kosza. Nawet jeśli - cytując Kukiza - pod presją na przykład pięciu tysięcy górników z kilofami - sejm takie referendum ogłosi, mało prawdopodobne, by do urn referendalnych przyszło wymagane ponad 50% uprawnionych do głosowania. A nawet jeżeli ten warunek zostanie spełniony, nawet wtedy parlament nie musi się z decyzją suwerena zgodzić. Rozumiem, że intencją Pawła Kukiza, tak w tym wystąpieniu, jak i w całej jego działalności jest zmiana tego stanu rzeczy. Wierzę, że Kukiz próbuje walczyć z partiokracją.  Że chce oddać więcej władzy, realnej władzy, w ręce suwerena. I to pewnie dobrze, ale zanim tak się stanie, koniecznie trzeba zapewnić Polakom dostęp do rzetelnej wiedzy o świecie. Koniecznie musimy się najpierw zabezpieczyć przed wpływem mediów, które co prawda piszą po polsku, ale nie reprezentują polskich interesów. Proszę sobie wyobrazić co by było, gdyby dało się dziś w łatwy sposób doprowadzić do referendum, którego wyniki byłoby obligatoryjne dla parlamentu. Mając w ręce te dwa narzędzia - referendum i media - można by zrobić niemałe zamieszanie. Nie potrzeba by wystawiać na widok publiczny nieudaczników z totalnej opozycji, przeprowadzać bzdurnych głosowań sejmowych, ani organizować ciamajdanów. Wszystko dało by się załatwić znacznie prościej. Ponieważ nie jestem specjalistą ani w zakresie prawa, ani w sprawie zasad działania mediów, nie potrafię wskazać jakiegoś prostego sposobu na poprawę sytuacji. Ale nie ulega wątpliwości, że coś z tym zrobić trzeba. Jakiś zgodny z prawem sposób na to, by nie dopuszczać do głosu różnych Dekanów, musimy znaleźć. I koniecznie należy to zrobić zanim zmienimy konstytucję.
Nie twierdzę ani tego, że obecna władza jest idealna, ani tego, że wszyscy muszą wyłącznie na tę partię głosować. Moi czytelnicy z łatwością mogą znaleźć teksty, w których krytykuję Prawo i Sprawiedliwość. Jednak zgadzam się (podobnie jak głosujący przeciw wotum nieufności Paweł Kukiz i jego klub), że dla obecnej władzy nie ma dziś alternatywy. Miałem nadzieję, że w całkowity polityczny niebyt odejdzie władza poprzednia, tymczasem  - niestety - z sondaży oraz z rozmów z moimi przyjaciółmi wynika, że hydra znów podnosi łeb. I to jest druga sprawa, którą należy szybko załatwić. Odesłać tę hydrę na polityczny śmietnik!
 
Przerażające jest dla mnie to, że w rękach tumanionych przez obce media ludzi, leży przyszłość moich dzieci. Karta do głosowania w rękach wyborców, którzy nie potrafią odróżnić prawdy od fałszu, dostrzec zagrożeń dla Polski, ludzi, którzy są zmanipulowani do tego stopnia, że nie potrafią przyjąć do wiadomości faktów, nie chcą sprawdzić ich prawdziwości -  taka karta w ich rękach może się okazać dla mojej ojczyzny i dla moich dzieci wyrokiem.  I nie ma takiego miejsca, do którego mógłbym je w łatwy sposób wysłać, bo nigdzie na świecie nie będą u siebie w domu, a także dlatego, że - jak mi wydaje - jesteśmy w Europie ostatnią nadzieją cywilizacji łacińskiej. 
 
Lech Mucha
Tekst ukazał się w tygodniku Polska Niepodległa (12.04.2017.)