Witaj: Niezalogowany | LOGOWANIE | REJESTRACJA
Od owych puczystów byłby lepszy nawet kij od szczotki
Wysłane przez Krzysztof Pasie... w 15-05-2016 [11:37]
Dzisiejsza notka będzie żartobliwa, chociaż nie do końca.
Juwenalia w zenicie, studenci tańczą na ulicach sambę, a tu raptem wyszło szydło z wora, że w Polsce, wypisz wymaluj, jak w Ameryce Południowej szykowano cichcem pucz wojskowy mający na celu obalenie nowej władzy.
Dziś gruchnęła, bowiem bomba i na łamach niegdyś poczytnej Gazety Wyborczej ukazał się tłustą czcionką drukowany list otwarty byłych szefów MON, którzy domagają się natychmiastowego usunięcia ministra Macierewicza z urzędu.
Słowem znów mamy dzień świra.
Dlaczego?
Bo list został podpisany przez Janusza Onyszkiewicza, Bronisława Komorowskiego, Janusza Zemke, Radosława Sikorskiego, Tomasza Siemoniaka i Bogdana Klicha.
Jak sobie uświadomiłem, że na czele nadwiślańskiego puczu stoją kolejno: matematyk, historyk, prawnik, politolog, handlowiec i (sic!) psychiatra - przypomniałem sobie dom wariatów, jakim bez wątpienia było szkolenie wojskowe, które odbywałem w czasie studiów z początkiem lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku.
Przydzielono mnie do artylerii przeciwpancernej, gdzie ledwie mówiący po polsku politrucy uczyli nas miłości do Związku Radzieckiego, zaś szef studium wojskowego pan pułkownik Winek szkolił nas w strzelaniu z armaty, przepraszam haubicy 76 mm.
Przez cztery lata, w każdą środę, o godzinie siódmej rano budziłem sąsiadów waleniem w schody podbitymi ćwiekami wojskowymi buciorami, a na ulicy ludzie się zatrzymywali na widok długowłosego świra ubranego we wpadającą na oczy wojskową czapkę i wlokący się po ziemi o cztery numery za duży szynel z rękawami do połowy łydek, gdyż mundury wydawano nam bez przymiarki.
Pan pułkownik Winek uczył nas mozolnie kunsztu artyleryjskiego przez osiem semestrów. Aż nadszedł dzień egzaminu praktycznego na stopień podoficerski, kiedy to miałem oddać pierwszy, i jak się okazało ostatni w moim życiu strzał z prawdziwej armaty. Wywieziono nas na poligon do Orzysza, a sądnego dnia, gdy na horyzoncie pojawiło się ciągnięte na linie tekturowe pudło w kształcie czołgu, pan pułkownik Winek z miną Napoleona wydał rozkaz:
Zza zalesionego wzgórza - koduję „ogórek” - naciera pluton czołgów piątej kolumny Stanów Zjednoczonych! Ogłaszam gotowość bojową działonu pierwszego! Załoga! Odłamkowym! Przeciwpancernym! Cel! Pal!!!
I wtedy nastąpiła prawdziwa masakra. Bo choć nam mówiono, że to działo głośno strzela nie mieliśmy pojęcia, że do tego stopnia. Jak to, przepraszam za wyrażenie pierdyknęło, byłem święcie przekonany, że mi wybuchł w rękach odbezpieczony zapasowy pocisk, który jako amunicyjny drugi, zgodnie z regulaminem, trzymałem oburącz w pozycji klęczącej. Bałem się otworzyć oczu, a jak się w końcu odważyłem, zobaczyłem coś, czego nie zapomnę do śmierci.
Podmuch porozrzucał załogę mojego działonu w promieniu kilkunastu metrów. Celowniczy leżał w trawie z rozkwaszonym łukiem brwiowym, z którego sikała krew na pół metra, gdyż z wrażenia zapomniał o odrzucie i nie cofnął głowy. Parę metrów dalej kiwał się na wzór żydowskiego płaczka kompletnie oszołomiony zamkowy. Zaś amunicyjnemu pierwszemu krew ciekła z ucha, bo zapomniał o otworzyć ust i biedak pląsał wokół działa w dziwacznych podskokach wydając z siebie jakieś nieartykułowane dźwięki. A spanikowany dowódca działonu wczołgał się pod stojący opodal wóz bojowy, bo jak mi potem opowiadał myślał, że to wybuchła stojące obok działa skrzynka z odbezpieczonymi pociskami.
A gdy opadł pył bitewny, niczym nie zrażony pan pułkownik Winek z marsową miną obwieścił tubalnym barytonem: Bingo! Zadanie wykonane! Nieprzyjacielski czołg trafiony i zniszczony! Gratuluję wam żołnierze! Od tej chwili jesteście podoficerami!..., tyle opowieści.
Jak się Państwo domyślacie nie jestem ekspertem od spraw militarnych i nie potrafię ocenić talentów wojskowych Antoniego Macierewicza, ale nie bez przyczyny nos mi podpowiada, że rzeczeni puczyści to, jak jeden mąż kontynuatorzy przewodniej myśli Ludowego Wojska Polskiego z PRL-u rodem, a bezsprzeczną słuszność nominowania pana Antoniego na stanowisko ministra obrony narodowej w rządzie Beaty Szydło najlepiej uzasadnia tytuł notki.
Krzysztof Pasierbiewicz (artylerzysta w stopniu bombardiera)
Post Scriptum
A teraz już na poważnie.
Oczywiście armia polska w momencie obejmowania stanowiska szefa MON przez pana Antoniego Macierewicza to niebo a ziemia w porównaniu z tym, co opisałem w notce.
Ale.
Jeśli wziąć pod uwagę stan polskiej armii w dniu nominacji pana Antoniego w porównaniu z dzisiejszym wyposażeniem i siłą bojową armii amerykańskiej, rosyjskiej, czy niemieckiej, przepaść pomiędzy tymi armiami, a naszą armią jest taka sama, jak nie większa.
I nie oszukujmy się.
Jeśli Polska zostałaby dzisiaj zaatakowana mogłaby się bronić przez czas wielokrotnie krótszy niż w roku 1939.
I to, jak myślę miał na myśli min. Antoni Macierewicz w swoim wystąpieniu sejmowym dotyczącym audytu MON w chwili obejmowania przez niego urzędu. Bo tu jest potrzebna opcja zerowa i budowa polskich sił zbrojnych od początku.
Komentarze
15-05-2016 [14:09] - jdj | Link: Pamiętam te szynele - były
Pamiętam te szynele - były istotnie dłuuugie, ale co dziwniejsze, pas był na wysokości serca tak, że trudno było oddychać po zapięciu. A do tego buty - u nas były dwie sterty - jedna z lewymi, druga z prawymi, więc zwykle dało się "dobrać" różne numery. Były strasznie ciężkie, bo nikt ich nie skrobał z błota, ale nakładał pastę (towot) mazakiem, ile się dało ...
15-05-2016 [14:10] - tomo1958 | Link: Pozdrawiam i dodam że też
Pozdrawiam i dodam że też byłem uczestnikiem takiego cyrku na początku lat 80 tych jako podchorąży. Potwierdzam że rok wyjęty z życiorysu i przekonałem się na własnej skórze, że przygody dzielnego Wojaka Szwejka to nie fikcja. Może kiedyś się zbiorę i napiszę książkę bo jak opowiadam znajomym swoją służbę to nie wiedzieć czemu pokładają się ze śmiechu. Życzę zdrowia jak wiarus wiarusowi.
15-05-2016 [14:25] - JJC | Link: "Dzisiejsza notka będzie
"Dzisiejsza notka będzie żartobliwa, chociaż nie do końca."
...................
Racja, p.Krzysiu! Bo Pana pisarski talent jest, owszem, komiczny, ale także dramatyczny. A dokładnie mówiąc dramatycznie komiczny!
Akurat nasuwa się pewne sugestywne porównanie z dnia wczorajszego. Otóż Pana talent pisarski to jest co do gatunku coś mniej więcej takiego, jak talent reprezentanta naszego kraju na wczorajszym europejskim konkursie piosenki, artysty Michała Szpaka.
15-05-2016 [19:06] - Kazmirz | Link: Panie Krzysztofie, styl
Panie Krzysztofie, styl pisania zdradza goscia . Stary czerwony "wielbiciel" nie odpuszcza . Nie przypuszczalem jednak ,ze znudzony profesorek zna sie rowniez na muzyce :)
15-05-2016 [20:38] - wilniuk | Link: Wystarczy spojrzeć na
Wystarczy spojrzeć na portrecik felicjana, czy tam w klapie nie widać znaczka ZMP?
15-05-2016 [23:05] - JJC | Link: Co do mojego portreciku, to
Co do mojego portreciku, to jest on ironicznym odniesieniem do niegdysiejszego autorskiego portreciku pana Krzysia. Co niniejszym podpowiadam wszelkiej maści wilniukom, "kumatym" wielbicielom tutejszego wybitnie "kumatego" bl(a)gera.
15-05-2016 [21:20] - wolnomyśliciel | Link: Jeżeli odróżnia kiedy jest
Jeżeli odróżnia kiedy jest muzyka, a kiedy nie ma muzyki - muzykalny znaczy.
15-05-2016 [14:46] - xena2012 | Link: to jak widać i Radzio wrócił
to jak widać i Radzio wrócił z zaświatów czyli Ameryki i dał głos a raczej szanowny,własnoręczny podpis.Po wykonaniu tego wielkopomnego zadania skieruje pewno swe kroki na zakupione za ciężki pieniądz łoże do masażu bo ulubiony lokal,, Sowa i Przyjaciele'' już nie istnieje,a po drodze wyskanduje tymi swoimi śmiesznymi usteczkami Arlekina swoje oburzenie działaniami Macierewicza.
15-05-2016 [21:01] - Lektor | Link: A może czas już jest, aby
A może czas już jest, aby opracować listę zdrajców Polski po 1989 roku. Listę otwieraliby byli trzej królowie Polski (Wałęsa, Kwaśniewski i Komorowski), potem oficerowie WSI i Prok. Wojskowej razem z byłymi Ministrami MON i politykami PO, następnie pismaki jak Michnik, Lis i inni a skończywszy na obecnych trzech królach w Polsce (Schetyna, Petru i Kosiniak). A listę zamykałby alimenciaż Kijowski.