Panie Andrzeju! Tylko szczerze! Działał Pan w Unii Wolności?

Panie Felku, Nie zgadzam się z tym, ze pan dr KP ma jakieś specjalnie ukryte intencje w swoich poczynaniach wobec PiS. Przypuszczam, że oskarża tzw. ortodoksyjnych PiSowców, głównie R. Terleckiego, z bardzo prozaicznych powodów. Otóż, krakowscy działacze PiS nie poparli jego kandydatury w wyborach z 2011 r. Wskutek tego, pomijając kwestię na ile propozycja Jarosława Kaczyńskiego (o której pan dr KP trąbi od pewnego czasu, jeśli w ogóle pan dr KP miałby startować z listy PiS, to z bardzo odległego miejsca, które z góry skazywało na przegraną. Nie wiem, czy Pan czytał wynurzenia pana dr KP o strachu w oczach Terleckiego, gdy dowiedział się, że pan dr KP ma być kandydatem w wyborach w 2011 r. Pan dr KP ubzdurał sobie, że jest jednym z niewielu sprawiedliwych w Polsce. Typowa przypadłość tych, którym w życiu niewiele udało się. Jego zachowanie się podpada pod prawo psychologii społecznej, że frustracja rodzi agresję (tzw. prawo Dollarda-Millera). Tedy obwinia innych, na ogół tych, którym powiodło się, często tropi przyczyny powodzenia bliźnich, którzy zrobili karierę naukową, w businessie, polityczną lub inną, utrzymując, że stało się to dzięki ich partyjności przeszłej lub obecnej. Sam zaś był (jest) ofiarą machinacji wrogów politycznych (tym np. tłumaczy niepowodzenie swej kariery literackiej;np. Jerzy Iwaszkiewicz miał przemilczeć "Magię namiętności" z powodu politycznych sympatii pana dr KP, a nie, a tak właśnie było, z uwagi na kiczowatość tego czytadła) lub naukowej (nie zrobiłem habilitacji, bo nie chciałem by ć w bagnie moralnym środowiska naukowego; wedle opinii geologów z AGH, chciał, ale nie bardzo mógł). Dla mnie stosunek pana dr KP do Andrzeja Dudy jest prosty. Na pewno mu sprzyjał, ale gdy dowiedział się o epizodzie z Unią Wolności, obsesja na temat tej partii (spowodowana głównie tym, że większość jego znajomych, którym się powiodło sympatyzowała z UW), okazała się silniejsza od racjonalnej kalkulacji. I chcąc się pokazać, przede wszystkim samemu sobie, jako niezłomny rycerz walczący o prawdę, napisał tekst, który słusznie wzburzył zdecydowaną większość jego dotychczasowych klakierów. Summa summarum, motyw pana dr KP jest zdecydowanie osobisty i sprowadza się do potrzeby, sądzę, że już chorobliwej, autoafirmacji. JW