Marian Jurczyk nie żyje.

Kaczor to niech się cieszy, że po tylu nietrafionych decyzjach ma jeszcze całe tabuny obrońców i kilka milionów gotowych nań głosować. Bo w normalnym państwie to po Kaczorze - nie mówiąc już o innych "męzach stanu" - jako o polityku słuch dawno by zaginął. A i we mnie nie ma wroga, tylko umiarkowanego zwolennika.
Ci wszyscy nieudacznicy z PiS-u również mają całe zdyscyplinowane kompanie odmóżdzonych obrońców, niektórzy niestety goszczą również u mnie na forum (nie mam akurat Pana na myśli). Jurczyk obrońców nie ma. A w pełni na to zasługuje.
Jurczyka śmią oceniał chłystki, które mu do pięt niedorosły, inkasując za to honararia autorskie. To co napisał np. Pan Gontarczyk o Jurczyku, chańbi go zarówno jako historyka (poważnego) jak i człowieka (uczciwego). Zresztą Pan Cenckiewicz też się nie popisał w "Annie Solidarność". Wysłałem tekst do Arcanów recenzujący tę pracę - nie byli zainteresowani, bo to "lokalne sprawy" (!). W Glaukopisie najpierw chcieli, a później nie chcieli. Dwa razy pisałem do red. naczelnego o powody - wybrał dumne milczenie. Taka to i III RP - jeśli dyskusje, to ustawione. Jeśli krytyka to tylko tych, na których sami wskażemy palcem. Gontarczyk z Cenckiewiczem mogą się nawzajem krytykować - krzywdy sobie nie zrobią, co najwyżej jeszcze lepszy pijar. A o to chodzi, aby lansować tych kilka, kilkanaście swoich naziwsk. Pozorowana różnica zdań, pozorowane spory, pozorowany pluralizm. Oto co wy "antysytemowcy" chcecie ofiarować Polakom po 25 latach życia w bajzlu zwanym, na urąganie, Rzeczpospolitą.
Więcej, jako się rzekło, w nastepnym wpisie.