Moi zabawni komentatorzy i ich polemiczne chwyty

Pana Darskiego będę bronił, przynajmniej operuje konkretem. Natomiast ogół dyskusji bardzo często u wielu sprowadza się do prostego, dziecinnego a w oczach ich autorów szalenie odkrywczego - dlaczego krytykujesz, skoro sam nic nie robisz? (w wersjach grzeczniejszych i mniej).

Ale i tak muszę przyznać, że na NB dyskusja potrafi być naprawdę merytoryczna, ciekawa, inspirująca. Trzeba się tylko na niektórych uodpornić i starać zachęcać do wypowiedzi tych, którzy faktycznie mają coś do powiedzenia.

Cierpliwości i powodzenia życzę ;)

A ja będę bronił Drogiej Emerytki - pozdrawiam Panią!

Sytuacja jednak zabawna nie jest, jeśli uznać, że ton komentarzy oddaje stan ducha w PiS, czyli w jedynej realnej sile politycznej, z którą jeszcze można wiązać jakąś nadzieję na wyjście Polski z bagna. Oni najwyraźniej duchowo pogodzili się z niemożnością.

Moim zdaniem znaczna jest (co widać na wielu blogach) liczba wściekłych wyborców PiS, którzy widzą, że nawet w skrajnie niesprzyjających warunkach te wybory można było wygrać, ale przerżnął je aparat partyjny zniechęcając pomoc społeczną w pilnowaniu wyborów i wystawiając kandydatów w wielkich miastach w taki sposób, żeby na pewno przegrali (na półtora miesiąca przed wyborami wyciągano ich jak króliki z kapelusza!). Jest to pewien potencjał, ktory mógłby wzmocnić opozycję i usunąć źródło błędów i niepowodzeń WEWNĄTRZ PiS, a przede wszystkim wnieść wolę walki. I ten potencjał właśnie różni zacni, zasiedziali pisowcy odbierają jako zagrożenie i dlatego zachowują się tak, jak się zachowują - tak, że człowiek nie widzi moralnej rożnicy między nimi, a peowską gangreną, która niszczy kraj, i zastanawia się, czegóż właściwie dobrego można się spodziewać po PiS?

Parę dni temu red. Janecki na wPolityce wystąpił z żenującym tekstem, w którym krytykujących konkretne i oczywiste błędy PiS zwyzywał od pożytecznych id. (nie rozwijam, bo pewno jest tu filtr na to słowo). Zapewne chodziło mu (a mówią, że jest to osoba bliska twardemu jądru PiS) o zneutralizowanie zagrożenia frondą. Ale wszystko to wygląda coraz bardziej beznadziejnie. Znów Prezes jawi się jako szczurołap z Hameln, który zaprowadził patriotyczny elektorat na margines i wyeliminował ze sceny politycznej.

@Elig ma klasę,
POpaprańcy kasę ;-)

Na marginesie - nie jestem dziennikarzem.

A generalnie to ani Elig, ani inni nie mają pojęcia jak wygląda praca w GPC i GP i ile tekstów musi napisać Kania na bieżąco. Nikt nie pojmuje, że nie ma żadnej myśli i planu strategicznego i wszyscy z różnych powodów stale rozmieniając sią na drobne.

No tak! Bo najwygodniej to siedzieć w ciepełku swojego mieszkania przy kompku (elig)
i krytykować tych (D.Kania) co nie jeden raz narażają swoje zdrowie a nawet życie dla PRAWDY

@elig

Proszę się zbytnio nie irytować ludzką lekkomyślnością czy też nawet złośliwością. Warto pamiętać, że każda osoba, która wystawia swoje myśli pod publiczny ogląd i osąd, podlega krytyce, nawet jeśli płynie ona (krytyka) ze strony ludzi, którzy nie umieją sobie poradzić z frustracją czy złością, albo też nie szukają prawdy, pozostawając przy wąskim, a w ten sposób często wygodnym rozumieniu rzeczywistości, w mniemaniu, iż posługują się całościowym jej oglądem.

Nie należy jednak takimże zadowolonym z siebie frustratom czy chłopkom-roztropkom, zabierać głosu lub też przesadnie stygmatyzować ich jako "hejterów". Wielu bowiem blogerów wpadło w pułapkę intelektualnej pychy, redukując jakąkolwiek krytykę w ich kierunku do "hejtu", ograniczając tym samym potencjalne korzyści płynące z odbioru zdrowej krytyki. Samo zresztą użycie terminu "hejt" zostało zainicjowane na Zachodzie, przez ludzi o słabych charakterach, którzy nie umieli sobie poradzić ze skutkami własnej, nierzadko toksycznej, działalności publicznej. Bo też pokusa całkowitego odrzucenia krytyki, a wzmacniania pochlebstw, jest bardzo silna, zwłaszcza u autorów, którzy sami siebie postawili na piedestale, a swój własny potencjał twórczy zaczęli mierzyć ilością tanich pochwał i "lajków". Z czasem ich apetyt na pochlebstwa rośnie, równocześnie wzrasta sztuczne poczucie krzywdy gdy pojawia się jakakolwiek krytyka. Autorzy tacy stają się w konsekwecji podobni do dziecinnych mazgajów. W praktyce podejmują zaś surową cenzurę, w sztucznej obawie przed "hejterami".

Myślę, że dojrzałą i optymalną strategią jest wyrozumiała cierpliwość (lecz nie pobłażliwość) wobec swoich rozmówców, którzy w końcu dają świadectwo o nich samych, nawet jeśli stanowi ono dla nich raczej powód do wyrzutów sumienia. Naturalnie, znajdą się niemal zawsze "hojni" opiniodawcy, którzy w swoim uporze nie będą mieli najmniejszej ochoty na rozumne przyznanie się do błędu, a wyrzutów sumienia czy innych oznak zdrowej osobowości u nich nie uświadczysz. Cóż, nie możemy udawać, że żyjemy w świecie wolnym od ewangelicznych świń, które w swym nieokiełznanym amoku zeżrą każdą perłę, która się pojawi przed ich oczyma.

Życzę Pani, by się Pani nie zniechęcała. Są jeszcze ludzie, którzy uczciwość intelektualną, nawet przybierającą krytyczną formę, doceniają.

Blogerka elig porównuje mnie do… Urbana. [sic]
I to tylko za to, że ośmieliłem się skrytykować jej wielkosć i wspaniałość…
.
Przepraszam, lecz muszę napisać, że tej blagierce odbiło już kompletnie. Można chyba powiedzieć, że czegoś się naćpała albo nażarła się szaleju…
.
I jeszcze, niczym typowa, ślepa propagandzistka nie dostrzegająca żadnych argumentów przeciwników - pisze o „braku jakichkolwiek argumentów” ze strony tych osób, które ją krytykują za pisany przez nią w jakiejś malignie tekst o doskonałej dziennikarce red. Kani…

To już nie wymaga żadnego komentarza.

Chociaż jeszcze dodam to:
“Though liberals do a great deal of talking about hearing other points of view, it sometimes shocks them to learn that there are other points of view.” -- William F. Buckley

no i co w tym zabawnego? Czy koniecznie trzeba się z blogerem i jego notką zgadzać,a wszelka dyskusja śmieszna i nie na miejscu?