Argument z prześladowania.

Wiele osób, piszących na tym blogu, jak i ograniczających się tylko do komentarzy, podkreśla, że należy popierać Pana Premiera Kaczyńskiego niezależnie co robi, albo co zaniechał zrobić, bo jest on jak ten lud ziemi – wyklęty.
Przywalała mu przez lata GieWu, „Polityka” inne brukowce oraz wszystkie możliwe telewizje. To prawda. Kaczyński to nie tylko wybita indywidualność, sprawny polityk, ale też osoba tragiczna – w jakimś sensie (nie myślę o skutkach Tragedii Smoleńskiej, gdyż tę jako zbyt poważną nie chcę mieszać do bieżących baśni i waśni. Powiem tylko, że mam wielki szacunek do ludzi, którzy drążą ten problem, chcąc znaleźć prawdziwą odpowiedź na temat przyczyn dramatu z 10 kwietnia 2010 r.).
Tylko, że jest to dość słaby argument na to, aby skłonić innych do poparcia obecnych wygibasów Pana premiera.
Niczego nie sugeruję, niczego nie twierdzę, chcę po prostu tylko zauważyć, że niegdyś symbolem ofiar komunistyczne go systemu, ludźmi najbardziej przez system znienawidzonymi i opluwanymi byli Panowie: Adam Michnik i Jacek Kuroń. Pamiętacie Państwo szopkę z tym niewpuszczaniem Michnika i Kuronia na  okrągłostołowe „salony” przez Kiszczaka?
No i co się okazało? Okazało się, że tak naprawdę, ci „radykałowie” to ostatnia nadzieja białych, a właściwie czerwonych. I to nadzieja niepłonna, jak wszyscy wiemy, bo do dziś odczuwamy to na własnych, coraz bardziej przygarbionych, grzbietach.  
 
 
A na zakończenie raz jeszcze przypominam:
 
Kto głosuje ten chce żywić sitwy – hop, hop, hop!