Korci mnie cholernie...

    Korci mnie cholernie, aby napisać dłuższy tekst o pewnej partii w Krakowie…
   Partii, której lokalne władze wydają się robić wszystko, ażeby być na wieki wieków dożywotnią, wiecznie jojczącą opozycją.
   Partii, która co najmniej kilkakroć miała na talerzu a czasem i na widelcu rządzący Krakowem patologiczny układzik, a jednak dziwnym trafem zawsze znajdowali się w rzeczonej partii ludzie, którzy w ostatniej chwili ratował temu układzikowi skórę.
    Partii, która jest niemal niewidoczna w kampanii. Bo chyba widoczna być nie chce...
   Partii, której większość kandydatów w obecnych wyborach w naszym pięknym mieście – jak odnoszę wrażenie - dzieli się na:
a) bardziej promajchrowskich (majchrowszczyzna to krakowska mutacja postkomuny),
b) bardziej proplatformianych,
c) mało znanych,
d) kompletnie nieznanych,
e) trudnych do znalezienia na listach,
f) wyciętych z list.
   Niektórzy mówią w wypadku tej partii po prostu o otorbieniu, ale sprawa wydaje się być znacznie bardziej skomplikowana i znacznie bardziej poważna.
   Korci mnie cholernie, aby napisać więcej… Napiszę po wyborach. I tak chyba tego pisania za dużo (choć naprawdę nie sądzę, ażebym tym pisaniem wywołał jakiekolwiek szkody owej partii, która na własną szkodę działa w sposób wręcz systematyczny).