Gowin szuka nowej bandy? My nie banda...

Czytam, że ostatniej nocy Jarosław Kaczyński „niemal całą noc” rozmawiał z Jarosławem Gowinem. Z Gowinem co prawda od niedawna nieco pokłóconym ze swą partią, w której był członkiem zarządu (od 2010 r.), z ramienia której był senatorem (2005 r.), posłem (2007 r.) i ministrem (pożal się Boże!) „sprawiedliwości”.  Dopiero mniej więcej rok temu doszło do incydentu wylania pana Gowina z macierzystej partii, której działania firmował przez wszystkie ostatnie, najgorsze dla Polski lata. Poza ostatnim rokiem banicji.

Dlaczego ja to wszystko piszę?

Ponieważ pana Gowina obciążają wszystkie grzechy Platformy O. On nie tyle odszedł ze zgrai, ile go z niej wypchnięto. Nie uznał następnie za stosowne okazać skruchy i przyjąć roli swoistego świadka koronnego. W pewnym sensie wręcz przysłużył się swej grupie, sprawiając fałszywe  – jak wiemy choćby z analizowanych tak naprawdę dopiero taśmy od Sowy i przyjaciół – wrażenie jakoby Grupa Donalda T. była rzetelną i zupełnie normalną partią polityczną, przestrzegającą konstytucji i generalnie trzymającą się prawa, skoro można ją opuścić i nadal funkcjonować w polityce. OK... można – przy przestrzeganiu omerty, ale przestrzeganie omerty to ani dla niej, ani dla niego nie jest przecież okoliczność łagodząca.  

Jak człowiek tak prawy, że poważnie z nim rozmawia b. premier Jarosław Kaczyński, podobno o jednoczeniu prawicy*, byłby przez te wszystkie lata w stanie firmować wszystkie działania PO? Jakiej prawicy? – trzeba by poza tym zapytać. Jarosław Gowin musi chyba mieć PRowców lepszych niż Tusk, że ktoś go w ogóle wstawia do tej kratki, jakoś zapominając o głosowaniach i działaniach pt. Gowina. Nie zasługuje na taką legitymizację ani Platforma O., ani jej przepędzony funkcjonariusz.
Także znane już poparcie dla ruchu pana Gowina nie jest warte pozyskiwania; w każdym razie nie przez pozyskanie pana Gowina. Uparte naleganie, by wykorzystać tę postać – że niby dla Polski? – jest zabiegiem równie logicznym, co opieranie się dla tegoż celu na pt. Bonim. Pomyłka, obelga dla intelektu własnego elektoratu i zwykłej logiki; katastrofa na własne życzenie.

Jarosław Gowin powinen raczej pójść w ślady Jacka Kurskiego i udać się na dłuższy polityczny urlop. Cimoszewska puszcza byłaby nie od rzeczy. Gruntowne przemyślenie swoich dotychczasowych osiągnięć na pewno skłoni go do wstrzemięźliwości w snuciu jakichś prawicowych planów.

Osobiście mam negatywny stosunek do dawania w polityce drugiej szansy. Przykład Janusza Kaczmarka to wystarczające memento i ilustracja pewnej niezmiennej zasady. Po prostu jego pierwsza afiliacja okazała się nie do starcia.

Z nieco innej beczki: Czy nadal ABW prowadzi dochodzenie, kto nagrywał funkcjonariuszy PO? Jeśli tak, to właściwie po co? Przecież taśmy nie są anonimowe, lecz opatrzone podpisem: SOWA (i przyjaciele). Ostatnio ujawnione informacje o siedzibie spółki restauracji dodatkowo potwierdzają autentyczność podpisu.

* Tak naprawdę, to mogę uwierzyć jedynie w doraźne porozumienie ws. aktualnie podejmowanych działań. Jednoczyć można się i bez targów, wystarczy poprzeć Prawo i Sprawiedliwość. Zresztą, jakich targów? Dla mikroskopijnej grupy, o której mowa, nie można wytargować żadnej zapłaty: nie ma tak drobnej monety.