Murzyn zrobił swoje...

Dziś w południe byłem w mojej Almae Matris Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie, gdzie otwarto wystawę fotograficzną pod hasłem “Od solidarności do wolności – AGH – lata 80 – na drodze do demokracji”, o czym dowiedziałem się przypadkowo. 

Ekspozycja skromna, ale bardzo się wzruszyłem oglądając plansze ze zdjęciami z walki o wolność naszych koleżanek i kolegów, a także naszych studentów, w której jako pracownik naukowo dydaktyczny AGH czynnie uczestniczyłem.
  
Ale, gdy w gablocie uczelnianej przeczytałem, że uroczystość odbywa się w ramach zorganizowanych przez Wydział Humanistyczny AGH obchodów jubileuszowego Święta Wolności, które zostało objęte Patronatem Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego zapaliło mi się czerwone światełko.
 
Oficjalnego otwarcia wystawy dokonał Jego Magnificencja Rektor AGH pan prof. Tadeusz Słomka, który w tonie ciepło wspomnieniowym powiedział kilka zdawkowych słów raczej o atmosferze tamtych lat, niźli ludziach, którzy wtedy o wolność walczyli.

A mnie w trakcie tego przemówienia przypomniał się kluczowy moment tej walki, jak po ogłoszeniu przez Jaruzelskiego stanu wojennego, jako jedna z nielicznych polskich uczelni, Akademia Górniczo Hutnicza ogłosiła strajk czynny, za co na mocy obowiązujących dekretów straszono wtedy długoletnim więzieniem z karą śmierci włącznie.
  
Przypomniałem sobie także moje pierwsze ówczesne rozczarowanie. Bo za strajkiem głosowali wtedy prawie wszyscy pracownicy Uczelni, czyli kilka tysięcy osób, a na zbiórkę przyszły nas trzy setki z niewielkim okładem. Reszcie rozchorowały się dzieci, pomarły teściowe bądź dopadł ich atak woreczka.
  
A później życie pokazało, co się stało z etosem, o który walczyliśmy. Bo w tym samym czasie, kiedy jedni ryzykowali na strajku życiem, inni w zaciszu swoich gabinetów naukowych tworzyli już podwaliny Trzeciej Rzeczpospolitej.
  
Idąc na wystawę cieszyłem się na spotkanie z uczestnikami strajku. I tu spotkało mnie kolejne rozczarowanie, bowiem na otwarcie przyszło zaledwie kilkanaście osób.
  
Zabawiłem się więc w dziennikarza społecznego próbując dociec dlaczego na dzisiejszą uroczystość nie zaproszono uczestników strajku? Dlaczego nie było Przewodniczącego Krakowskiego Komitetu Obywatelskiego prof. Zygmunta Kolendy? Dlaczego nie przemówił nikt z uczelnianej „Solidarności”? A najbardziej mnie zabolało, jako pracownika Wydziału Geologiczno Poszukiwawczego, że ani słowem nie wspomniano geologa i zagorzałego bojownika o wolność śp. profesora Antoniego Stanisława Kleczkowskiego, rektora mojej Almae Matris w latach 1981 - 1987, doktora honoris causa AGH, który jak lew bronił swoich pracowników przed prześladowaniami ze strony reżimu komuny.

Pierwszą jaskółką okazała się informacja, którą wyczytałem w programie imprezy, że dwoje z trzech Autorów rzeczonej wystawy w swoich życiorysach ma wcale nie krótkie okresy pracy dziennikarskiej w Gazecie Wyborczej.

I wtedy mnie olśniło dlaczego nie nadano rozgłosu dzisiejszej imprezie.

Otóż całą robotę w długiej i mozolnej drodze do wolności zrobiły Komitety Obywatelskie, w których przez kilka lat harowały ciężko całe zastępy patriotów bez reszty oddanych Polsce.
  
Jednakże zaraz po 4 czerwca 1989 zaczęto tworzyć „partię od kręcenia lodów”, czyli wyrosłą z pnia KLD Unię Demokratyczną, która postanowiła przejąć na sępa gotowe struktury rzeczonych Komitetów.

Partię tę praktycznie w całości utworzyli dogadani z Kiszczakiem beneficjenci okrągłego stołu słusznie traktowani przez przyzwoitych solidarnościowców za „zdrajców” ideałów Związkowych. Dlatego też lojalnym solidarnościowcom honor nie pozwolił wstąpić w szeregi UD, co bez cienia skrupułów wykorzystali pozbawieni poczucia obciachu ludzie Mazowieckiego tworząc partię, która później przepoczwarzała się kolejno w Unię Wolności i obecnie rządzącą Platformę Obywatelską, która właśnie święto zwycięskich wyborów 4 czerwca 1989 chce bezpardonowo zawłaszczyć wyłącznie dla siebie.
  
Tak więc ludzie honoru, którzy wykonali najczarniejszą robotę w drodze do wolności zostali na lodzie by z czasem utworzyć szeregi dzisiejszej opozycji prawicowej tak bardzo znienawidzonej przez Donalda Tuska. 

Mam nadzieję, że teraz rozumiecie Państwo dlaczego strajkujący w stanie wojennym pracownicy AGH nie zostali powiadomieni o dzisiejszej uroczystości ani przez podległe pani minister Kolarskiej-Bobińskiej władze uczelniane, ani przez uczelnianą „Solidarność”, która najprawdopodobniej zbojkotowała uroczystość „zawłaszczoną” przez post-komunistów.

Ale to jeszcze nie koniec chichotu historii.
  
Bo dotarłem do oficjalnej informacji, że dzisiejsze otwarcie wystawy na AGH jest częścią małopolskiego programu obchodów 25. rocznicy wyborów do Sejmu i Senatu RP w roku 1989, którego „patronem” jest Uwaga!  Wojewoda Małopolski Jerzy Miller. Tak, tak, ten sam który 31 maja 2010 w siedzibie rządu rosyjskiego w Moskwie podpisał spolegliwe memorandum w sprawie śledztwa smoleńskiego, a potem wespół z ministrem Klichem (PO) i generał Anodiną strofował Polaków za to, że chcieli poznać prawdę o przyczynach katastrofy Tupolewa.

Taka jest ta nasza „wolność”! 

Kończę, bo jeszcze chwila i krew mnie zaleje! 
 
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
 
Patrz również:
Kombatant nad kombatantami
http://salonowcy.salon24.pl/34...