Trutu tutu cycki z drutu czyli molestowanie na odległość

W znanym tu już i opisywanym programie z udziałem psychologów, Dominikanów i redaktora Szostkiewicza, a poświęconym sprawie księdza Mądla, ten ostatni – Szostkiewicz, nie Mądel - postawił tezę następującą: Kościół polski musi przejść tę samą oczyszczającą drogę co Kościoły w USA i Irlandii. Chodzi rzecz jasna o oczyszczenie Kościoła z pedofilów. Szostkiewicz ten swój wywód wygłosił właściwie bez mrugnięcia okiem z wielką pewnością siebie i z czymś czego nienawidzę w sposób wręcz zwierzęcy czyli ze swadą i troską o bliźniego swego. Pochylał się nad tym wypełnionym pedofilami Kościołem i prawie płakał. Co za los.

Już o tym pisaliśmy, ale nie zaszkodzi powtórzyć, Szostkiewicza nie martwią pedofile w ośrodkach wychowawczych, nie martwią go gangi na dworcu centralnym, nie przejmuje się on pedofilami w domach dziecka. Interesuje go jedynie Kościół. Nawet przyjmując, że jest to szczere, to pretekst tych wywodów jest od początku do końca oszukany. Chodzi przecież o to, że ksiądz Mądel pobił dotkliwie chorego człowieka i kiedy to się stało zaczął mówić i pisać o tym, że był molestowany. Przez cały czas kiedy prowadził bloga w salonie, ani pewnie wcześniej nie przypomniały mu się te traumy z dzieciństwa, dopiero wtedy kiedy okazało się, że – jak to się dawniej mówiło – podpada pod prokuratora.

Jeśli sięgniemy do definicji molestowania umieszczonej w wikipedii, zakładam, że jest ona nieprecyzyjna ale w jakiś sposób oddaje ducha tych ponurych okoliczności, stwierdzimy, że chodzi tak naprawdę o czynności naruszające godność osobistą. To szalenie ważne. Bo godność osobistą można naruszyć poprzez cały szereg czynności, nie tylko poprzez sadzanie dziecka na kolanach i głaskanie go po głowie.

Każdy ze swojego własnego dzieciństwa pamięta zapewne cały szereg przypadków, w których jego godność została naruszona. I ja nie mówię tutaj o sytuacjach, w których ojciec jednego z drugim stłukł po tyłku za wybicie szyby sąsiadce, a uczynił to na oczach wszystkich domowników i wujka Władka na dodatek, druzgocąc godność osobistą nieletniego. Mówię o czymś innym. Ja miałem takiego nauczyciela WF, który uczył nas porządku i czystości w sposób następujący: sprawdzał czy nie mamy błota nabitego w bieżnik trampek, a jak ktoś miał, musiał te trampki zdjąć. Pan od FW składał je razem, bieżnikami do siebie, a szmatkami na zewnątrz i dotąd tłukł w głowę tego flejtucha, co sobie na taki czyn pozwolił, aż błoto wyleciało z bieżnika. Potem wystarczyło je tylko pozamiatać i już można było wejść do sali gimnastycznej i uczestniczyć w lekcji wychowania fizycznego. Ponieważ ja byłem skończoną pierdołą i nie potrafiłem przeskoczyć tyczki ułożonej na wysokości 1,30, a do tego zawsze miałem buty na zmianę, nie oberwałem trampkami po głowie nigdy, ale wielu kolegów, którzy na przerwach zamiast siedzieć w szkolne, na korytarzu biegało w trampkach dookoła niej zbierało po łbie regularnie.

Nie pamiętam, by komuś przyszło do głowy iść z tym na skargę, choć wielu pewnie to pamięta. Nigdy też nie zapomnę sytuacji, o której głośno było w całej szkole, a której sam nie miałem okazji widzieć. Oto pewien gamoń gadał na lekcji muzyki. Gadał i gadał, aż pan nauczający tego przedmiotu, nie mogąc się doprosić o ciszę, podszedł doń od tyłu i zdzielił go w ten pusty łeb fletem prostym, drewnianym tak mocno, że instrument się rozpadł. Było to oczywiście okropne naruszenie godności osobistej tego chłopca, ale ja go wcale nie żałuję, bo dobrze pamiętam wszystkie jego wyskoki i wiem, że był to szczery świr zdolny do najgorszych uczynków.

Ze szkoły średniej pamiętam takie oto naruszenie godności mojego kolegi; spóźnił się na matematykę, a pan od matematyki był wprost wyjątkowym dręczycielem. I do tego wszystkie tortury zadawał z uśmiechem. I ten kolega wszedł do klasy spóźniony i jeszcze okazało się, że nie zmienił butów. Mietek kazał mu wtedy zdjąć te buty i skarpetki i siedzieć boso przez całe 45 minut. I on siedział. To było wprost nieprawdopodobne naruszenie godności osobistej tego chłopca. Albo stawianie za karę pod zegarem. Na ścianie, tuż naprzeciwko wejścia do internatu wisiał zegar, taki skrzynkowy, jak to zwykle w biurach i urzędach. U nas wisiał on na ścianie w holu. Pod tym zegarem kazano stawać co bardziej zwariowanym i nie panującym nad emocjami uczniom. Nie było to zwykłe stanie, ale udręka, bo przed odbyciem kary trzeba było założyć buty na gumowej podeszwie. Postójcie sobie pół godziny w butach na gumowej podeszwie pod zegarem, naprzeciwko ludzi wchodzących do internatu, a zobaczycie co to znaczy upokorzenie i odarcie z godności osobistej.

Teraz najgorsze. Nie wiem czy mogę o tym napisać, bo mam wrażenie, że odrę z godności osobistej kilka osób, a nie chcę tego robić, bo jestem w istocie człowiekiem współczującym i łatwo wybaczam. No chyba, że ktoś mnie wścieknie, jak to się mówi – na maksa. No sam nie wiem czy to pisać, ale niech będzie. Raz kozie śmierć. Nie wiem czy ktoś wie, ale przed wojną był w polskiej szkole taki dobry zwyczaj, że nauczycielki nie mogły przychodzić na lekcje w sukienkach i spódnicach przed kolana. Był to dobry zwyczaj zważywszy na burze hormonalne targające biednymi ciałami nastolatków, gdzieś mniej więcej od 13 roku życia. Ja tu celowo nie mówię o uczniach starszych, na przykład szesnastoletnich, bo im zwisa i powiewa kto w jakim ubraniu występuje na lekcjach. Z trzynastolatkami i dziećmi nieco starszymi jest gorzej. Mogę śmiało rzec, że dużo gorzej. I to czy pani na lekcji ma stosowną garderobę czy nie odkrywa w życiu tych dorastających istot szalenie ważną rolę. Wszyscy wiemy, że z paniami w polskich szkołach bywało różnie i one same miały nierzadko różne poważne problemy emocjonalne. Tak poważne nieraz, że widoczne na tych nieszczęsnych lekcjach. Ponieważ tak się składa, że na obszarze tak zwanych czynności seksualnych nie istnieje coś takiego jak niedomówienia i niczego nie da się ukryć, a prowokacja odkrywa tam rolę istotną, można śmiało powiedzieć, że młodzież w polskich szkołach, a mam tu na myśli szkoły podstawowe, była molestowana. Mnie tu nie chodzi bynajmniej o spódnice przed kolana, ale o dużo krótsze. Piszę to dla tych, którzy jeszcze mają jakieś wątpliwości. W naszej szkole nie było tak praktycznego wynalazku jak katedry, które mieliśmy w szkole średniej i niektóre panie siedząc przy zwykłych stolikach miały nieograniczone wprost możliwości regulowania ekspozycji. Dla trzynastoletniego dziecka płci męskiej to jest coś co załatwia jego emocje właściwie na zawsze. Jak mówię, nie ma tutaj miejsca na żadne niedomówienia i wszyscy doskonale wiedzieliśmy o co chodzi. No, ale przecież 13 latek nie ma żadnych możliwości, by poradzić sobie z takimi, przepraszam za wyrażenie, bodźcami. Jest jak ten Marsjanin z filmu „Marsjanie atakują” , któremu zaraz pęknie łeb w słoiku i koniec. O tym, żeby się czegoś w takich okolicznościach nauczył mowy być nie może. I tak się to ciągnie do końca podstawówki, a potem jakoś mija. I co? Ci wszyscy dorośli faceci, którzy spotykają dziś na ulicy swoje dawne nauczycielki, starsze już, a nieraz po prostu zabiedzone panie, mają iść do telewizji i opowiadać o molestowaniu? Czy co? Mają się domagać od nich odszkodowania? Już widzę co by się stało gdyby nagle ktoś powiedział, że nauczycielki nie powinny przychodzić do szkoły w strojach niestosownych, że nie mogą przychodzić ubrane jak na casting do pornosa, bo to nie jest ten obszar aktywności. Już widzę co by wtedy powiedział Szostkiewicz i jego ferajna. I o czym pisałaby „Polityka”.




Jutro mam spotkanie w Bydgoszczy, wszystkich na nie serdecznie zapraszam. Początek o godzinie 15.30 w domu katechetycznym przy Placu Piastowskim 5. Do jutra na stronie www.coryllus.pl trwa promocja na książki „Baśń jak niedźwiedź. Polskie historie tom I” , na książkę o przenoszeniu domu zatytułowaną „Dom z mchu i paproci”, a także na audiobooka. Zapraszam.