Bohaterowie Rzeczypospolitej. Juliusz Słowacki

3 kwietnia 1849 roku w Paryżu zmarł Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu), jeden z najwybitniejszych polskich poetów. Dramaturg i epistolograf, zaliczany obok Mickiewicza, Krasińskiego i Norwida do grona narodowych wieszczów. Twórca filozofii genezyjskiej (pneumatycznej), epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Obok Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu.

Utwory Słowackiego, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli, ale także poruszały uniwersalne tematy egzystencjalne. Jego twórczość wyróżniała się mistycyzmem, wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka. Jako liryk zasłynął pieśniami odwołującymi się do Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był poetą nastrojów, mistrzem operowania słowem. Obok Cypriana Kamila Norwida i Tadeusza Micińskiego uważany za największego z mistyków polskiej poezji. Miał zresztą (i opisał je w "Raptularzu") doświadczenia mistyczne.

Wywarł ogromny wpływ na późniejszych poetów Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, m.in. Antoniego Langego, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Jana Lechonia. 9 stycznia 2009 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2009 Rokiem Juliusza Słowackiego. Autor m.in. "Kordiana", "Balladyny", "Snu srebrnego Salomei", "Księdza Marka", "Beniowskiego" czy "Króla Ducha".

Przypominam postać tego " Wielkiego Polaka" ponieważ Rząd 13 grudnia wkrótce jak mniemam zabroni o tym pisać i mówić a młodzież zapomni o naszych narodowych wieszczach gdyż są niemieccy......