6. grudnia - rocznica śmierci św. Mikołaja biskupa Miry

6. grudnia - rocznica śmierci św. Mikołaja biskupa Miry

Zbliża się kolejna rocznica śmierci św. Mikołaja Biskupa Miry. 
I już jak co roku od co najmniej 20 lat zaczyna się wielkie medialne oszustwo na światową skalę: mikołajki, renifery, Rovaniemi, sanie, grubasy w czerwonych chałatach i ho-ho-ho, kominy, skarpety i podobne bzdety.
O świętym Mikołaju, że był katolickim biskupem nie ma ani słowa. 

Jest w sieci wiele tekstów o świętym. Polecam jeden Święty Mikołaj z Miry (św. Mikołaj biskup) 

Św. Mikołaj z Miry jest najbardziej znanym ze świętych Mikołajów. Urodził się około 280 lub 286 r. w Patras w Grecji jako jedyne dziecko zamożnych rodziców, Epifanesa i Joanny. Był wychowywany przez brata swej matki, biskupa Miry. Kiedy około 300 r. wuj umarł, Mikołaj odbył podróż do Jerozolimy, a potem zamknął się w klasztorze w Patrze, pragnąc pędzić życie kontemplacyjne.
Jednak Pan Bóg miał wobec niego inne plany. Pewnego razu odezwał się do niego, każąc mu udać się do Miry. Mikołaj posłusznie udał się w drogę, a po przybyciu i na miejsce spędził całą noc u drzwi kościoła, pragnąc wejść i pomodlić się. W tym czasie zmarł biskup Miry i duchowieństwo miasta zastanawiało się, kogo obwołać następcą. Za radą najmądrzejszego spośród nich, który z kolei kierował się natchnieniem Bożym, postanowili, że biskupem będzie ten, kto pierwszy z rana wejdzie do kościoła. Człowiekiem tym był właśnie Mikołaj. Długo opierał się przed osadzeniem na stolicy biskupiej, ale wreszcie, widząc zdecydowanie duchownych i ludu, zgodził się. W swojej pracy odznaczał się nie tylko gorliwością pasterską, ale także wielką troską wobec potrzebujących, których często wspierał z własnej kiesy. Liczne legendy podają, iż miał dyskretnie fundować posagi ubogim pannom, ratować tonących żeglarzy, bronić uwięzionych itd.

Pewien ubogi mieszkaniec Patras miał trzy dorosłe córki, których z powodu biedy nie mógł wydać za mąż. Z bólem serca postanowił wysłać je na ulicę, żeby zarobiły na posagi. Panny jednak nie chciały w ten sposób zarabiać i bardzo płakały. Usłyszał to przechodzący ulicą Mikołaj. Zlitował się nad dziewczętami i nocą przez okno wrzucił do tego domu bryłkę złota zawiniętą w chustkę. Ojciec dziewcząt uznał to za znak od Boga i żałował bardzo swoich zamiarów, a najstarszą córkę wydał za mąż. Kiedy przyszła pora wydawać za mąż drugą córkę, Mikołaj znowu wrzucił im do domu bryłkę złota. Jednak ojciec dziewcząt zapragnął dowiedzieć się, kto sprawił im tak hojny dar. Kiedy więc Mikołaj przyszedł po raz trzeci, gospodarz domu czuwał i usłyszawszy odgłos spadającego na podłogę złota pobiegł za Mikołajem, doścignął go i rozpoznał. Padł mu do nóg, dziękując za pomoc, ale Mikołaj wymógł na nim obietnicę, że nie będzie rozgłaszał wieści o jego uczynku.
To dzięki tej legendzie powstała tradycja obdarowywania dzieci prezentami przez św. Mikołaja.
Inna legenda opowiada, że Mikołaj bardzo pragnął zobaczyć miejsca, po których stąpał Jezus. Wybrał się więc któregoś dnia statkiem do Aleksandrii, a stamtąd do Ziemi Świętej. W drodze złapała statek burza. Św. Mikołaj modlitwami wyprosił ustąpienie burzy. Kiedy w podróży tej zabił się spadający z mostu marynarz, Mikołaj wskrzesił go, wzywając imienia Boga.

Niedługo rozpoczęły się w Mirze i okolicach krwawe prześladowania chrześcijan nakazane przez cesarza Galeriusza Waleriusza Maksymina. Około 310 r. także i biskup Mikołaj trafił do więzienia, gdzie był torturowany, jednak w 313 r. na podstawie edyktu mediolańskiego, który przyznawał chrześcijaństwu równouprawnienie, Mikołaj i inni uwięzieni chrześcijanie odzyskali wolność. Wkrótce potem, jeszcze ze znakami męki na ciele, wystąpił na pierwszym soborze powszechnym w Nicei w 325 r., gdzie ustalano pierwsze zasady mające obowiązywać Kościół. Podobno tam spoliczkował heretyka Ariusza, który próbował nie dopuścić do osiągnięcia porozumienia, a którego nauki legły u podstaw herezji zwanej arianizmem. Do dziś istnieją dokumenty zgromadzenia w Nicei, na których widnieje podpis św. Mikołaja. Umarł 6 grudnia około roku 345/351 w Mirze (dziś Demre w Turcji). (...)

Nie ma w zachowanych przekazach doniesień, że św. Mikołaj podróżował w zaprzęgu z reniferami w Rovaniemi, nie ma, że udawał grubasa w czerwonym rozciągniętym dresie i darł się ho-ho-ho, nie ma, że był akwizytorem wielkich sieci handlowych w USA, ani nigdzie indziej na świecie! 
Jedyne miejsca związane ze św. Mikołajem to Patras w Grecji, Mira/Demre w Turcji i Bari we Włoszech. 

Św. Mikołaj wspomagał potrzebujących używając własnego majątku. Nie namawiał do kupowania bzdurnych, niepotrzebnych prezentów, żeby właściciele szemranych firm mogli opływać w dostatki.  

Wyobraźmy sobie przez chwilę, że św. Mikołaj żył ok. 100 lat temu i był prezydentem USA, albo papieżem. Czy jakakolwiek firma handlowa, medialna używałaby wizerunku świętego do merkantylnych celów? Przecież po pierwszym takim wyskoku prawnicy doprowadziliby ją do bankructwa za bezprawne wykorzystanie wizerunku!
Czy możemy sobie wyobrazić, że jakiś obcy Lidl, Biedronka, albo inny dyskont przerabia wizerunek naszego papieża na pajaca w czapce z pomponem i robi z niego naganiacza do sklepów, który mieszka w Rovaniemi, dzieci piszą do niego listy, a on lata z prezentami po niebie ciągniony przez renifery? Nie! A tak został przecież przerobiony wizerunek biskupa św. Mikołaja z Miry! 

Zaraz usłyszę: czepiasz się! A no czepiam i jestem stanowczo przeciwna takiej scenografii!
Św. Mikołaj ma być KATOLICKIM ŚWIĘTYM BISKUPEM! Przy okazji ma przypominać swoim następcom dokąd mają zmierzać.
Dzieci mają dostać 6.12 prezenty pod poduszkę od św. Mikołaja, żeby wiedziały, że jest taki święty, który był prawdziwym biskupem żyjącym w Mirze, obdarowywał potrzebujących i to na jego pamiątkę dzieci dostają prezenty, żeby nauczyły się również pomagać bliźnim. 
Bardzo cenne są wszystkie inicjatywy, które mają pomagać biednym ludziom, dzieciom, niedołężnym staruszkom takie jak Szlachetna Paczka. Ale kiedy słyszę w Polsacie, że będzie nadawany "mikołajkowy blok reklamowy", to widzę tylko medialne oszustwo. Nie mam żadnego zaufania do akcji "mikołajkowej" - NIE MA ŻADNYCH MIKOŁAJKÓW!!!!! Był i jest tylko jeden ŚW. MIKOŁAJ!

Pamiętam jak moi śp. Rodzice starali się ukryć przed nami prezenty (czasem im się nie udawało ;)) a jak przychodził 6.grudnia, to Ojciec zakładał piękną czapę biskupią, którą sam wyciął z kartonu i przystroił zapewne z pomocą Mamy, okrywał się jedwabną kolorowa kapą z tapczanu (to takie dwuosobowe łóżko), przyprawiał sobie długą brodę z waty. Miał też pastorał (laskę biskupią), owiniętą jakimś złotkiem po czekoladach. Dzieci w całym bloku (niedużym) miały radochę, że św. Mikołaj do nich przyszedł. Ale każde musiało się przyznać, czy były grzeczne i czy zasługują na prezent. Dla niegrzecznych dzieci była rózga. To były ciężkie czasy dla rodziców, bo wybór prezentów był - jak to za komuny - wyjątkowo ograniczony.
Potem jeszcze była "gwiazdka" dla dzieci w zakładach pracy rodziców, a tam "Dziadek Mróz" - czyli komuszy erzac w czerwonym chałacie z białą brodą - rozdawał dzieciom paczki ze słodyczami, których nie można było kupić w sklepach, więc i wszyscy rodzice i wszystkie dzieci chętnie korzystały z tej atrakcji. 

I jeszcze jedna rzecz, która w moim dzieciństwie była oczywista. Dzień św. Mikołaja był jedynym dniem, w którym dzieci dostawały prezenty świąteczne (u nas czasami były to np. ozdoby choinkowe).  Święta Bożego Narodzenia były już bez żadnych prezentów - po prostu było to BOŻE NARODZENIE! Pracowicie przygotowywane przez wszystkich: zakupy, sprzątnie, ubieranie choinki, pieczenie, gotowanie, uroczysta kolacja wigilijna, po której wszyscy szli na pasterkę, najważniejsze świąteczne wydarzenie. W samo Boże Narodzenie spotykaliśmy się z dalszą rodziną, a w Szczepana, po mszy św. -  z przyjaciółmi  i znajomymi.
U mnie w domu nigdy nie było cyrku z prezentami pod choinką, bo to urodziny Jezusa były najważniejsze, a nie prezenty. Przecież na prezenty jest mnóstwo innych okazji! Współczuję moim znajomym z byłego zaboru rosyjskiego, którzy muszą wymyślać i przygotować 20-30 prezentów dla wszystkich członków rodziny, którzy przyjadą na wigilię. To jest chore! Szczególnie, że teraz każdy może sobie kupić co chce.
Może już czas przywrócić Bożemu Narodzeniu prawdziwe znaczenie? Odrzucić chore zwyczaje prezentowe, które przesłaniają święta Bożego Narodzenia?
To byłby może początek powrotu do normalności, do nauki Jezusa, do św. Mikołaja. Marzy mi się taka nowa moda.