Ujawnienie tożsamości chuliganów dla dobra wszystkich!

Od kilku dni opozycja oraz media jej sprzyjające żyją publikacją zdjęć demonstrantów, którzy 16 grudnia ubiegłego roku zablokowali Sejm. Narracja jest oto taka, że policja nie miała prawa ujawnić tych zdjęć, że jest to próba zastraszania obywateli przeciwnych rządowi i w ogóle...jak tak było można!? Poprosiłam znajomego prawnika, gdyż kształciłam się w zupełnie innym kierunku, by wyjaśnił mi meandry prawne, bo tzw. szary człowiek może pogubić się w sprzecznych opiniach. Otóż zastrzegłszy się, że sprawy nie zna z akt, zwrócił mi uwagę na przykład z Trójmiasta. Otóż kilka lat temu zaginęła Iwona Wieczorek. Sprawa do dzisiaj jest niewyjaśniona. Dziewczyna wyszła z dyskoteki i... zniknęła. Śledztwo policji stanęło w miejscu. Wówczas zdecydowano się ujawnić nagranie z monitoringu miejskiego, który zarejestrował dziewczynę oraz mężczyznę, który szedł za nią w odległości ok. 20 metrów. Tego człowieka nazwano "Mężczyzną z ręcznikiem". Za pośrednictwem mediów poproszono go, by zgłosił się na policję, a także wezwano oglądających ów materiał o pomoc w ustaleniu jego danych personalnych. O ile mi wiadomo "Mężczyzna z ręcznikiem" nadal pozostaje anonimowy. Proszę zwrócić uwagę, że ujawniono wizerunek człowieka, co do którego nawet nie wiadomo było, czy w jakikolwiek sposób był związany ze zniknięciem p. Wieczorek. Uznano jednak, że sprawa jest na tyle poważna, by pokazać jego wizerunek. Nie słyszałam, by ktokolwiek podniósł zarzut, że policja działała niezgodnie z obowiązującym prawem. I słusznie, bo należało sięgnąć po wszystkie narzędzia, które mogły przybliżyć organy ścigania do wyjaśnienia tej zagadki. Szkoda, że (jak na razie) nie udało się jej wyjaśnić.
Żeby sprawa była jasna dla tych, którzy błądzą w ciemnościach - w żadnym wypadku nie porównuję tych dwóch spraw. W opisywanym przypadku należało poruszyć niebo i ziemię, by wyjaśnić zaginięcie p. Wieczorek. Natomiast jeżeli chodzi o wydarzenia z grudnia ubiegłego roku, to mamy - w mojej skromnej ocenie - do czynienia z działaniami (ja bym je nazwała) chuligańskimi. Ich uczestnicy zapewne się ze mną nie zgodzą i nazwą je np. obywatelskim nieposłuszeństwem. Ok, wszystko w rękach sądu.
Podkreślam, zderzając te dwie sprawy, chodzi mi jedynie o podstawę prawną, a nie o ich porównanie, bo z oczywistych względów są one nieporównywalne.
Chcę jeszcze jedna rzecz podkreślić - nie spodziewałam się, że w III RP dojdzie do próby zerwania Sejmu, a więc do takich działań, które swoimi korzeniami sięgają warcholstwa I RP. Szok i niedowierzanie.