Klonka Bodnara zdymisjonowana i essa

Łacińska maksyma: de gustibus non est disputandum jest w zasadzie manifestem tolerancji, podobnie jak nuż kuchenny służy w zasadzie do krojenia chleba. W istocie zaś ten imperatyw poprawności politycznej skłania ludzi bez ugruntowanych mądrością pokoleń zasad, zakompleksionych, chwiejnych, omamionych blichtrem sztucznego miodu, podatnych na wpływy, do akceptacji niemal wszystkich odstępstw od fundamentów ładu aksjologicznego. I tak ich tolerancja potwornieje w anarchię. A każdą zmianę, każdą dewiację, każdy koncept zdegenerowanych sumień i umysłów, każdą fanaberię moralną, ideową i estetyczną, każde wykoślawienie poczucia prawdy, piękna i dobra, nazywają progresem.
Apokaliptyczne z mej perspektywy pytanie brzmi: czy pryncypialny, tkwiący w sztywnym gorsecie nasyconej z dziada pradziada patriotycznie tradycji, czasami zbyt kostyczny, z ograniczonym poczuciem humoru, konserwatyzm ma szansę przetrwania w konfrontacji z amorficzną, zaczadzoną kosmopolityzmem falangą wabiącą majakami nieograniczonej swobody egzystencjalnej wytrzebionej z praw naturalnych
i afirmującej rozpasanie obyczajowe, czyli z końcem świata wartości?
Moderniści mają oczywiście gęby pełne frazesów o prawach człowieka i o praworządności w ogóle. A korupcja zżera brukselskie elyty. Właśnie do aresztu trafiła wiceprzewodnicząca parlamentu Europejskiego, Greczynka Eva Kaili. Swoje za uszami ma wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej Vera Jourowa. Trzecia osoba w Rzeczpospolitej wraz ze swym wybujałym ego kryjąc się za immunitetem nie zamierza dowodzić przed sądem swej niewątpliwej niewinności. Prokuratorka podejrzana o przestępstwo idzie w zaparte.
Liczne płcie kulturowe usiłują wypierać z antropologii płeć biologiczną. Eugenika wkrada się do zabiegów in Vitro. Akceptację zyskuje eutanazja. Chwalenie się skrobankami przestaje być obciachem. Weganizm przeistacza się z diety w religię. Trwa walka o przyznanie zwierzętom, na razie tylko chyba ssakom, ale w kolejce czekają ptaki, zwłaszcza gadające, płazy, gady i ukwiały, osobowości prawnej jako osobom nie ludzkim ze spacją, bo bez niej sprawa dotyczyłaby stworzeń okrutnych…
Tyle na dziś rozważań w stylu paraadwentowych rekolekcji. Dla odprężenia proponuję kilka refleksji na marginesie zdarzeń, incydentów
i epizodów z urozmaiconej ostatnio bieżączki.
Podobno premier obiecał piłkarzom 30 milionów za wyjście z grupy na mistrzostwach świata. Nasi reprezentanci poszli o krok dalej i opuścili Katar. Ale premier ustami rzecznika rządu wycofał się z obietnicy znacznie ją modyfikując, gdy w kadrze rozgorzały swary o podział fruktów. Aby pognębić premiera wodzireje opozycji przestali zawodzić: “Polacy, nic się nie stało” i zakrzyknęli, że gwarancja premii za wczołganie się do szesnastki w czasie kryzysu i zaciskania pasa była poronionym pomysłem. I tak polityka sprawiła, że pierwszy raz od zarania trener i jego futboliści oberwali cięgi za wykonanie planu. Mimo wszystko szkoda, że to nie biało-czerwonym zdarzył się marokański cud.
Kontrwywiad aresztował rosyjskiego szpiega zatrudnionego w stołecznym ratuszu, konkretnie w Urzędzie Stanu Cywilnego. I rozpoczęło się dociekanie czyj to człowiek. Bo pracował u Rafała Trzaskowskiego, ale osiadł na samorządowej posadzie za prezydentury Lecha Kaczyńskiego. A wcześniej jako urzędnik IPN był członkiem komisji likwidującej WSI z poręczenia Antoniego Macierewicza, wszak z nominacji podpisanej przez Radosława Sikorskiego. Zatem żelazna logika sugeruje, że do newralgicznej strefy bezpieczeństwa państwa Tomasza L. wprowadził sowiecki jeszcze agent wpływu Macierewicz wespół w zespół z Lechem Kaczyńskim, co musiał zaakceptować jego brat bliźniak. Pchło skacz! Pchła nie skacze. Wniosek: pchła ogłuchła. Dowcip poprzedzający ową pointę zna zapewne niemal każdy.
Na pacyfistów, zwłaszcza ze środowisk LGBTitd, padł blady strach. Będzie branka. A tu, jak na złość, rzecznik praw obywatelskich Marcin Wiącek odwołał swą zastępczynię Hannę Machcińską, orędowniczkę wszystkich ludzi dobrej woli, pożytecznych idiotów grasujących przy granicy Polski z Białorusią, zadymiarzy atakujących policjantów w trakcie tumultów antyrządowych, maltretowanego podczas zatrzymania mecenasa z talentem aktorskim, prześladowanej przez reżym mniejszości homoseksualnej, jednym słowem klonkę(rodzaj waginalny od rzeczownika klon)Bodnara. Nic więc dziwnego, że były RPO powiódł tłum, no, tłumik, rozwścieczonych decyzją profesora Wiącka, na siedzibę rzecznika. Iwentowi towarzyszyła oczywiście od początku do końca kamera amerykańskiego telebimu PO.
Wzburzonym obywatelom nie udało się natomiast wedrzeć do twierdzy NBP, w proteście przeciw mianowaniu przez prezesa Adama Glapińskiego Jacka Kurskiego na stanowisko dyrektorskie w Banku Światowym. Wygląda na to, że Glapiński przetrwa na swym stołku najmarniej jeszcze rok, nim z gabinetu przy Placu Powstańców Warszawy wywlecze go… Chciałem napisać sam Donald Tusk, ale zapewne wyegzekwuje prawo w towarzystwie kilku karków.
Na marginesie, gdy profesor Glapiński doradził ziomkom znękanym kryzysem na złagodzenie smuteczków opiekę nad psem, lub kotem, czujni funkcjonariusze wolnych mediów wyliczyli, ile taka przyjemność kosztuje. Ludzie nie mają co do garnka włożyć, a ten wyskakuje z taką kosztowną propozycją. Te sprawy da się pogodzić, stwierdził pewien właściciel budki z kebabami.
A propos empatii dla naszych sióstr i braci mniejszych. Wspominając o nich prezes zacytował zapewne klasyka, Jana Kaczmarka z kabaretu “Elita”. “Do serca przytul psa, weź na kolana kota, weź lupę, popatrz – pchła! Daj spokój, pchła to też istota.”
O “Elicie” przypomniałem sobie przy okazji plebiscytu PWN na słowo roku. Wygrało fonetyczne syczenie: essa, wyprzedzając między innymi: odklejkę, popkorninę i dynkę. I git. Żeromski wymyślił wczasy, Mickiewicz Grażynę, jakiś pomyleniec domówkę w miejsce wydawałoby się wrosłej w polszczyznę prywatki. Przepadł niestety w radiowych archiwach lansowany przez “Elitę” właśnie czasownik ryćkać, który cokolwiek by nie znaczył, wzbogacał nasze mizerne słownictwo erotyczne. Od kiedy jednak radiową Trójkę obezwładnia ponuractwo, perły kabaretowej klasyki ulegają zapomnieniu.
 
Sekator
 
Ps.

- Zawracanie głowy z tą polszczyzną - mruczy mój computer. - Wkrótce I tak wszyscy będziemy szwargotać po… angielsku.
- Ja, naturlich - zgadzam się z Eustachym kontynuując groteskowy(?) dialog,.