Jak zbankrutują państwa?

Ban­kruc­two pań­stw ozna­cza za­prze­sta­nie sto­so­wa­nia ter­ro­ru przez te­ry­to­rial­ny­ch mo­no­po­li­stów. Każ­da for­ma ta­kie­go ter­ro­ry­zmu się nie opła­ca (a opła­ca­ła się daw­niej), a za­tem za­nik­ną wszel­kie or­ga­ni­za­cje, któ­re się tą me­to­dą po­słu­gu­ją.

  Głów­nie po­le­ga to na tym, że ta­ki ter­ro­ry­sta ma mo­no­pol na pew­nym ob­sza­rze, któ­ry uzna­je za swój, i pod przy­mu­sem, ini­cju­jąc ak­ty prze­mo­cy i ni­mi gro­żąc, zbie­ra ha­ra­cze od lud­no­ści za­miesz­ku­ją­cej ten te­ren. A by unik­nąć bun­tu, w za­mian świad­czy tej lud­no­ści róż­ne usłu­gi na ni­skim po­zio­mie. Ta­ka for­ma za­ra­bia­nia się już nie opła­ca (kosz­ty prze­wyż­sza­ją zy­ski), dla­te­go or­ga­ni­za­cje świad­czą­ce ta­kie sa­me usłu­gi jak ter­ro­ry­ści (mi­li­tar­ne, praw­ni­cze, de­tek­ty­wi­stycz­ne, usta­wo­daw­cze, ochro­niar­skie, edu­ka­cyj­ne, ubez­pie­cze­nio­we, ban­ko­we, kul­tu­ral­ne etc...), ale nie sto­su­ją­ce ter­ro­ru, tyl­ko przed­sta­wia­ją­ce swo­je ofer­ty chęt­nym, ta­kie, któ­re ma­ją klien­tów, któ­rzy sa­mi wy­bio­rą te or­ga­ni­za­cje spo­śród wie­lu kon­ku­ren­tów, po pro­stu wy­gra­ją kon­ku­ren­cję ryn­ko­wą.

  Ban­kruc­two pań­stw na­stą­pi na sku­tek te­go, że stra­cą klien­tów (któ­ry­ch te­raz na­zy­wa­ją oby­wa­te­la­mi, co je­st słusz­nym roz­róż­nie­niem, bo klient sta­je się nim z wła­sne­go wy­bo­ru, a oby­wa­tel to klient ster­ro­ry­zo­wa­ny do da­ne­go wy­bo­ru) na rze­cz or­ga­ni­za­cji lep­szy­ch, spraw­niej­szy­ch, przy­no­szą­cy­ch zy­sk. Tak się sta­nie, bo wy­daj­no­ść pra­cy lu­dzi współ­pra­cu­ją­cy­ch do­bro­wol­nie ca­ły czas ro­śnie, a lu­dzi ster­ro­ry­zo­wa­ny­ch ma­le­je.

  To bę­dzie dłu­gi pro­ces, bo ty­siąc­let­nia opła­cal­no­ść ter­ro­ry­zmu spo­wo­do­wa­ła, że pań­stwa za­ku­mu­lo­wa­ły bar­dzo du­ży ka­pi­tał i jesz­cze dłu­go po­cią­gną na stra­ta­ch. Ale wzro­st wy­daj­no­ści pra­cy, a za­tem też wzro­st róż­ni­cy mię­dzy ren­tow­no­ścią or­ga­ni­za­cji do­bro­wol­ny­ch w sto­sun­ku do ren­tow­no­ści or­ga­ni­za­cji ter­ro­ry­stycz­ny­ch, a za­tem głów­nie pań­stw i ży­ją­cy­ch z ni­mi w sym­bio­zie kor­po­ra­cji, to je­st wzro­st aprok­sy­mo­wa­ny funk­cją wy­kład­ni­czą, dla­te­go to ban­kruc­two bę­dzie trwa­ło wie­lo­kroć kró­cej niż trwa­ło aku­mu­lo­wa­nie ka­pi­ta­łu. Kil­ka ty­się­cy lat bu­do­wa­nia ter­ro­ry­zmu zban­kru­tu­je w kil­ka­dzie­siąt lat.

  To ban­kruc­two już ob­ser­wu­je­my, bo mo­car­stwa się po­wo­li roz­pa­da­ją. Po­przed­ni wiek to fe­sti­wal ta­ki­ch roz­pa­dów — wte­dy po­wsta­ło naj­wię­cej w dzie­ja­ch świa­ta ma­ły­ch pań­ste­wek. Tak się dzie­je dla­te­go, że wy­daj­no­ść pra­cow­ni­ka do­bro­wol­ne­go je­st wie­lo­kroć wyż­sza niż pra­cow­ni­ka ter­ro­ry­zo­wa­ne­go — a kie­dyś by­ła mniej­sza. Ten pro­ces trwa już od daw­na, bo z te­go sa­me­go po­wo­du zban­kru­to­wa­ło nie­wol­nic­two pry­wat­ne w cią­gu ostat­ni­ch dwu­stu lat. I do­kład­nie tak sa­mo zban­kru­tu­je nie­wol­nic­two pań­stwo­we. Wła­ści­cie­le nie­wol­ni­ków ho­do­wa­li ich jak by­dło – do­kład­nie tak sa­mo pań­stwa ho­du­ją oby­wa­te­li. To się co­raz bar­dziej nie opła­ca.

  Eko­no­mia po pro­stu po­ko­nu­je ludz­ką na­tu­rę, bo też z ludz­kiej na­tu­ry wy­ni­ka. Po pro­stu le­ni­stwo je­st wie­lo­kroć sil­niej­sze, niż in­stynkt gra­bie­ży. Jak moż­na coś ukra­ść w go­dzi­nę, to każ­dy wy­bie­rze zro­bie­nie te­go w mi­nu­tę i od­po­czy­nek czy roz­ryw­kę w tak za­osz­czę­dzo­nym cza­sie. Do­kład­nie tak sa­mo jak lew, któ­ry wstrzy­mu­je po­goń za zbyt szyb­ką an­ty­lo­pą — bo mu się nie opła­ca jej go­nić, wo­li ła­twiej­szy łup. Do­kład­nie tak sa­mo nie opła­ca się kuć mie­cza, by ko­muś ukra­ść je­dze­nie, je­śli się sa­me­mu to je­dze­nie zro­bi szyb­ciej i ta­niej niż ku­cie mie­cza. Do­kład­nie tak sa­mo nie opła­ca się zbie­rać si­łą ha­ra­czu, by po­tem ofia­rę uczyć — wię­cej za­ra­bia się na ucze­niu ko­goś, kto sam się zgło­si.

  Spo­łecz­no­ści, któ­re chcą się uczyć, po pro­stu po­ko­na­ją ryn­ko­wo spo­łecz­no­ści, któ­re trze­ba do na­uki zmu­szać si­łą. Spo­łecz­no­ści, w któ­ry­ch lu­dzie oszczę­dza­ją so­bie na sta­ro­ść jak chcą, po­ko­na­ją w kon­ku­ren­cji go­spo­dar­czej spo­łecz­no­ści, w któ­ry­ch si­łą zmu­sza się lu­dzi do oszczę­dza­nia w pi­ra­mi­da­ch fi­nan­so­wy­ch zwa­ny­ch ubez­pie­cze­nia­mi spo­łecz­ny­mi. Spo­łecz­no­ści, w któ­ry­ch lu­dzie mo­gą so­bie wy­bie­rać sys­tem ochro­ny zdro­wia, po­ko­na­ją spo­łecz­no­ści, w któ­rej je­st mo­no­pol me­dycz­ny, do któ­re­go wszy­scy są na si­łę zmu­sze­ni i od któ­ry­ch po­bie­ra się opła­ty po­przez ter­ror, a za­tem pod groź­bą ka­ry.

  Pań­stwa zban­kru­tu­ją, bo po­słu­gu­ją się głów­nie ter­ro­rem, a ta­ki spo­sób za­ra­bia­nia je­st już nie­opła­cal­ny. To się sta­nie nie na sku­tek ja­kiejś krwa­wej re­wo­lu­cji, bun­tu czy woj­ny – to bę­dzie po pro­stu po­wol­ne gni­cie pań­stw, ich roz­pad, utra­ta wła­dzy, bo lu­dzie po­wo­li znaj­dą so­bie lep­sze i tań­sze al­ter­na­ty­wy par­tac­ki­ch usług pań­stwa. Ob­sza­ry, na któ­ry­ch ter­ror bę­dzie się zmniej­szał, bę­dą go­spo­dar­czo wy­gry­wać z ob­sza­ra­mi, któ­re ter­ror bę­dą na­tę­żać. Tak USA wy­gra­ły zim­ną woj­nę z ZSRR. Wkrót­ce wszyst­kie pań­stwa prze­gra­ją go­spo­dar­cze zim­ne woj­ny z kor­po­ra­cja­mi, któ­re nie ży­ją z ni­mi w sym­bio­zie. To per­spek­ty­wa naj­bliż­sze­go ćwierć­wie­cza.

  Pań­stwa do­tych­czas nie ban­kru­to­wa­ły, a tyl­ko prze­gry­wa­ły woj­ny, co skut­ko­wa­ło zmia­ną jed­ny­ch pań­stw na in­ne. Ale to się dzia­ło w cza­sa­ch, w któ­ry­ch ter­ro­ry­zm się opła­cał — do miesz­kań­ców ja­kie­goś te­re­nu za­wsze przy­sze­dł ter­ro­ry­sta, by z ni­ch zdzie­rać ha­ra­cz, bo to się za­wsze ko­muś opła­ca­ło. Tak się dzia­ło, bo ten ter­ro­ry­sta mó­gł za­ra­biać na ty­ch ster­ro­ry­zo­wa­ny­ch miesz­kań­ca­ch. Ale to się już koń­czy, bo wie­lo­kroć wię­cej na ty­ch miesz­kań­ca­ch da się za­ro­bić, gdy się im za­pro­po­nu­je kon­ku­ren­cyj­ną ofer­tę, niż gdy się od ni­ch wy­mu­si ha­ra­cz si­łą.

  Li­kwi­da­cja pań­stw, czy­li w istot­ny spo­sób ogra­ni­cze­nie dzia­łań ter­ro­ry­stycz­ny­ch, spo­wo­du­je roz­kwit już ist­nie­ją­ce­go czło­wie­czeń­stwa. To, co w lu­dzia­ch do­bre­go, bę­dzie mo­gło wresz­cie roz­kwit­nąć. Wie­le kon­flik­tów spo­łecz­ny­ch za­nik­nie, bo są one ge­ne­ro­wa­ne przez pań­stwo — a to spo­wo­du­je, że lu­dzie ode­tchną, zy­ska­ją wię­cej wol­no­ści i swo­bo­dy, a więc le­piej i ta­niej bę­dą mo­gli re­ali­zo­wać swo­je dzi­siej­sze ma­rze­nia i pra­gnie­nia. Lu­dzie na­dal bę­dą roz­wi­jać kul­tu­rę, tyl­ko bę­dą to ro­bić spraw­niej, bo sy­ner­gicz­ny efekt współ­pra­cy wzro­śnie. To zmie­ni sto­sun­ki spo­łecz­ne na lep­sze, bo wię­cej lu­dzi bę­dzie mo­gło wresz­cie roz­wi­jać swo­je ta­len­ty. Bę­dzie mniej kon­flik­tów. Naj­wię­cej kon­flik­tów wy­wo­łu­je ter­ro­ry­zm, a on nie bę­dzie się już opła­cał.

  Pań­stwo pol­skie też zban­kru­tu­je, bo wszyst­kie usłu­gi, któ­re świad­czy, bę­dzie du­żo ta­niej i le­piej świad­czył pry­wat­ny pod­miot. Nie bę­dę wte­dy mu­siał ni­gdzie ucie­kać — na­dal bę­dę miesz­kań­cem kra­ju, Pol­ski, któ­ra bę­dzie trwa­ła, nie zban­kru­tu­je, ale po pro­stu za­mia­st być pod przy­mu­so­wą opie­ką ter­ro­ry­sty, któ­ry za swo­je kiep­skie usłu­gi wy­mu­sza ha­ra­cz, sto­su­jąc ter­ror, czy­li groź­bę ka­ry, bę­dę te wszyst­kie usłu­gi mó­gł do­bro­wol­nie ku­pić od wie­lu firm spe­cja­li­zu­ją­cy­ch się w da­nej dzie­dzi­nie. Osob­no so­bie ku­pię, w osob­ny­ch fir­ma­ch, usłu­gi edu­ka­cyj­ne, ubez­pie­cze­nio­we, ochro­niar­skie, mi­li­tar­ne, praw­ni­cze, kul­tu­ral­ne etc... Je­śli bę­dę po­trze­bo­wał opie­ku­na, to so­bie go po pro­stu wy­naj­mę — bę­dzie ta­ki­ch wie­lu do wy­bo­ru. Już ta­cy są — na­zy­wa­ją się do­rad­cy praw­ni, fi­nan­so­wi czy oso­bi­ści tre­ne­rzy. Oni po pro­stu za­stą­pią zban­kru­to­wa­ne pań­stwo.

  Po­dat­ki to kla­sycz­ny ter­ro­ry­zm, w peł­ni zgod­ny z de­fi­ni­cją te­go sło­wa. To po­bra­nie opła­ty pod groź­bą ka­ry za usłu­gi, któ­ry­ch się nie za­ma­wia­ło, bez moż­li­wo­ści zre­zy­gno­wa­nia z ni­ch. Czy chcę, czy nie, czy mi to od­po­wia­da, czy nie, mu­szę za­pła­cić, bo jak nie, to gro­zi mi ka­ra, a jak jej nie za­pła­cę, to gro­zi mi wię­zie­nie, do któ­re­go zo­sta­nę wtrą­co­ny przy uży­ciu si­ły, po­przez za­ini­cjo­wa­nie wo­bec mnie ak­tu prze­mo­cy. Je­śli ter­ro­ry­sta po­bie­rze ode mnie ha­ra­cz, to mo­gę pró­bo­wać za to do­ma­gać się ja­kichś usług, ale to nie zmie­nia isto­ty rze­czy. To, że ter­ro­ry­sta mi przed­sta­wi ra­port opi­su­ją­cy to, na co wy­dał ścią­gnię­ty ode mnie ha­ra­cz, a na­wet je­śli po­ka­że, że ja też ja­koś na tym sko­rzy­sta­łem, w ża­den spo­sób nie zmie­nia te­go, że je­st to akt ter­ro­ru, a za­tem wy­mu­sze­nia cze­goś przy po­mo­cy groź­by uży­cia prze­mo­cy. Je­śli ter­ro­ry­sta żą­da oku­pu w za­mian za to, że nie za­bi­je za­kład­ni­ków, to kom­plet­nie nie ma zna­cze­nia, na co wy­da ten okup i czy przy­nie­sie to ja­kie­kol­wiek ko­rzy­ści tym, któ­rzy za­pła­cą — to za­wsze je­st akt ter­ro­ru. Urzęd­nik pań­stwo­wy żą­da po­dat­ku w za­mian za to, że nie uży­je wo­bec nas prze­mo­cy — je­st więc po pro­stu ter­ro­ry­stą. Ta­ka for­ma za­ra­bia­nia w spo­sób sta­ły i zor­ga­ni­zo­wa­ny już się nie opła­ca.

  Z ter­ro­ry­stą żad­nej umo­wy się nie pod­pi­su­je — ter­ro­ry­sta na­rzu­ca swo­je wa­run­ki si­łą. Nie moż­na od­mó­wić umo­wy z ter­ro­ry­stą. Nie za­wsze mo­gę jawnie uciec przed ter­ro­ry­stą, jakim jest państwo — gdy mu nie opła­cę ha­ra­czu, to bę­dzie mnie ści­gał na ca­łym świe­cie. Oczy­wi­ście za­wsze mo­gę każ­de­mu ter­ro­ry­ście uciec cich­cem, jak się uda go oszu­kać czy uśpić je­go czuj­no­ść, ale to w ża­den spo­sób nie li­kwi­du­je te­go, że je­stem ter­ro­ry­zo­wa­ny — więc emi­gra­cja nie roz­wią­zu­je pro­ble­mu. Po­dat­ki są nie­unik­nio­nym kosz­tem dzia­łań ter­ro­ry­stycz­ny­ch pań­stwa. Je­st to po­wszech­ne, bo się to opła­ca­ło, ter­ro­ry­sta na tym za­ra­biał, więc za­warł po­wszech­ny so­ju­sz z in­ny­mi ter­ro­ry­sta­mi — więc gdzie­kol­wiek bym się nie prze­pro­wa­dził, to wpad­nę w si­dła ja­kie­goś ter­ro­ry­sty, któ­ry wy­mu­si na mnie ha­ra­cz. Ale to się już po­wo­li koń­czy, bo ta dzia­łal­no­ść prze­sta­je się opła­cać.

  Ban­kruc­two pań­stwa spo­wo­du­je roz­kwit pry­wat­ny­ch firm, bo one za­stą­pią wszel­kie usłu­gi, któ­re te­raz świad­czy pań­stwo. Bę­dą otwie­ra­ne no­we fir­my i bę­dzie spa­da­ło bez­ro­bo­cie.  Bo­gac­two lu­dzi bę­dzie szyb­ko ro­sło, bo obec­ny ter­ror w du­żym stop­niu ogra­ni­cza biz­nes i wzro­st go­spo­dar­czy. Pań­stwo po­waż­nie ogra­ni­cza efekt sy­ner­gicz­ny, któ­ry po­wo­du­je współ­pra­ca, więc je­go za­nik gwał­tow­nie ten efekt zwięk­szy, a to jesz­cze bar­dziej zwięk­szy wy­daj­no­ść pra­cy. Więc go­spo­dar­czo ban­kruc­two pań­stw bę­dzie bar­dzo ko­rzyst­ne dla wszyst­ki­ch lu­dzi.

  To o czym pi­szę to nie kla­sycz­ne ban­kruc­two, ja­kim ule­ga­ją pry­wat­ne fir­my. Wła­ściw­sze sło­wa to: roz­pad, upa­dek, za­nik, ob­umie­ra­nie. To o czym pi­szę, to nie sy­tu­acja, w któ­rej pań­stwo sta­je się nie­wy­pła­cal­ne — choć tak też mo­że upa­ść. Gdy ban­kru­tu­je fir­ma, to ją mo­że wy­ku­pić in­na fir­ma. Ja pi­szę o ban­kruc­twie idei pań­stwo­wo­ści, a więc opie­ra­niu się na ter­ro­ry­zmie. Gdy pań­stwo zban­kru­tu­je, to go nie wy­ku­pi, czy nie przej­mie, żad­ne in­ne, bo wszyst­kie zban­kru­tu­ją — ich za­da­nia przej­mą pod­mio­ty dzia­ła­ją­ce na in­nej za­sa­dzie, ta­kie, któ­re nie ter­ro­ry­zu­ją swo­ich klien­tów. Bankructwo państw to nie będzie likwidacja wszelkich instytucji państwowych — one pozostaną i będą działać. Ale bę­dą dzia­łać po­ko­jo­wo, ryn­ko­wo, po­ja­wi się dla ni­ch kon­ku­ren­cja, prze­sta­ną mieć mo­no­pol, prze­sta­ną sto­so­wać ter­ror, bę­dą mu­sia­ły się sta­rać o klien­ta.

Grzegorz GPS Świderski

PS. Notki powiązane:

• Koniec historii, czyli osobliwość
• Co ma się rozpaść nie zaginie
• Państwo się nie opłaca

Tagi: gps65, państwo, futurologia, technologia, ekonomia.