Włosi strzeżcie się waszego premiera!

Jak już wspominałem w poprzedniej notce Italia od początku "pandemi" stała się głównym, kovidowym laboratorium świata. Dziś nie będzie o wymiarze sanitarnym tego nieszczęścia, które nas dotyka ale ekonomicznym. Otumaniona medialnym terrorem większość nie zdaje sobie w ogóle sprawy czemu tak naprawdę ma służyć ta "pandemia" i jakie są plany zmiany paradygmatów obowiązujących w gospodarce w świecie "przedkowidowym". Te plany są już w realizacji i ustawiacze świata wcale się z nimi nie kryją.
Artykuł, który przytaczam niżej, napisany przez niemieckiego ekonomistę Norberta Haringa (jego CV https://norberthaering.de/en/cv/) tak naprawdę nie dotyczy wyłącznie Italii, choć głównym bohaterem jest Mario Draghi, od niedawna premier tego kraju. Draghi, poprzednio szef EBC, przedtem dyrektor generalny Goldman Sachs i wysoki urzędnik Banku Światowego jest członkiem "elit", które nazywam na własny użytek "ustawiaczami świata".

My w Polsce powinniśmy bardzo uważnie obserwować takie ruchy bo jest więcej niż pewne, że prędzej czy później będą realizowane także u nas. Jeśli ktoś wierzy, że polską politykę, zwłaszcza gospodarczą, kreuje rząd pana premiera Morawieckiego, natchnionego siłą i wizjonerstwem pana prezesa Kaczyńskiego to już może zakończyć lekturę. Zapraszam tych, którym chce się jeszcze myśleć i i nie mają bezpośredniego połączenia wi-fi z telewizorem.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mario Draghi został niedawno szefem włoskiego rządu, nigdy nie uczestnicząc w żadnych wyborach powszechnych. Czy strony, które się na to zgodziły, dołożyły należytej staranności? Czy przeczytali ostatni przewodnik Draghiego „Ożywienie i restrukturyzacja sektora przedsiębiorstw”? Sprowadza się to do: Pozwól małym firmom upaść, pomóż funduszom private equity w pozbyciu się średnich aktywów i pozwól dużym firmom przejąć kontrolę."

Oprócz tego, że znalazł się na czele włoskiego rządu, Draghi został niedawno starszym członkiem G30, grupy założonej przez Fundację Rockefellera. Skupia przedstawicieli wysokiego szczebla ze światowych korporacji finansowych, przedstawicieli banków centralnych, naukowców i innych urzędników publicznych. Jeszcze w 2018 r. Rzecznik Praw Obywatelskich UE orzekł, że prezes Europejskiego Banku Centralnego Mario Draghi w tym czasie nie może być członkiem takiej mieszanej grupy, która dyskutuje o polityce publicznej za zamkniętymi drzwiami.
Draghi odmówił wówczas odejścia ze stanowiska, ale opuścił grupę. Teraz, jako szef włoskiego rządu technokratycznego, wydaje się, że znów jest w porządku, aby wziąć udział w tej grupie, która publikuje dokumenty lobbujące udające obiektywne rady dla porządku publicznego.

Jego ostatnie arcydzieło, które zdawało się kwalifikować go do awansu na stanowisko Senior Member, to efekt pracy grupy roboczej, którą kierował razem z Raghuramem Rajanem - która opracowała dokument strategiczny „Ożywienie i restrukturyzacja sektora korporacyjnego po Covidzie. Projektowanie interwencji polityki publicznej ”.

Ponieważ Draghi został zainstalowany właśnie po to, aby nadzorować wydawanie pieniędzy na odbudowę po pandemii korony, jest szczególnie interesujące, jakie zalecenia zaproponowała jego grupa robocza.

Zacznijmy od cytatu z podsumowania:

"Rządy będą w coraz większym stopniu musiały odejść od szerokiego wsparcia na rzecz bardziej ukierunkowanych środków. Oznacza to powstrzymanie się od prób zachowania status quo sprzed pandemii i umożliwienie realokacji zasobów potrzebnych gospodarkom, aby stały się sprawniejsze i silniejsze. Ponadto należy polegać na zdolnościach sektora prywatnego do ustalania priorytetów i administrowania wsparciem w jurysdykcjach z silnymi prywatnymi instytucjami finansowymi i głębszymi rynkami kapitałowymi. Interwencja rządu najlepiej skupia się na usuwaniu niedoskonałości rynku i zarządzaniu tempem potrzebnym do twórczej destrukcji . Tam, gdzie podejmują działania, decydenci powinni wykazać się kreatywnością w wykorzystywanych narzędziach ”.

Jeśli jeszcze nie widzieliście, czyje interesy są tutaj promowane, pomocne są podziękowania Draghiego i Rajana. Dziękują „wielu liderom ze środowiska finansowego i szerszego sektora korporacyjnego, którzy wsparli badanie i zgodzili się na wywiad”. Nie dziękują nikomu poza G30 i zespołem projektowym.
"Jednym z dużych problemów, które identyfikują, jest „nadmierne bezpośrednie podejmowanie decyzji przez rząd i nieoptymalne wykorzystanie wiedzy fachowej sektora prywatnego, którą można by wykorzystać do lepszego bezpośredniego wsparcia”. Politycy powinni pozwolić korporacjom decydować o sposobie dystrybucji pieniędzy, które dał rząd."

Ciekawe dlaczego? Cóż, ponieważ:

"Banki i inwestorzy z sektora prywatnego mają zwykle znacznie większe doświadczenie w ocenie rentowności iz pewnością napotykają na mniejszą presję polityczną, podejmując takie decyzje".

Chyba że ludzie nie ufają komercyjnym instytucjom finansowym w podejmowaniu takich decyzji.
W tym przypadku Draghi zaleca:

„W krajach, w których panuje większa nieufność do kapitału z sektora prywatnego, rządy mogą być zmuszone do wyjaśnienia korzyści płynących z zaangażowania sektora prywatnego”.

„Te kraje” mogą równie dobrze obejmować Włochy, ponieważ Włosi nie są głupi. Uwaga: w całym artykule nie znalazłem żadnej wzmianki o tym, że instytucje finansowe zorientowane na zysk mogą mieć interesy odbiegające od interesu całego kraju.
Jak by to zrobiono? Cóż: rząd ma płacić korporacjom finansowym za usługę decydowania, komu przekazać pieniądze:

"Łącząc wiedzę fachową i zasoby sektora prywatnego i publicznego, często optymalnym rozwiązaniem będzie zapewnienie rządowych zachęt w celu zachęcania do lub ukierunkowywania inwestycji sektora prywatnego ”.

Nie ma również ani jednej wzmianki o potencjalnym problemie, że rząd, który tak mało wie o tym, gdzie pomoc jest potrzebna i jak najlepiej jej udzielać, zostanie poważnie wykorzystany, jeśli spróbuje stworzyć odpowiednie zachęty dla sektora finansowego. Cały dokument jest listą życzeń sektora finansowego na temat tego, jak chcieliby dużo zarobić na publicznych pieniądzach.

Są jednak takie przypadki, w których sektor prywatny niewiele wie:

"Dostęp do aktualnych, wiarygodnych informacji, których inwestorzy kapitałowi zazwyczaj potrzebują do podejmowania decyzji inwestycyjnych, może być trudny, zwłaszcza w przypadku MŚP. Decydenci mogą rozważyć stworzenie scentralizowanego narzędzia danych lub zachęcenie inicjatywy sektora prywatnego do pełnienia tej samej funkcji ".

Zalecenie Draghiego: pozwól rządowi znaleźć sposób na zdobycie informacji i przekazanie ich bezpłatnie korporacjom finansowym, aby mogły wybierać zgodnie z tym, co jest najlepsze dla ich wyników finansowych.
Rządy powinny również „unikać nadmiernego skupiania się na przypisywaniu winy lub wstrzymywaniu wsparcia, ponieważ takie podejście mogłoby sparaliżować podstawowe środki wsparcia biznesu niezbędne dla dobra społeczeństwa jako całości”.
Innymi słowy: Daj miliardy tym unikającym opodatkowania korporacjom i wszystkim tym, którzy uszczuplili swój kapitał, wypłacając duże dywidendy lub wydając pieniądze na odkup akcji. To nie powinno mieć znaczenia. Nikt nie powinien być zmuszany do przywożenia do domu tych pieniędzy z Karaibów i zobowiązać się do płacenia podatków w przyszłości. Przynajmniej o tym nie wspomniano.

Niech zginą małe firmy!
Artykuł kontynuuje okrzyk bojowy „zabijaj te firmy” słowami:

"Rządy powinny zachęcać do niezbędnych lub pożądanych przekształceń biznesowych i dostosowań w zakresie zatrudnienia. Może to wymagać pewnej dozy „twórczej destrukcji”, ponieważ niektóre firmy kurczą się lub zamykają, a nowe otwierają ”.

Tutaj będzie zadanie dla rządów, a nie dla sektora prywatnego. Zadanie to nazywa się „wziąć na siebie winę”:

"Kluczowym zadaniem będzie jasne zakomunikowanie tych celów i radzenie sobie z nieuniknioną reakcją przeciwko likwidacji szerokich, nieukierunkowanych programów wsparcia i doprowadzeniu do upadku niektórych firm ”.

Oczywiście sektor finansowy powinien być chroniony przed wszelkimi negatywnymi skutkami:
"Chociaż jest to przede wszystkim kryzys firm niefinansowych, rząd może potrzebować interwencji w celu ochrony lub wzmocnienia zdolności sektora finansowego do wspierania ożywienia gospodarczego ".

Które firmy powinny uczestniczyć w twórczej destrukcji? Draghi wyjaśnił to pod nagłówkiem „Zombi Firms: The Danger of the Walking Dead”. Są to „firmy, które nie są w stanie pokryć kosztów obsługi zadłużenia z bieżących zysków i są uzależnione od wierzycieli w kwestii dalszego istnienia”.

Zaczekajcie chwilę! Czy są zombie, ponieważ nie mogą spłacić długu? Mogą płacić swoje wynagrodzenie i swoim dostawcom. Gdyby (część) ich długu została umorzona, byliby rentowni. Nie byłaby to jednak twórcza destrukcja. I zaszkodziłoby wierzycielom. Jest to również niekorzystne dla świata korporacji, ponieważ jak wspomniano w artykule - że brak zamykania mocy produkcyjnych i tworzenie bezrobocia będzie skutkować niższymi cenami, wyższymi płacami i niższymi zyskami. Niższe ceny, wyższe płace i niższe zyski byłyby złe. Zamiast tego dokonajmy twórczej destrukcji, mówi Draghi.

Który typ firmy ma najwyższy wskaźnik "zombie"? Dokumenty Draghiego mówią, że to te małe:
"Niedawne badanie wykazało, że odsetek firm zombie rośnie wraz ze zmniejszaniem się wielkości firmy, co budzi obawy dotyczące rosnącej liczby „niewidzialnych” chodzących trupów wśród mniejszych firm ”.

Pomóż szarańczy wykupić te średniej wielkości.
Większe firmy są mniej zarażone zombie i można je zrestrukturyzować, czytamy w artykule. Nie przez rząd, bo rząd - jak przyznaje „praktycznie każdy poważny analityk” - nie wie, jak to zrobić. Powinien raczej polegać na „partnerstwie z sektorem prywatnym w celu sfinansowania niezbędnych restrukturyzacji bilansów”.

Czasami restrukturyzacja bilansu może być eufemizmem do wyprzedaży aktywów, przynajmniej jeśli robią to fundusze private equity, dawniej znane jako firmy zajmujące się wykupem lewarowanym, również zwane „szarańczą”. To są dokładnie te, na których Draghi chce polegać:

"Decydenci powinni określić, gdzie znajdują się krajowe pule kapitału prywatnego, aby opracować plan interwencji w celu ukierunkowania wiedzy fachowej i funduszy sektora prywatnego. (Zdolność) do mobilizacji zagranicznych źródeł finansowania prywatnego może być nieproporcjonalnie ważnym źródłem środków finansowych dla krajów o mniej rozwiniętych krajowych prywatnych źródłach finansowania. Istotne będzie nastawienie rządów do zagranicznych przejęć krajowych firm ".

Poza tym, że pozwolą na to, rządy powinny pomóc tym funduszom private equity i innym zarządzającym aktywami - takim jak ci z jego grupy roboczej G30 - poprzez zagwarantowanie złych aktywów spółek docelowych i „dotowanie inwestycji kapitałowych w przedsiębiorstwach lub sektorach o określonej wielkości”.
Może to jednak nie wystarczyć, ponieważ niektórzy z tych inwestorów mogą być bardziej przerażeni i będą unikać ryzyka utraty pieniędzy, jeśli coś pójdzie nie tak. Powinni oni uzyskać zabezpieczenia od rządu, tak aby ogólnie mogli tylko wygrać:

"Interwencja rządu w celu ochrony skrajnie negatywnych skutków inwestycji w portfelach inwestorów wynikających z ekstremalnie negatywnych makroekonomicznych ryzyk może być wymagana, aby dać inwestorom prywatnym pewność do inwestowania."

Krótko mówiąc, rada Draghiego dla rządów brzmi: Opracuj bardzo duże plany dotacji rządowych. Przekaż je korporacjom finansowym i pozwól im zdecydować, jak zarobić najwięcej pieniędzy, przydzielając te dotacje firmom, którym pożyczają lub kupują i „restrukturyzują”, jednocześnie upewniając się, że wystarczająca kreatywna destrukcja obniży płace i utrzyma wysokie ceny produktów i zyski korporacji.
Włosi powinni bardzo uważnie obserwować, co robi ich premier.

Norbert Haring
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tutaj pełny tekst arcydzieła Mario Draghiego w pdf (ang)
https://group30.org/images/upl...

Mój komentarz - W Polsce ta strategia już ruszyła. Ostatnie poczynania Orlenu wskazują niezbicie, że ta firma chce najbardziej skorzystać na upadku małych i średnich przedsiębiorstw. Rząd robi wszystko, żeby oczyścić pole. Prezes Obajtek już wspomniał o stworzeniu sieci kilkuset restauracji, prawdopodobnie na gruzach upadłych w wyniku "pandemii". Może dotychczasowym właścicielom da choć pracę na zmywaku?...
Potem przyjdzie kolej na sektor fitness, potem warzywniaki i znajdziemy się w PRL-bis tylko jeszcze gorszym. Takim z czasów Hilarego Minca, który dzielnie pokonał polską przedsiębiorczość.
I jeszcze jedna uwaga - "draghi" to w j. włoskim liczba mnoga od ""drago" - smok. Czyli mamy nowe "wejście smoków". Pocieszające może być to, że włoski minister zdrowia nazywa się Speranza - nadzieja.
-----------------------------------------------------------------------

Tekst oryginalny
https://norberthaering.de/en/p...
Tłumaczenie automatyczne. Wybór, redakcja i korekta J.R.