Nie tak sobie wyobrażałem pisowską władzę „dobrej zmiany”

Skąd ten tytuł? Już wyjaśniam.

Otóż w maju 2014, w notce pt. „Sulejówek Jarosława Kaczyńskiego” – vide: https://www.salon24.pl/u… , napisałem między innymi, cytuję:

„Tegoroczne wybory samorządowe to de facto element składowy właśnie rozpoczętej kampanii przed wyborami parlamentarnymi 2015. (…) Ale żeby ewentualna wygrana PIS-u rokowała nadzieję na skuteczne rządzenie i rzeczywistą naprawę Rzeczpospolitej, partia Jarosława Kaczyńskiego musi wygrać na tyle wysoko by móc w miarę spokojnie rządzić. (…) Tak, więc Jarosław Kaczyński musi zmienić dotychczasowy wizerunek PIS i pokazać wyborcom, że jego formacja polityczna zmienia się z niereformowalnej partii konserwatywnej w partię nowoczesną i przystosowaną do działania w strukturach Unii Europejskiej. (…) Celem zdobycia znaczącej przewagi w zbliżających się wyborach parlamentarnych Jarosław Kaczyński powinien już teraz moim zdaniem zapowiedzieć otwarcie się „odnowionego” PiS-u na pokolenie młodych Polek i Polaków, czemu towarzyszyłoby stopniowe oczyszczanie partii z pełniących swe funkcje przez zasiedzenie, podstarzałych jajogłowych hamulcowych, którzy w międzyczasie kompletnie zramoleli. Tylko takie jasne oświadczenie mogłoby PiS-owi przywrócić sympatię młodych Polaków. (…) A sam prezes, choć niektórym będzie trudno to sobie wyobrazić, powinien teraz podprowadzić PiS do władzy, a po wygraniu wyborów na jakiś czas usunąć się ze sceny politycznej, tak jak to niegdyś zrobił marszałek Józef Piłsudski, - i dać szansę młodym ludziom by zorganizowali sobie państwo po swojemu, bo oni w przeciwieństwie zainfekowanych komuną do ludzi starej daty, czują nowe czasy. Bo to nieprawda, że PIS nie ma kandydatów na innego premiera, niż Jarosław Kaczyński. Otóż PiS ma takich ludzi, jak choćby politycznie utalentowany i świetnie wykształcony euro poseł Andrzej Duda. (…) Taka „szokująca” wolta Kaczyńskiego mogłaby zmienić o sto osiemdziesiąt stopni wizerunek PiS i przyciągnąć do tej partii rzeszę od lat niezdecydowanych wyborców, którzy się podświadomie boją Jarosława Kaczyńskiego w roli prezesa rady ministrów…”, koniec cytatu.

I los tak zrządził, że generalnie rzecz biorąc Jarosław Kaczyński zrobił tak, jak napisałem, wszakże z tą różnicą, że Andrzeja Dudę wystawił nie na premiera, lecz na prezydenta, a sam wycofał się na tylne siedzenie chowając się za plecami Beaty Szydło, którą desygnował na urząd premiera.

Jak to się skończyło wszyscy wiemy. Młody, acz z natury wiernopoddańczy Andrzej Duda wcielił się w rolę ciamciaramciowatego „Adriana” kompletnie bezwolnego wobec rozkazów szefa, a pan Prezes niestety zawiódł moje oczekiwania, bo miast młodymi zdolnymi, kluczowe stanowiska w państwie obsadził wspomnianymi wcześniej miernymi, ale wiernymi pretensjonalnie aroganckimi tetrykami znającymi świat z wczasów spędzanych w Bułgarii i Rumunii, - i obrał kaleczącą intelektualną wrażliwość populistyczną drogę sprawowania władzy. A Beatę Szydło i wszystkich niepokornych, gdy tylko wykazali choćby odrobinę własnej woli bez skrupułów wysadził z siodła, które przyszykował dla drugiego „Adriana”, jakim okazał się premier Mateusz Morawiecki. Na domiar złego, czego sam prezes Kaczyński się nie spodziewał, los sprawił, że PiS wygrał wybory 2015 z przewagą sejmową, co panu Prezesowi i jego matuzalom tak zabełtało w głowie, że ich coraz bardziej butne rządy zaczynają przypominać…, no właśnie, - co?

I, - z tym właśnie pytaniem zostawiam Państwa na wakacje, - póki jest jeszcze czas na refleksję.

A jest, o czym myśleć, bo tegoroczne wybory samorządowe to przygrywka do kampanii historycznie doniosłych wyborów parlamentarnych 2019.
Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki, niezawisły bloger oddany prawdzie i sprawom ważnym dla polskiego państwa)

Post Scriptum
Żeby wszystko było jasne. W roku 2015 głosując na PiS po prawdzie głosowałem przeciwko Platformie Obywatelskiej, co zwolennicy partii Jarosława Kaczyńskiego, a także Donalda Tuska błędnie odczytali, że jestem pisowcem, którym nigdy nie byłem, tak jak i członkiem jakiejkolwiek innej partii zresztą. Ale głosując w roku 2015 na PiS nie wiedziałem, że po wygranych wyborach Jarosław Kaczyński twarzami swojej partii zrobi takich pretensjonalnych arogantów jak: Pawłowicz, Mazurek, Piotrowicz, Terlecki, Kuchciński, Suski, Karczewski et consortes, co poważnie podważyło moje zaufanie do partii Jarosława Kaczyńskiego.

Jednocześnie sympatykom Platformy i KOD-u, którzy na podstawie moich notek krytycznych wobec poczynań PiS-u mogli dojść do wniosku, że „wreszcie zmądrzałem” i zaczynam z nimi sympatyzować chciałbym kategorycznie oświadczyć, - iż nigdy nie poprę ani Platformy, ani Nowoczesnej, które traktuję za ugrupowania toksycznie szkodliwe dla polskiej racji stanu, - i w miarę moich blogerskich możliwości będę robił wszystko by im uniemożliwić powrót do władzy.

Bo w każdej notce, którą własnym imieniem i nazwiskiem podpisuję zaznaczam w nawiasie, - iż jestem niezawisłym blogerem oddanym prawdzie i sprawom ważnym dla polskiego państwa, który każdej władzy będzie się przyglądał z jednakowym baczeniem.