Newsweek: "Jest inny ośrodek mający wpływ na Prezydenta"

Obawiam się, że nie. Rzuciłem okiem na teksty rzeczonego i tam jest o niebo wyższy poziom argumentacji i spójności logicznej. No chyba, że czegoś jeszcze nie wiem o UJ i owe teksty to są twory wielotygodniowego wysiadywania i chuchania na dzieło z różnych stron. Powinien Pan mieć na uwadze fakt, że komputer połączony z Internetem jest wzmacniaczem inteligencji, ale tylko takiej inteligencji, która jest, a nie tej wyrażanej z wartościami urojonymi. To oznacza, że jak ktoś jest w życiu po prostu inteligentny, to ma szansę stawać się jeszcze inteligentniejszy po sprzężeniu z maszyną. Tymczasem opisywany przypadek kobiecy wydaje się dążyć w przeciwną stronę. Podam Panu pewną metodę, na rozróżnianie klientów poprzez znaczki i słowa na listach dyskusyjnych. Weźmy sobie korpus języka polskiego (czyli taki zestaw bardzo wielu tekstów do analizy i porównań). Dla całego korpusu mamy określoną listę rangową, czyli częstość występowania w tekstach każdego ze słów: ranga 1, a zatem największa częstość pojawiania się może przypaść dla słowa "w", ranga 2 dla "i", potem może byś "się", "na", "nie", "z" itd. Te obliczenia może zrobić komputer czytający np. zawartość portalu. Te słowa oczywiście nie nadają się do zadania klasyfikacji tekstów i przypisywania im automatycznie klas ze względu na poruszany temat, bowiem tworzą tzw. #stoplistę (w skrócie "znajdziesz to wyrzuć"). Do tego bierze się słowa, które są najrzadsze i pozwalają nawet na identyfikację mówiącego, np. "piwotalny", "pitawal" itp. Prawo lingwistyki kwantytatywnej mówi, że podobne wykresy dla list rangowych słów obserwuje się w każdym języku. Prawo Zipfa mówi zaś, że częstość słowa jest odwrotnie proporcjonalna do jego rangi (linia prosta nachylona pod kątem -45 deg). Nie jest to dobre prawo, ale ułatwia zrozumienie zjawiska. Teraz po prostu można automatycznie klasyfikować teksty ze względu na to, na ile odbiegają one od wykresu rangowo-częstościowego. Swobodnie można za pomocą tej techniki odróżnić forum, gdzie zbiera się prawdziwa inteligencja, od forum dla yntelygencji marksistowskiej. Ciekawostką jest, że ja otrzymałem podobne "prawo Zipfa" dla układanek typu Pentomino za pomocą algorytmu genetycznego w komputerze. Za nic nie udało się przebić przez tę linię (kara za nakładanie się klocków vs kara za wychodzenie za pudełko), czyli dojść do punktu (0,0) co oznaczało rozwiązanie. Czy to ma jakiś związek? Oczywiście tak, chociaż tego związku nie da się dostrzec ot tak, bez odwołania się do metod teorii systemów. Kod genetyczny, zapis stanu układanki, lub tekst z danego języka są po prostu metodami kompresji pewnej informacji o systemie. Są wyrażeniem w danym języku jakiejś treści. Można zastanawiać się dalej nad zagadnieniem, który język (albo zasób słów u delikwenta) lepiej oddaje właściwe znaczenie pierwotnej treści, która jest tłumaczona na dany język. Rozrzut oraz oszacowanie strat w przekazie liczy się za pomocą dywergencji Kullbacka-Leibrera (entropia relatywna, też metryka).

Słynny matematyk Mandelbrott wprowadził pojęcie "temperatury" do korpusu języka. Było to tylko użycie pewnej analogii pomiędzy entropią statystyczną, a entropią fizyczną. Bardzo często użyteczne dla nauki spostrzeżenia powstają dzięki zastosowaniu bardzo szerokich analogii i uogólnień. Jednakże mało kto chyba rozumie, oprócz teoriosystemowców rzecz jasna, czym się różni analogia od uogólnienia i jaką rolę obie odgrywają, czy raczej powinny odgrywać. Temperatura Mandelbrotta to tylko jeden z przykładów analogii. Inne otrzymamy, gdy porównamy równanie opisujące przepływ prądu w układzie z kondensatorem oraz równanie opisujące drgania w systemie złożonym z ciężarka na sprężynie. Tutaj zauważyć można analogię pomiędzy: położeniem i ładunkiem, masą i indukcyjnością, tarciem i rezystancją, sprężystością i pojemnością. To jest podstawa całego myślenia teoretycznego. I jak wszędzie, jedni mają do tego talent (Mandelbrott), zaś inni nie. Większość zadowala się prostą przenośnią, która jest odbiciem analogii, takim powierzchownym tylko w warstwie pojęć. Ale są tez tacy, którzy idą znacznie dalej i tworzą prawdziwe metafory. Przykładem jest teoria strun lub bran. Bez tego nauka byłaby nudna jak ruski podręcznik do nauki rachunku całkowego. Mamy więc załatwioną sprawę analogii. Ogólnie mówimy również o przepływie ciepła, pola przez powierzchnię, strumieniach i źródłach, chociaż w wielu przypadkach albo nie ma ośrodka który płynie, albo wręcz nie da się wyrazić strumienia w formie wiązki wektorów, czyli takich cząstek płynu z określonym kierunkiem i prędkością. Co jednak począć z uogólnieniem? Uogólnienie wydaje się rzeczą znacznie bardziej konkretną i kłopotliwą do zdefiniowania ponad dziedzinami szczegółowymi. W przypadku podanych przykładów obwodów elektrycznych i sprężyn/wahadeł mamy uogólnienie w postaci matematycznej teorii równań różniczkowych dla oscylatorów harmonicznych w szczególności. Ta ma już swoje twarde konkretne wyniki. Stąd właśnie marszem forsownym udało się przejść od wyrażania rozwiązań za pomocą sinusów i cosinusów, do wielomianów i funkcji specjalnych. Czymże innym są bowiem takie powiedzmy wielomiany Czebyszewa, jak nie wyrażeniem tego faktu, że dana rodzina równań różniczkowych drugiego rzędu, w której funkcje będące parametrami są analityczne (rozwijalne w szereg), daje się rozwiązać dzięki poszukiwania szeregu dla funkcji będącej rozwiązaniem. Różniczkowanie wyraz po wyrazie i porządkowanie wyrażeń z tymi samymi potęgami x pozwala zauważyć, że w pewnym przypadku otrzymujemy właśnie wielomiany (czyli szeregi o skończonej liczbie wyrazów niezerowych). Już nie będę mówił o tym, że w przypadku wielu kursów na wielu uczelniach robi się studentów w bambuko i po prostu puszcza ich się w świat bez gruntownego zrozumienia tego tematu. A to jest dopiero piaskownica, zaręczam.

Panie Krzysiu kochany! Jażem chyba kumata jest, bo dobrze wiem, że piszę pod nickiem Florentyna (to zresztą moje drugie imię w realu).

A jest o czym dyskutowąć jasne że jest. Wprawdzie na dzień dobry po wakacjach spedzonych bez internetu pan Echo24 potwierdził moja głupotę (zresztą dobrze wiem to bez niego) ale odpowiedziec nie raczył czyli wszystko tak juz było.

Prosiłbym o przybliżenie tematu o czym można dyskutować, bo obawiam się, że zrozumienie tekstów w kontekście współczesności wymagałoby uznania prekognicji za metodę naukową. Nie żebym miał coś przeciwko parapsychologii, ale antycypujące podejście do polityki, to dla mnie pewna nowinka techniczna. Gdym powiedzmy powiedział, że polityk będzie kradł i kłamał, to nie ma lewara, żebym minął się z prawdą. Szczegóły zaś, takie jak wskazanie konkretnego polityka, to już sprawy drugorzędne. Nie wiem, czy Pan widział w TV te programy z wróżkami i wróżami szczerzącymi kły do kamery, lecz dzięki temu dziś dzieciom wydaje się, że jest to równie ważne jak tabliczka mnożenia. https://www.youtube.com/…

No ,a co z resztąmojego komentarza? Bo o pisowskiej,w tym i mojej głupocie wysłuchałam sie już wczesniej do znudzenia.