Sądy: Kolejny zbrodniarz z prokuratury bezkarny

Zasada domniemania niewinności należy do najpowszechniej łamanych przez funkcjonariuszy aparatu przemocy okupanta. Do funkcjonariuszy tych należy Wojciech Szczygieł, prokurator z Zawiercia. On też nie poniesie kary

Niedawno informowaliśmy o aferze związanej z porwaniem red. Cysewskiego w celu zmuszenia go do zeznań jesienią 2010 r. przez szajkę kierowaną przez Wojciecha Szczygła, prokuratora z Zawiercia (zob. szczegółowy opis https://sites.google.com/site/wolnyczyn/aktualnosci/fundamenty-trzeciej-rzeszy-pospolitej). Porwania i wymuszenia są ścigane „z urzędu”, a skoro „urząd” to antyludzki - ujawnione wówczas przestępstwa rozliczone być nie mogły. Działalność szajki z Zawiercia trwać może do dziś. Obecne państwo jest nie tylko antypolskie, ale i antyludzkie, tak więc perspektywy karania z urzędu przestępców są równe zeru. Pewne jednak przestępstwa – nieliczne - mogą być ścigane nie tylko z urzędu, ale też przez samego poszkodowanego. Należą do nich pomówienie i zniewaga (art. 212 i 216 kodeksu karnego). Prócz porwania i próby wymuszenia, Wojciech Szczygieł zadbał by i takie, względnie już drobne przestępstwa popełnić na szkodę redaktora, łamiąc zasadę domniemania niewinności. Bliższy opis zawiera akt oskarżenia Wojciecha Szczygła poniżej.

By pociągnąć do odpowiedzialności karnej prokuratora, polski podludź znaleźć musi adwokata (obowiązuje przymus adwokacki) i wystąpić o konieczną zgodę do tzw. sądu prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym Rzeszy. Sąd ten działa na zasadach podobnych organizacji, takich jak komisja Burdenki, komisja Millera, Anodiny, Laska itd. W okresie 2001-2010, sąd ten zgodę wyraził 5 (pięć) razy – na 6,5 tysiąca prokuratorów w Polsce. Bez zgody nazistów, zwykły sąd nie może nawet otworzyć procesu sądowego.

W postępowaniu w sprawie Wojciecha Szczygła przed sądem przy Prokuratorze Rzeszy M. Cysewskiego reprezentował mec. Artur Moćko. Sąd ten odmówił zgody na proces Wojciecha  Szczygła. Wyraził też pogląd, że Szczygieł jest niewinny.

25 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Piekarach Śląskich – przewodniczył sędzia Adam Skrzypek - odbył posiedzenie w sprawie umorzenia postępowania karnego w sprawie Wojciecha Szczygła. Sąd odrzucił argumenty mec. Moćko i M. Cysewskiego – ten ostatni podkreślał sprzeczność przepisów uniemożliwiających ściganie przestępców z teoretyczną konstytucją Rzeszy oraz tragiczne społeczne skutki nazistowskich rozwiązań ustrojowych w Polsce – i umorzył postępowanie.

Zasada domniemania niewinności należy do najpowszechniej łamanych przez funkcjonariuszy aparatu przemocy okupanta. Na naszych łamach kilkakrotnie opisywaliśmy takie naruszenia. Naruszenia takiego dopuścił się onegdaj Zbigniew Ziobro, co opisywaliśmy tutaj: https://sites.google.com/site/wolnyczyn/aktualnosci/domniemanie-niewinnosci---sprawa-ziobro. Ciekawe że Z. Ziobro jako jedyny po 1939 r. poniósł finansowe konsekwencje swych wypowiedzi – wszyscy inni bez problemów a nawet i pytań bezkarnie robią to samo

Mariusz Cysewski
(adres)
www.praworzadnosc.com.pl

Niniejszym oskarżam:
Wojciecha Szczygła (Szczygieł) („Oskarżony”),
adres dla doręczeń: Prokuratura Rejonowa w Zawierciu, ul. Paderewskiego 12, 42-400 Zawiercie
- o to, że w okresie 26 kwietnia – 7 maja, w Piekarach Śląskich, dopuścił się pomówienia i zniewagi –
tj. czynu spełniającego znamiona art. art. 212, 216 kodeksu karnego,
- na szkodę poszkodowanego Mariusza Cysewskiego, adres: (adres), („Oskarżyciel”).
Miejsce popełnienia domniemanego czynu: Piekary Śląskie, ul. ..., a w zakresie podanym w Uzasadnieniu poniżej – Piekary Śląskie, ul. Bytomska 343, prokuratura rejonowa ośrodek zamiejscowy w Piekarach Śląskich.

Żądam uznania Oskarżonego winnym zarzucanych mu czynów.
 

1. Art. 6. § 2 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z późn. zm.): Każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą.

2. Art. 5. § 1 kpk. Oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu.

3. Oskarżony to prokurator Prokuratury Rejonowej w Zawierciu.  Postanowieniem z 26 kwietnia 2012 r. Oskarżony umorzył postępowanie w sprawie 2 DS 203/10 (2 DS 321/11) Prokuratury Rejonowej w Zawierciu.

4. Postanowienie to zaadresowano do Oskarżyciela i doręczono mu 7 maja 2012 r.

5. Kopie postanowienia z 26 kwietnia 2012 doręczono też uczestnikom postępowania 2 DS 203/11 J. Sochackiemu i B. Rączka; na adres: Piekary Śląskie, ul. Bytomska 343, prokuratura rejonowa ośrodek zamiejscowy w Piekarach Śląskich. Treść postanowienia z 26.04.2012 jest więc publiczna.

6.  Postanowienie z 26 kwietnia 2012 r. dotyczy umorzenia postępowania na podst. 17 § 1 pkt 2 kpk z uwagi na to, że przestępstwa nie popełniono. A jednak w jego uzasadnieniu Oskarżony powiada:

„Kolejnego”? „Ponownie”?

A kiedy i gdzie było jakieś pierwsze?

7. W tymże postanowieniu Oskarżony zawarł szereg innych stwierdzeń o zapewne mniejszym już ciężarze gatunkowym z punktu widzenia zasady domniemania niewinności; lecz nie mniej znieważających, poniżających, pomawiających. I tak, w szczególności powiada Oskarżony, że:

(i) prokuratura prowadziła postępowanie w sprawie znieważenia funkcjonariuszy publicznych…

(ii) gdzie został przez Mariusza Cysewskiego znieważony…

(iii) gdzie została przez Mariusza Cysewskiego znieważona…

(iv) materiał dowodowy dał podstawę do postawienia zarzutów…

(v) wobec powstania uzasadnionych wątpliwości co do stanu poczytalności (sic) ... zasięgnięto opinii biegłych…  

8. Istota domniemanego czynu Oskarżonego polega więc na tym, że choć w części dyspozytywnej postanowienia z 26 kwietnia 2012 r. postanawia umorzyć postępowanie karne z uwagi na niepopełnienie czynu zabronionego, to w uzasadnieniu tego postanowienia podaje, że poszkodowany nie dość że popełnił i nie dość że czyn zabroniony, to i „przestępstwo”, a nadto kilkakrotnie to samo twierdzenie (że popełnił przestępstwo) w formie opisowej; tj. został(a) znieważon(a), postępowanie w sprawie znieważenia, a nadto powiada że wątpliwości co do stanu poczytalności poszkodowanego były jakoby uzasadnione.

9. W postępowaniu 2 DS 203/10 żaden sąd do dziś nie stwierdził, że poszkodowany popełnił jakikolwiek czyn zabroniony lub przestępstwo. Przeciwnie, Sąd stwierdził, że czyn przez Oskarżonego Oskarżycielowi nie spełnia znamion przestępstwa; orzeczenie tej treści, znane wszak Oskarżonemu, podtrzymał Sąd Okręgowy w Gliwicach. Co więcej, zważywszy na kierunek w jakim nie mając po temu podstaw Oskarżony sam przecież prowadził swe postępowanie, nawet nie mógł tego stwierdzić, na własne życzenie Oskarżonego. Nadto żaden sąd też nie stwierdził, że wątpliwości co do stanu poczytalności były uzasadnione, czy nieuzasadnione, w kropki czy ciapki. O ile twierdzenia Oskarżonego co do rzekomej winy niżej podpisanego to zdaniem oskarżyciela i pomówienie, i zniewaga, i naruszenie art. 6 § 2 Konwencji naraz, to twierdzenie Oskarżonego, jakoby jego wątpliwości co do zdrowia psychicznego już bodaj „tylko” zniewaga i pomówienie.

Wnoszę o uznanie Oskarżonego winnym zarzucanych mu czynów i wymierzenie kary do ustalenia w toku procesu.

O znacznie bardziej rozległej aferze w Zawierciu czytaj też: 
http://naszeblogi.pl/41231-sady-fundamenty-trzeciej-rzeszy-pospolitej

O bezskuteczności egzekwowania prawa do domniemania niewinności przez polskich podludzi czytaj też:
http://naszeblogi.pl/41559-sady-pozew-przeciw-sedzi-o-domniemanie-winy
http://naszeblogi.pl/39985-domniemanie-niewinnosci-w-sadach-trzeciej-rzeszy-pospolitej
 
Kontakt: tel. 511 060 559
ppraworzadnosc@gmail.com
https://sites.google.com/site/wolnyczyn
http://www.youtube.com/user/WolnyCzyn
http://mariuszcysewski.blogspot.com